De wereld van Max
Hij keek naar zijn reisgenoten. Erdil was niet meer de uit de gratie gevallen jonge prins die hij was toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten, maar een verweerde man. Het gezag dat hij uitstraalde verdiende hij niet meer op basis van een titel, maar door de wijsheid en ervaring die in zijn heldere blauwe ogen te lezen waren. Een groter contrast kon Chiara haast niet zijn. Ondanks de jaren en avonturen bezat zij nog altijd de meisjesachtige charme en katachtige gratie die ze al die jaren geleden ook al had gehad.
Zij was er al sinds het begin bij, geïnspireerd op het meisje op wie hij destijds verliefd was, en sindsdien was ze slechts gewijzigd zover als het verhaal dat van haar eiste. Maar haar oorspronkelijke karakter en charisma waren nog altijd hetzelfde. Hij besefte zich ook dat hij nog altijd verliefd op haar was, al was ze tegenwoordig niet meer een beeld van een werkelijk bestaand persoon, maar eerder de maatstaf waarmee alle potentiële partners zouden worden vergeleken.
Gedrieën waren ze tijdens hun omzwervingen aangeland in Baermos, een havenstad in het zuiden van de Westmark. De stad werd officieel geregeerd door een prins, maar iedereen wist dat het werkelijke bestuur een ingewikkeld spel was dat werd gespeeld door de vele gilden. Een gevaarlijk spel waarin bluf, chantage, rijkdom, brute militaire macht en subtiel politiek gekonkel slechts enkele van de vele manieren waren om op enig moment invloed uit te oefenen op het beleid in de stad.
Onbedoeld waren ze verstrikt geraakt in één van de intriges, en het leek nu wel alsof de halve stad op zoek naar ze was. Bekenden en vreemdelingen, vrienden en vijanden, handhavers van de orde en het groepje gehuurde zwaarden dat ze gisteren hadden weten te overleven - iedereen wilde iets van ze, en in deze stad betekende dat waarschijnlijk dat ze deel waren van een complot om meer macht te vergaren. Er was echter geen tijd meer om uit te zoeken welk deel dat was of hoe dat complot er uit zag, hoe onbevredigend dat ook aanvoelde.
Zowel Chiara als Jordan hadden het talent om de Wind, de wil van de Schepper, te horen spreken. Beiden hadden gehoord dat het tijd was om terug te keren naar de Vlakte van Tandrea, en naar de nederzettingen van de Dar'Este die tegen de eerste hellingen van het gebergte van Aldan op waren gebouwd. De tijd van Verlossing scheen nabij te zijn, en blijkbaar moest hun drietal daarin een belangrijke rol spelen. Jordan geloofde niet echt in de voorspellingen van de Dar'Este (het volk werd niet voor niets het Waanzinnige Volk genoemd), maar hij wist dat ingaan tegen de wil van de Schepper net zo zinloos was als het voor een dwarrelend herfstblad zinloos was om in te gaan tegen de wind waarop zij werd meegevoerd.
En dus liet hij de intriges van de stad achter zich en reed naar het noorden, achtervolgd door oude vijanden en mysterieuze vreemdelingen, nieuwe streken en nieuwe avonturen tegemoet. Sommige van die avonturen zou hij delen met zijn vrienden en die stonden dan versteld van de hoeveelheid detail in de verhalen die hij vertelde. Wat zij niet wisten was dat hij al regelmatig was afgereisd naar deze wereld, en naar vele andere werelden.
Anderen reisden de halve wereld over op zoek naar exotische bestemmingen om te feesten, naar onherbergzame streken voor het avontuur of vlogen wekelijks rond de aarde voor zaken. Maar hij was de enige echte wereldreiziger - iedere dag weer bezocht hij werelden waar nog nooit eerder een mens was geweest en beleefde avonturen die zo verbazingwekkend waren als zijn verbeelding maar toeliet.
Dit was het vierde deel uit een serie portretten van mensen die ieder op hun eigen manier een wereldreiziger zijn. De overige delen vind je hier:
Deel 1 - Het verhaal van een vertrek
Deel 2 - Het verhaal van een beklimming
Deel 3 - Het verhaal van een vlucht
Deel 4 - Het verhaal van drie ontmoetingen