Stemwijzer en shampoo-conditioner
Ah, verkiezingstijd. Hier kijk ik al naar uit sinds Balkenende op onverklaarbare wijze opnieuw tot minister-president werd verkozen. Want laten we eerlijk zijn, eigenlijk hebben we helemaal geen Tweede Kamer verkiezingen. We hebben gewoon presidentsverkiezingen waarbij de uitslag achteraf ook nog even gebruikt wordt om het parlement te vullen. Twee-in-één als de eerste de beste shampoo-conditioner.Maar goed, verkiezingstijd dus. Een prachtige tijd. Als op geen enkel ander moment worden de verschillen tussen de partijen op scherp gesteld. Ik kan de debatten dromen...
"Vluchtelingen moeten hier altijd welkom zijn," zegt Femke fel. "We moeten alleen wel uitkijken dat er geen ordinaire profiteurs mee komen."
"Nee, nee, nee!" Rutte is onvermurwbaar. "De grenzen moeten op slot. Alleen zij die echt gevaar lopen in hun eigen land mogen hier asiel aanvragen."
Het is de retoriek die het verschil maakt tussen de partijen, qua standpunten kan ik het verschil nauwelijks meer ontwaren. Gelukkig is er de stemwijzer. Het is jammer dat die er alleen rond verkiezingstijd is. Het zou ook wel eens handig zijn om tussen verkiezingen door eens te kijken hoe jouw mening zich verhoudt tot het politieke landschap. Waarschijnlijk is het voor de makers geen doen om bij te houden wat de partijen nou echt vinden, als er geen actueel partijprogramma voorhanden is waar het zwart-op-wit staat. En ja, ik verdenk vooral de PvdA en D66 ervan dat zij het quasi-opzettelijk zo moeilijk mogelijk maken voor de mensen die proberen ons te helpen om een partij te vinden waar we ons mee kunnen identificeren. Idioot dat het nodig is, als je er over na denkt, maar een gegeven paard mag je niet in de bek kijken (en voordat iemand zich geroepen voelt er een opmerking over te maken: ja, die fout zit opzettelijk in dat spreekwoord, en nee, ik ga niet op de Partij voor de Dieren stemmen. Als de dieren stemrecht willen hebben moeten ze er maar voor vechten, net als de vrouwen hebben gedaan).
De stemwijzer dus. Als een rots in de branding, een baken in de duisternis, structuur in de chaos. Zodra ik verneem dat de stemwijzer er weer is, neem ik me voor de test te doen. Op het journaal hoor ik dat Rutte bij D66 uitkwam, geen goed begin, maar ik laat me niet afschrikken. Er zijn talloze nieuwe partijen, en ik ben benieuwd.
Mis gaat het al bij de vragen. Ben ik zelf kritischer geworden of zijn de vragen minder goed dan vorige keer? Regelmatig ga ik bij de antwoorden op zoek naar "anders, namelijk..." maar kom steeds weer tot de conclusie dat die er niet bij staat. Je denkt dan nog even over "weet niet", maar dat voelt toch een beetje alsof je er geen verstand van hebt, en dat erken je natuurlijk nooit. Ten minste, ik niet. Laat het bij de reacties maar weten als je er anders over denkt, of als je niet weet of je er anders over denkt.
Na een paar minuten ploeteren denk je dat je uitkomt bij de uitslagen. Maar nee, je moet eerst nog gewicht aangeven. Onder het mom "wie het kleine niet eert" besluit ik dat ik alle onderwerpen even belangrijk vind, en klik op volgende. Nog steeds geen uitslag. De stemwijzer wil me het liefst indelen bij de reeds bestaande partijen, aangezien een stem op een partij die toch geen zetels haalt zonde is, maar ik weiger. Politiek is principieel, en als je bij een ijsjeszaak keuze hebt uit twintig smaken laat je je natuurlijk ook niet afscheppen met de tien smaken die je al kent.
Resultaat! Ik heb het meest gemeen met... het Ad Bos Collectief. Ook wel bekend als het ABC. Nou ja, bekend... Ik hoop toch even dat het een fout is, maar aan de andere kant ben ik wel openminded genoeg om eens te kijken waar Ad voor staat. Bij een nadere inspectie blijk ik bij 13 van de 30 onderwerpen een andere mening te hebben dan het ABC. Slechts iets meer dan de helft van de onderwerpen heb ik gemeen met die meneer Bos, en daar zitten ook weer een paar vragen tussen waar ik eigenlijk liever "anders, namelijk..." had ingevuld.
Gefrustreerd klik ik de rest van de partijen door, op zoek naar iets... iets... zinnigs. Een programma dat me aanspreekt als doordacht. Iets waar ik het misschien niet mee eens ben, maar waar wel een vatbare filosofie achter zit, of wat vertrouwen wekt. Succes is ver te zoeken. Pas ergens onderaan de lijst kom ik de CDDP tegen, waar ik welgeteld één gemeenschappelijk antwoord mee heb (voor gescheiden parlements- en presidentsverkiezingen). De rest is niet zozeer fout omdat we nou zulke verschillende meningen hebben, maar omdat de CDDP geen mening heeft. Of beter gezegd, nog geen mening. De partij vraagt namelijk per onderwerp een mening van de achterban, en brengt deze mening over in de Kamer. Bij de CDDP kan ik per onderwerp mijn mening geven, en eigenlijk sluit deze partij dus altijd bij mijn mening aan.
Ok, naast een dromer ben ik ook wel een realist (en blijkbaar schizofreen als ik die eigenschappen kan combineren), en ik snap best dat het plan van de CDDP twee zwakke punten heeft - de kans dat ze in de kamer komen is klein, en dat de opinies van de achterban leiden tot een zinnig bestuur van het land valt ook nog maar te bezien. Maar zelf steun ik nog liever dat experiment dan stemmen op een partij waar ik het amper de helft van de tijd mee eens ben. En anders is het gewoon een origineel alternatief voor een blanco- of protest stem.
