Vlaanders mooiste
De Leeuwenvlag ligt bij iedereen gestreken op zondag te wachten, routeplannen liggen klaar, de cafés slaan hun vaten in, hele politieapparaten met burgemeesters en schepenen in het geweer maken niet enkel een fietspadje maar de hele rijweg urenlang vrij voor de Heersers van de Baan. Degenen die zondag een renfiets bestijgen, zijn geen fanaticussen van het vermageringsregime, geen toeristen die geld te kort komen voor een toerauto. Het zijn volkshelden, feestelijke vrienden van de menigte, prinsen van de verbeelding.
Zondag komen meer dan een miljoen Vlamingen op de been om een live-glimp op te vangen van deze hoogmis van het wielrennen in een meer dan unieke sfeer. Een sfeer die in geen enkele koers ter wereld zijn gelijke kent, of het zou volgende week moeten zijn als de helft van die Vlamingen ook nog eens de Frans-Vlaamse kasseivlaktes op de Franskiljons heroveren.
De Ronde gaat morgen van start op de Grote Markt van Brugge, een meer Vlaamsere stad kun je je niet indenken. Het Middeleeuws Brugge is de bakermat van alles wat Vlaanderen is, een lyrisch toneel, de Brugse markt is wonderschoon. En net in dat toeristenplaatje krijgen alle renners voor de eerste keer van de dag te zien wat hen te wachten staat. Menig Italiaan of Spanjaard weet daar reeds niet meer wat hem overkomt. De Brugse binnenstad ligt volledig in de kinderkopjes, de “kasseien” , eens uit zijn ploegbus gestapt en richting het startpodium gereden maken ze kennis met hetgene waar ze de hele dag over zullen dokkeren. Maar nog meer dan de eerste kennismaking met de Kasseien is het de confrontatie met het publiek die menig eerste deelnemer het zeemvel in zijn broek doet besmeuren. Waar in Milaan-San Remo enkel wat verdwaalde marktgangers en een plaatselijke wijnboer naar de ondertekening van het startblad komen kijken, daar komt in Vlaanderen een massa op af. Zondag is de Brugse Markt en de volledige binnenstad gevuld met vele tienduizenden wielerfans die de aftrap van de Grootste der Klassiekers willen meemaken. In Vlaanderen kom je niet zomaar je deelname bevestigen door het startblad te tekenen, in Vlaanderen wordt je door een joelende of juichende massa verwelkomt.
De rest van de af te leggen weg heeft Mythische proporties. Hetgeen de renners te wachten staat is verschrikkelijk zwaar. Tweehonderd vijfenvijftig kilometer lang. De wedstrijd begint langs de “Oerbron” van Vlaanderen, de “West-Vlaanders”, de streek van de oude bonkige Flandriens. De streek waar de Geest van de vorig jaar overleden Oerwielrenner “IJzeren”Briek Schotte over het peloton nederdaalt. De streek waar men kilometers lang de bijtende West-Vlaamse wind te verduren krijgt. Na de “Oude Vlaanders” trekt het peleton over de Molenberg wiens wieken de allerslapsten de wedstrijd uit waaien. Daar voorbij gaan we over de Wolvenberg die de eerste arme schaapjes uit het peloton verslindt. Op de Oude Kwaremont in Kluisbergen beklagen de eerste ontsnapte kluizenaars het peloton reeds hun hopeloze ontsnapping. Op de Patersberg begint de wedstrijd aan te voelen als een zware kruistocht. In de verte lacht de Koppenberg al, hier rollen de eerste grote koppen, op een heroďsche helling. De kinderkopjes hier voorbij wacht de Taaienberg die zijn naam niet gestolen heeft. De nog resterende bomen van venten in het peloton kruipen zich nog voorbij de Eikenberg. En dan wacht er nog meer dan vijftig kilometer …
Daarin wacht nog het beest van de Foreest, raken alleen de keiharden onder de renners voorbij de Steenberg, moet men sterk zijn als een beer en snel als een roofvogel om de Berendries en de Valkenberg te bedwingen.
En dan wacht de meest heroďsche helling op deze aardbol op de renners. In een uitzinnige massa van vele tienduizenden wachten de kasseikopjes van de Muur van Geraardsbergen hen op. Een waanzinnig stijgingspercentage, lossende kinderkopjes, en de massa die net of net niet genoeg plaats maakt om een voor een de renners door te laten druppelen. Hier wordt de strijd der giganten geleverd. Hier overleven enkel de Allergrootsten. En op degene die nog een sprenkeltje kracht over heeft wacht nog de Bosberg.
Vlaanders Mooiste, het wordt wéér tweehonderd vijfenvijftig kilometer genieten.
