Carnet de Tour (2) Voor spek en Boonen
"De afgang van Boonen", zo kopte een van de Vlaamse kranten gisteren. De halfgod des Vaderlands, de Godenzoon zonder weerga, de Koning van Vlaanderen, Tom de Eerste, "Tommeke Tommeke wat doe je" Boonen was er niet in geslaagd om een rit in de eerste Tourweek te winnen. Op de VRT werd zelfs Michel Wuyts er moedeloos van: "Dzju toch hé" klonk het na de zoveelste nederlaag van de spurtbom uit Balen. Nee, hun neutraliteit hebben ze op de vrt ook allang verloren. Desondanks zegt het toch wat over hoe de pers tegen de Tour en de persoon Tom Boonen aankijkt ondertussen. Dat hij als eerste Belg in jaren tijd een halve week de Gele Trui had gedragen was niet meer voldoende. Dat hij die uitgerekend tijdens de passage door België kon dragen nog veel minder. Boonen bereikte ondertussen het stadium waarin men zelfs met een mooie ereplaats niet meer tevreden is. Michael Boogerd mag blij zijn dat hij geen Belg is. Benieuwd hoe Boonen hiermee zal omgaan. Zijn dagelijkse reacties met het zoeken van excuses - de ene keer werd hij niet goed gebracht, de andere keer was zijn bandenspanning te laag of zat er een fototoestel in de weg - en zijn weigering om vrijdag met de pers te spreken belooft in elk geval weinig goeds. Nee, bij de Quick-step ploeg zit het allesbehalve snor momenteel.
Dé grote winnaars daarentegen van de eerste Tourweek waren het koningskoppel Steegmans - "Makjoewan". Steegmans, uitgerekend dé - bij de profs nog niet doorgebroken - concurrent van Tom Boonen in de jeugdreeksen, toonde zich in zijn eerste Tour een volledig sprinttreintje op zich, een "TGV" met afwerker McEwen in zijn zog.
Voor de rest zagen we in deze eerste Tourweek weinig verrassingen meer, de eerste week was voorspelbaar als een andere: een groepje mindere goden mag ontsnappen en wordt in de laatste tien kilometers teruggepakt door het pak dat de massasprint gaat voorbereiden. En even voorbij de meet mag Tom Boonen aan Renaat van de VRT gaan uitleggen waarom hij nu weer geklopt was. Enige uitzondering hierop was de aankomst in Valkenburg. Daar kon uitgerekend de Duitser Kessler het pak voorblijven. Wel voorspelbaar in Valkenburg was de typisch Nederlandse reactie van de organisatoren. Nergens in deze Tour kwam zoveel volk opdagen als op en rond de Cauberg, maar men was "licht teleurgesteld" omdat op een snikhete weekdag géén half miljoen wielerfans kwamen opdagen. Je moet eigenlijk maar durven.
Maar goed, vandaag mochten we eindelijk even de strijd tussen de Boonens en McEwens van deze wereld vergeten, de eerste grote test voor het rijtje nieuwbakken Tourfavorieten kwam er eindelijk aan: de eerste lange tijdrit! En daarin was het de Oekraïense dwangarbeider Sergey Honchar (of is het nu Gonchar, Hontchar of zoals we Smeets ooit eens hoorden zeggen Hondsjer ?) die de tegenstand wegblies. Ik zat voor mijn teevee en ik genoot. Honchar heeft de stijl van een goeie oude Russische Lada. Van aerodynamica, windtunnels of een soepele tred heeft deze oermachine nog nooit gehoord. Honchar kent maar één versnelling: de grootste. Zwoegend, zwetend en met de schouders heen en weer wiegend baant hij zijn weg over het asfalt. Dat hij met die stijl dan nog eens uitgerekend Floyd Landis - die de halve winter doorbracht in windtunnels en bij constructeurs om elke micrometer van zijn positie te verbeteren - klopte maakte het nog zoveel mooier. Hij zette ook de kers op de taart van de schitterende collectieve prestatie van het geteisterde T-Mobile blok. Met z'n zessen in de top vijftien vandaag! Zouden ze er in de koelkast nog een tweedehands restje dat Der Jan er had opgeslagen hebben gevonden?
Wie in elk geval geen restjes van Armstrong of Basso meer konden vinden waren de Discovery en CSC blokken. Collectief gebuisd vandaag. Bij CSC werd de gerenommeerde hardrijder Jens Voigt zelfs allerlaatste van het hele pak. Ziek geworden? Of toch zijn laatste bloedtransfusie gemist? Je durft tegenwoordig nergens nog je hand voor in het vuur steken.
Ook niet voor de gedoodverfde Tourfavoriet Levi Leipheimer. Een paar weken terug reed hij in de Dauphiné nog de tegenstand naar huis, vandaag moet je hem héél ver in het klassement zoeken, op ettelijke minuten van de andere favorieten. De eindzege mag de kalende Amerikaan vergeten. Hij rijdt er vanaf nu bij voor spek en Boonen. Over het waarom hoorden we nog geen commentaar. Alleen werd deze week de Italiaanse dopingarts Ferrari in zijn hotel opgemerkt. Kwam hij een laatste - falende - noodingreep na de eerder al ontgoochelende proloog van Levi uitvoeren? De Tour, die gaat in elk geval met of zonder Levi bij de favorieten verder. Richting de bergen, na nog even een vlakke tussenpauze. Eindelijk!
Vive le velo! Vive le Tour!
