Exotische wintersporters beantwoorden jullie vragen!
5. Kou, mooie reacties en vechten tegen de pijn
Heb je het niet vaak koud tijdens wedstrijden met toch wel een iets ander weerbeeld dan wat je in Brazilië hebt?
Gabi: Mwah, dat verschilt per keer en is eigenlijk vooral een kwestie van aanpassing en gewenning. Hoe langer we voor een wedstrijd al in de sneeuw zitten, hoe minder we het effect van het koude weer tijdens de wedstrijd zelf voelen. Daarnaast hangt het er ook vanaf of we de warming-up wel goed gedaan hebben, dat is dus gelijk een goede graadmeter.
Bruna: Ik ben het wel met Gabi eens, waarbij ik nog toe wil voegen dat het gebruik van bepaalde kleren ook erg veel scheelt. Natuurlijk neemt dat niet weg dat wij het waarschijnlijk toch wel wat kouder zullen hebben dan de meeste, vooral Europese atleten.
Je ziet biatleten in de laatste ronde vaak helemaal kapotgaan, waardoor daar de verschillen gemaakt worden en wedstrijden vaak in die slotronde beslist worden. Hoe zorg je ervoor dat je genoeg energie overhoudt voor de laatste ronde, maar toch hard genoeg gaat in de eerste rondes?
Bruna: Hier heb ik nog flink wat werk te verzetten. Bij de start denk ik er vaak alleen maar aan om goed te starten, waardoor ik veel sneller vertrek dan ik eigenlijk zou moeten doen....waarna ik doorgaans de gevolgen van die fout voel. Aan de andere kant maakt het me mentaal wel veel sterker, want de slotronde is voor mij vaak vooral een psychologische uitdaging. Vaak ben ik écht kapot en denk ik zelfs aan opgeven, maar dan ga ik tegen mijzelf praten om mijn lichaam verder te pushen dan de vermoeidheid eigenlijk toestaat. "Dit is de laatste keer dat je deze klim op moet!", "kom op Bruna, gas geven nu want dit is de laatste keer dat je hier langs komt", "volhouden Bruna, je kunt het, je bent al bijna bij de afdaling", "je bent wel moe, maar je gaat echt niet dood als je nog een paar minuten alles geeft, dus hup, vamos!" of "doei beklimming, dat was de laatste keer dat ik je zie dit jaar :W ", om eens wat voorbeelden te noemen. Daardoor lukt het me vaak tóch om zo vermoeid over de streep te komen dat ik een paar minutenlang nog amper een vinger van de grond kan tillen...volgens mij denken mensen wel eens dat ik dood lig te gaan.
Bruna zet nog één keer haar tanden in de klim in Obertilliach (Foto: Michel van Balkum)
Gabi: In tegenstelling tot Bruna spaar ik juist nog veel energie tijdens de wedstrijden. In elke ronde moet je wel proberen het maximale eruit te halen, maar je moet het ook controleren met het oog op de slotronde. Daarin gooi ik dan alles eruit, want ik hoef niks meer te sparen voor volgende rondes, er hoeft niet meer geschoten te worden en het is een beslissend moment. Dat levert wel een probleem op: als ik over de finish komt voelt het nog altijd alsof ik energie over heb, wat betekent dat ik dus niet 100% gegeven heb en dat is geen goede zaak...het kost me posities. Het is wel ongelooflijk moeilijk om daaraan te werken, want vermoeidheid heeft een heel groot effect op je psychologische gesteldheid. Ik heb bijvoorbeeld vaak het gevoel dat ik wel harder kan, maar dat ik dan in zal storten in de laatste ronde. Pas als ik over de finish kom voel ik dat ik dan toch nog wel wat harder had gekund..
Wat voor reacties krijg je van vrienden, familie en anderen als je zegt dat je toch op hoog niveau een wintersport beoefend?
Bruna: De meesten zijn erg verrast en vragen me naar foto's, willen dat ik meer vertel over mijn sport, zijn nieuwsgierig naar hoe de sneeuw voelt en vragen naar de kou. Daarnaast zijn mensen vooral erg benieuwd naar hoe de wedstrijden gaan, naar de reizen en de plannen voor de toekomst, waaronder de weg naar de Olympische Spelen. Eigenlijk is iedereen erg nieuwsgierig en willen ze graag op de hoogte blijven van hoe zo'n beetje alles gaat.
Gabi: Mijn zus praat altijd tegen alles en iedereen over mij, ze zegt altijd dat ze enorm trots is, net als mijn ouders. Iedereen die ik ken weet inmiddels wel dat ik op een bepaald niveau een wintersport beoefen, maar toch zijn ze altijd erg enthousiast en nieuwsgierig. Ik krijg heel vaak de vraag om nieuwe foto's van de reizen en wedstrijden te laten zien, iets wat ik natuurlijk met veel plezier doe!
Waar trainen jullie vooral, Europa of Argentinië?
Bruna & Gabi: Beiden. We trainen in augustus meestal in Argentinië, dan zijn daar wedstrijden zoals het Braziliaans langlaufkampioenschap. Dat is vaak in het voor wintersporters bekende Ushuaia, in het uiterste zuiden van de wereld. In september en oktober zijn we in Europa en trainen we vaak op rollerski's, hoewel de focus in die tijd vooral ligt op het zoveel mogelijk trainen van het schieten (want dat kan in Brazilië niet). Van november tot februari hebben we dan de kans om in Europa op sneeuw en echte ski's te trainen, natuurlijk tussen de wedstrijden door. Rond de jaarwisseling zijn we meestal een week of twee thuis, om de feestdagen thuis met familie te kunnen vieren. Begin januari gaan we dan weer terug naar Europa.
Het is wellicht wat kleinschaliger dan in pakweg Noorwegen of Duitsland, maar in het uiterste zuiden van de wereld, in Ushuaia (Argentinië), wordt een heus Braziliaans langlaufkampioenschap gehouden. Hier heeft Mirlene 'Mika' Picin gewonnen, Bruna pakte zilver, Gabi was er niet bij (Foto: Ski na Rua)
Biatlonlegende Ole Einar Bjørndalen of langlauflegende Bjørn Dæhlie? En Tora Berger (biatlon) of Marit Bjørgen (langlaufen)?
Bruna: Bjørndalen bij de mannen. Bij de vrouwen ga ik voor Bjørgen, natuurlijk! (Binnen het team wordt Bruna vanwege haar enorm sterke armen gekscherend 'Bruna Bjørgen' genoemd, red.)
Gabi: Ik ga voor de biatleten, dus Ole Einar Bjørndalen en Tora Berger.
Welk percentage van jullie training is op rollerski's en welk percentage op sneeuw, dus op echte langlaufski's?
Bruna & Gabi: Langlaufen gaat in Brazilië doorgaans vrij lastig, dus 70% van de training bestaat uit rollerskiën, ski's met wieltjes. Ongeveer 20% van de training vindt plaats in de sneeuw en daarnaast is er nog 10% krachttraining en hardlopen.
