FOK! Jaaroverzicht 2007
Iran, onder leiding van president Mahmoud Ahmadinejad (foto), maakte het afgelopen jaar duidelijk aan de wereld dat het land bepaalde ambities had op nucleair gebied. Volgens hen waren deze ambities vredelievend en puur gericht op de civiele toepassing van nucleaire technologie. Volgens de Verenigde Staten was Iran echter een land dat aangepakt diende te worden voordat het de beschikking zou krijgen over nucleaire wapens.
Iran haalde zich in het begin van 2007 al de woede op de hals van Israël door een tentoonstelling van spotprenten te organiseren waarin de Holocaust werd geridiculiseerd. President Jacques Chirac van Frankrijk relativeerde in februari de eventuele dreiging van een atoombom in Iraanse handen door te zeggen dat Iran met het afvuren van een atoombom haar eigen doodvonnis zou tekenen. Vice-president Dick Cheney bezigde in dezelfde periode dezelfde retoriek die de wereld gewend is geraakt van de Amerikaanse overheid in de laatste zeven jaar: "een diplomatieke oplossing als het kan, maar we sluiten niets uit."
Niet alleen de VS namen in 2007 stappen tegen Iran, ook de VN Veiligheidsraad namen wederom sancties tegen het regime in Teheran. De VN benadrukte wel dat militaire sancties geen optie waren. Nog geen maand later escaleerde de spanning tussen Iran en het westen nog verder toen een aantal Britse mariniers gearresteerd werden door Iraanse kustpolitie nadat ze zich in Iraanse wateren hadden begeven. Nadat de Britten twee weken later, naar alle waarschijnlijkheid onder druk, hun excuses aanboden op de Iraanse televisie, werden ze begin maart vrijgelaten.
Ahmadinejad heeft niet alleen vanuit het buitenland, maar ook binnen zijn landsgrenzen zwaar te verduren. Dat bleek toen er een kleine rel ontstond over het feit dat hij zijn voormalige basisschoolerares op de hand kuste en omhelsde.
Na een paar relatief rustige maanden tussen Iran en het westen trok George W. Bush (foto) in september toch weer van leer tegen Iran. Niet veel later maakte Ahmadinejad zichzelf enigszins belachelijk door bepaalde uitspraken te doen tijdens een debat op Colombia University in New York. De Iraanse president zei onder andere dat er in Iran 'geen homoseksuelen bestaan'. De academici van Colombia lieten zich echter ook niet van hun beste kant zien. In plaats van in debat te gaan met de Iraanse president, en zijn beweringen te weerleggen met valide argumenten, verlaagden de studenten van de prestigieuze universiteit zich tot lachpartijen en boegeroep.
In oktober waarschuwden de president en vice-president van Amerika wederom het Iraanse regime. Bush waarschuwde dat als Iran een nucleair wapen in handen zou krijgen, de Derde Wereldoorlog zou uitbreken. Ook Cheney liet weten niet blij te zijn met de nucleaire ambities van Iran en zinspeelde op militaire acties tegen het regime in Teheran. Het lijkt er trouwens op dat de oorlogsretoriek van Bush en Cheney geen holle dreigementen zijn. Eind oktober lieten twee voormalig hooggeplaatste beleidsexperts van de Bush-administratie namelijk weten dat een oorlog met Iran nog voor de presidentsverkiezingen van 2008 realiteit zou zijn. Volgens deze twee experts zouden de de neoconservatieven in het Witte Huis "het als een morele plicht zien om Iran aan te vallen voordat de Democraten het Witte Huis overnemen."
Of deze voorspellingen uit zullen komen valt nog te bezien. Zo heeft Bush al meerdere keren zijn oorlogskas aan moeten vullen door het Congres om extra geld te vragen. Daarnaast kwam de zogeheten National Intelligence Estimate uit in de VS, een rapport dat verslag doet van de dreigingen die Amerika te wachten staat in de wereld. Daarin stond dat Iran al jarenlang niet meer werkt aan een nucleair wapen. Later bleek dat Bush mogelijk al van het rapport afwist toen hij de wereld in oktober waarschuwde voor de Derde Wereldoorlog.
Ondanks het rapport blijven de VS, Groot-Brittannië en Israël fel in hun retoriek tegen Iran. Zo blijven de VS en Groot-Brittannië aandringen op strengere sancties. Israël gaf gek genoeg aan niets te geloven van het rapport van hun meest trouwe bondgenoot en zal dan ook haar houding tegenover Iran niet aanpassen naar aanleiding van de National Intelligence Estimate. Door het rapport zal het voor deze landen echter een stuk moeilijker worden om eenzijdig militaire acties tegen het regime in Teheran te ondernemen.
