CD: Intronaut - The Direction of Last Things
Slechts twee jaar na het zeer imponerende album Habitual Levitations (Instilling Words With Tones) ligt er zo vlak voor het einde van het jaar 2015 alweer een nieuwe plaat van de uit Los Angeles afkomstige mathrock formatie Intronaut in de schappen. Met The Direction of Last Things is de band, die in 2004 werd opgericht door voormalige bandleden van Anubis Rising, Uphill Battle en Exhumed, alweer toegekomen aan hun vijfde album.
Intronaut - The Direction of Last Things
Show us how to live.
Show us who we are.
Our connection is lost.
We will never be the change we used to want to see.
(uit: 'Digital Gerrymandering')
Al vanaf de eerste tonen van openingstrack Fast Worms horen we een plaat voorbijkomen die als een woeste stroom van verschillende muzikale genres uit de speakers komt knallen. Zo opent de plaat met een bak overdonderende progressieve metal á la Voivod om daarna op een onverwacht moment geheel om te slaan in een stuk progressieve jazzrock van de bovenste plank. Wat Intronaut eveneens zo'n unieke band maakt is de prachtige samenzang van de zangers en gitaristen David Timnick en Sacha Dunable, waardoor we bij tracks als 'Digital Gerrymandering', 'Sul Ponticello', het titelnummer en de afsluitende track ' City Hymnal' zelfs wel een beetje aan Alice In Chains moeten denken en daar is in dit geval helemaal niks mis mee. Progressieve rock gaat tenslotte prima samen met een snufje grunge.
As the end of today leaves tomorrow behind.
We bury our heads in the sand.
We face our fears with a sigh.
You’d shoot an angel out of the sky to make sure it was real.
And what they said was wrong.
The time was too dark for our eyes to see.
(uit: 'The Direction of Last Things')
Dat de band nog steeds zeer veelzijdig is bewijzen brute stukken postrock zoals 'The Pleasant Surprise' waarbij Sacha Dunable laat horen dat hij ook over een door merg en been gaande grunt beschikt. Het melomane hoogtepunt wordt echter bereikt in het dik 8 minuten durende 'The Unlikely Event Of A Water Landing', een zwaar groovend stuk progressieve rock dat ook liefhebbers van bands zoals Rush en Tool wel aan zal spreken. Ben je wel een liefhebber van heerlijk tegendraadse muziek dan is de kans groot dat je van deze brok huisvlijt van Intronaut gaat genieten.
The corner of paradise
A labyrinth of surprise and delight
Glimpses of what’s to come
(uit: 'The Pleasant Surprise')
Intronaut
Het is bijna niet te bevatten dat de band slechts vier dagen nodig had om het volledige album in de Clear Lake Audio Studios in Noord-Hollywood (ook bekend van opnames van onder meer No Doubt, Jimmy Eat World en Anthrax) op de gevoelige band vast te leggen, waarna niemand minder dan Devin Townsend deze dynamische bak mathrock af mocht mixen, met als resultaat een schijf die hier nog menig uur in de cdspeler zal verblijven. Voor vinylfanaten is The Direction of Last Things ook als dubbel-elpee uitgebracht op rood en zwart gemarmerd vinyl, op mintgroen en zwarte splatter vinyl en op donker groen vinyl, waarbij we op kant vier van de plaat, naast een exclusieve bonustrack, zeer fraaie etchings aan de buitenste rand van de geluidsdrager. We vrezen dat er weer wat eindejaarslijstjes aangepast moeten worden.
