WWE 2K16

2. Gameplay

Waar WWE 2K16 voor mij juist in uitblinkt is strategie. Eerder genoemde reversals zijn niet onbeperkt bijvoorbeeld. Elke vechter heeft een hele rits attributen en een ervan bepaalt hoeveel reversals je mag opsparen. Je begint er bijvoorbeeld met drie. Nu kun je vroeg in de wedstrijd die drie al gebruiken, maar dat betekent dat je reversal-meter leeg is. Die vult maar langzaam, dus daar kun je beter zuiniger mee omgaan. Dat wordt dus kiezen: onderga je een serie pijnlijk uitziende aanvallen, of breek je eruit met een reversal.

In een gevecht zijn er ook minigames. Naast de reversals zijn er ook reactiegames bij grapples, submissions en pinning. Als je tegenstander en jijzelf elkaar tegelijk proberen te pakken, dan komt er een soort rock-paper-scissor op je scherm, om te bepalen welke greep je gaat doen. Daarna kun je daar nog wat verder mee worstelen met een spelletje ‘zoek-de-hotspot-met-je-analoge-stick’. Pinning werkt met een rondje waarin een klein taartdeel groen is. Er gaat een wijzer snel rond en je hebt drie kansen om die wijzer in het groene gedeelte te laten stoppen. Deze twee games zijn te begrijpen en nog vaak met succes af te ronden.

Maar wat ze bij submissions hebben bedacht is zo onduidelijk dat ik weer het internet nodig had. En daar lees je een hoop geklaag dat het minispelletje totaal vol bugs zit, maar dat valt wel mee. Het is even weten hoe je kat-en-muis speelt met je analoge stick, een paar keer oefenen, maar heb je het eenmaal door is het eigenlijk best aardig. Pro-tip, draai geen rondjes met je stick, maar kies de richting waar je naar toe wil. Maar 2K, is een handleiding of tutorial nu zo lastig op een disc te zetten?

Er is wel iets dat op een tutorial lijkt, maar dat eerste stukje van MyCareer legt bijvoorbeeld niet uit hoe je moet taggen, terwijl je daarna twee tag-wedstrijden krijgt. Submissions wordt met een simpel tekstje uitgelegd, maar nu ik weet hoe het wel moet, zie ik dat die uitleg toch best wat belangrijks vergeet te melden over de besturing. Karig dus, en het is een hoop zelf proberen, oefenen en internet raadplegen iets wat in een sportgame toch simpel opgelost kan worden met een fatsoenlijke tutorial-modus. Ik ben misschien verwend met games als Street Fighter en co, waarin per personage heel veel uitgelegd wordt door middel van uitdagingen, om een personage echt in de vingers te krijgen.

Nu is dat voor elk personage in WWE 2K16 misschien wat veel, want het zijn er meer dan 120. Van superstars tot diva’s en dan heb je nog de mogelijkheid je eigen vechter samen te stellen. Dat is vrij uitgebreid. Het enige dat er stoort is de traagheid van het menu in de creation-modus. De rest van het spel gaat vrij snel, maar daar heeft het duidelijk meer moeite alle data te laden. Als je zelf niet zo creatief bent, dan kun je andermans vechter downloaden. Bekende worstelaars die niet in de basis staan, maar ook fantasy-helden zoals bekend in de Marvel- en DC-univerums. Ja, je kunt als Harley Quinn vechten in de ring, het is jammer dat je nog geen aparte bewegingen kunt maken zodat je haar helemaal zo gek als een deur kunt ontwerpen.

Met die zelfgemaakte of gedownloade vechter kun je in MyCareer zorgen dat hij of zij van een nobody in een superstar of diva verandert door allerlei toernooien en rankings te gaan deelnemen. Je krijgt alle vrijheid. Wil jij niet verder, maar je titel verdedigen, doe dat lekker. Wil je ruzie met The Authority zoeken, have fun. In het begin heb je het lastig als rookie, want je attributen zijn maar gemiddeld. Maar dat maakt een spel leuk, een beetje uitdaging moet kunnen. En verliezen in een worstelpartij is niet meteen paniek, dat scheelt. Een leuke modus, omdat het zo’n show is, maar qua verhaallijn stelt het niet meer voor dan ‘get to be the best’. Het meest storende in de MyCareer zijn de interviews tussendoor. De vrouw die de interviews afneemt kijkt zo vreemd dat ik er bijna eng van word. Je krijgt één vraag, je mag uit vier antwoorden kiezen en hiermee bepaal je gaandeweg je persoonlijkheid. Ben je een agressieve eikel of juist heel gedisciplineerd en trots? Ik zie het allemaal niet echt terug komen in vechtstijl of manier van in de ring komen, het maakt alleen uit voor een metertje in je persoonlijke menu. Doe dan niets, als het toch niet boeit.

Een andere modus is de 2K Showcase. Deze gaat om Stone Cold Steve Austin. Je gaat zijn levensloop in het worstelen af. Je speelt wedstrijden na, krijgt daarna nog wat echte beelden te zien en dat geeft een mooie sfeer. Het is niet gewoon spelen en winnen. Je tijdens de wedstrijd doelen krijgt die je moet doen om verder te geraken. Dus niet ‘win van je tegenstander’, maar eerder ‘gooi je tegenstander over de ring’ gevolgd door een ‘sla een stoel op zijn harses’. Om daarna de ring weer in te gaan, hem te taunten, en uiteindelijk te winnen met een submission. Het is in ieder geval niet aan te raden aan te beginnen met deze modus als je deze acties nog niet kunt uitvoeren, weer met dank aan de summiere hulp in het spel.

Aan WWE 2K16 mankeert nog van alles. En toch, ondanks de matige graphics, de onvergeeflijke reversal-timing en vooral de enorm matige hulp die je in het spel krijgt, is het fantastisch om een paar potten te spelen. Het is niet simpelweg button-bashing, maar tactisch te werk gaan, zeker door de gelimiteerde reversals. MyCareer is enorm uitgebreid, in de 2K Showcase moet je laten zien dat je alles in de vingers hebt en dan zijn er nog tig andere gameplaymodi om jezelf helemaal in te laten gaan. Wie wil er nu niet met vier dames Hell in a Cell spelen? Of Royal Rumble tegen twintig man? Ik heb nu iets beters te doen dan te balen dat er geen worstelwedstrijd meer op zaterdagavond op televisie te zien is.