Het hoofd van Ferdinand Cheval kun je het best benaderen als een doos die je hebt gevonden op een rommelzolder. Sommige zaken vallen mee, andere vallen tegen, en weer andere vallen uit elkaar. Je beleeft het meeste plezier aan het doorspitten van alle voorwerpen en fragmenten, die opgenomen lijken op basis van het argument 'Nou ja, dat vonden we gewoon leuk'. En dat is waarschijnlijk precies hoe Cheval zijn paleis heeft gebouwd.
