Boek: Stephen King - Tweeduister

Ik zal eens eerlijk zijn, ik geloof dat het heel lang geleden is dat ik een boek van Stephen King heb gelezen. Veel van zijn verfilmingen zijn niet aan me voorbij gegaan, maar zijn daadwerkelijke schrijfstijl kan ik me niet eens meer herinneren. Ik was dan ook zeer nieuwsgierig of zijn boeken me net zo konden boeien als zijn films.

In tegenstelling tot ‘Het geheime raam’ had ik de Engelieren ergens vroeg in mijn jeugd stiekem al op TV gezien. Ook dit was echter lang geleden en het enige wat ik me nog echt goed kan herinneren waren de special effects die gebruikt werden voor de Engelieren. Best wel eng, als klein pubertje.

De Engelieren is het eerste verhaal in TweeDuister en verdient wat verhaallijn betreft inderdaad een tien met de griffel. Alles is keurig in elkaar gezet, voldoende verschillende karakters, en steeds meer kleine aanwijzingen over wat er mogelijk gebeurd kan zijn. Helaas wist ik het eind al, en dus ga je meer letten op hoe het boek geschreven is. Waar ik de verhaallijn en de spanningsopbouw zeer goed vind, was ik echter heel teleurgesteld in King zijn schrijfwijze. Soms haalt hij er vergelijkingen bij, die als een tang op het spreekwoordelijke varken slaan, en dat had ik in het geheel niet verwacht. Ook vind ik bepaalde dialogen ronduit zwak, de stereotype zinnen die gebruikt worden om een karakter uit te werken zijn op bepaalde momenten veel te opvallend aanwezig.

Nu begeef ik mij op glad ijs, ik speel een stuurman aan de wal. Ik begrijp uiteraard dat Tweeduister geen literair verantwoord boek is, maar dat is nu eenmaal een stijl die mijn voorkeur heeft qua lezen. Ludlums, Grishams, Cooks en Kings interesseren mij meer op doek dan in boek.

In de Engelieren vind ik de schrijfwijze minder storend aangezien ik een redelijke Science Fiction liefhebber ben en alle verhalen met alternatieve realiteiten, mits goed gedefinieerd, mij bijzonder boeien. Dit verhaal leest wat dat betreft heerlijk weg. Je waant je binnen no-time in een andere wereld, en dat is eigenlijk het enige resultaat dat een boek moet bereiken. In Het Geheime Raam heb ik hier echter meer moeite mee. Als de verhaallijn niet echt interessant is, heb je wel een schrijfstijl, en hoofdpersoon nodig die je blijft boeien. Echter, Mort Rainey is een tweedimensionaal karakter waar je je maar moeilijk mee kan identificeren. Ter vergelijking, over de Engeliers deed ik welgeteld één dag. Het geheime raam kostte me een week van wegleggen en opnieuw oppakken. Ik had hem waarschijnlijk niet uitgelezen als ik hem niet moest recenseren.

Wil ik dan zeggen dat Stephen King slecht schrijft? Nee, qua structuur en techniek is hij een absolute meester. Maar het is die stijl die me zo afschrikt, en het is de stijl waarvan ik nu begrijp waarom ik nooit naar zijn boeken grijp op het station.

Maar over smaak valt te twisten en voor de King liefhebbers die het boek nog niet in het verleden hadden aangeschaft is er een nieuwe kans.

Stephen King - Tweeduister
Uitgeverij Luitingh
ISBN 9024552524
Paperback, 440 blz.
EUR 14,95