3 CD's: Third Unheard, Jazzy Jeff & Maylay Sparks
Wat direct opvalt is dat het geheel goed gemixt is. Je hebt vaak niet door dat je bij een nieuw nummer bent aanbeland. Het eerste nummer, “Unusual Styles”, heeft een lekkere jazzy beat en Maylay Sparks laat horen een uitstekende MC te zijn. “Crazy” bevat een aantal uitstekende scratches, uitgevoerd door DJ Noise. Op “Claimin’ Respect” krijgt Maylay hulp van grootheden Dilated Peoples en [/i]Last Emperor[/i]. Deze track moet je eigenlijk gewoon horen, hij is moddervet. Het lijkt alsof het nummer gewoon doorloopt, maar tot mijn verbazing heb ik “Red Hott” gemist. DJ Typhoon heeft de beats knap in elkaar laten overlopen. Zo luisterend naar deze tracks verbaas ik me erover dat Maylay Sparks nooit wat heeft uitgebracht, want ieder nummer is gewoon erg goed.
Dat geldt ook voor “Industrypartybumrusha”, een wat duisterder nummer waarin de commerciële rappers op hun nummer gezet worden. “R.A.P.” is een ode aan de hiphop. Het valt op dat Maylay Sparks hier uitstekend over de beats heen flowt. “Ambition” is een rustig nummer, met een fantastische beat. De zachtjes opkomende trompet laat je helemaal wegdromen. Het thema, ‘music makes the world go round’, had niet treffender aangepakt kunnen worden. “Maylay” is qua beats wat slordiger, het lijkt erop alsof dit nummer nooit helemaal afgemixt is. Op “Faux Pas” krijgt Maylay wederom wat hulp van een aantal vrienden. Last Emperor en D Ruc laten horen wat ze kunnen en dat is redelijk wat. Drie sterke MC’s die over een eenvoudige beat heen rappen. Het lijkt saai en standaard, maar het tegendeel is waar, dit nummer is ijzersterk. “It’s Ours” is wederom een aanklacht tegen de wannabe-gangsters. Niemand zit te wachten op mensen met uzi’s op het podium, iedereen wil een goede MC. De bezetting op “3 MC’s” is om je vingers af te likken. Louis Logic en Malik B doen mee. De laatstgenoemde is lid van The Roots en je hoort de invloed zeker terug.
“Away ...Far Gone” is een uitstekend nummer. De beat bevat een aantal oude soul-samples, afgewisseld met een eenvoudig keyboard-loopje. De flow van Maylay is zeker niet onaardig, maar deze cd heeft aangetoond dat hij beter kan. “What Yall Like” is het laatste nummer in deze mix. Onbekende grootheden als The Antnikdope, Spitney Portier en Baltimore Tookie laten wat van zich horen, maar echt gecharmeerd ben ik er niet van. Ze missen het talent om een goede MC te zijn, iets wat zelfs de beste beat niet kan verbloemen. Aan het eind wordt duidelijk waarom deze nummers zijn uitgebracht; het is een aankondiging voor Maylay’s nieuwe album, “Graymatter”, dat binnenkort in de winkel moet liggen.
Als bonus bij deze alleraardigste mix krijgen we nog twee extra tracks. “Dedication” is een uitstekend nummer met een goede beat. Er zitten wat klassieke invloeden in en gecombineerd met de zware bass levert dat een prima beat op. “Oh Shit” wordt vooral gedragen door The Man On The Cuts, die met zijn scratches het nummer wat kleur geeft. Voor de rest is dit een matig nummer. Dat is jammer, want een goede cd moet je volgens mij ook goed afsluiten.
