FOK!toen: Van Gogh, Geitenneukers en Een Goed Gesprek
Naast filmmaker was Theo van Gogh ook bekend als tv-presentator en columnist. Hij was een schrijver die zijn pen in de gifbeker doopte om daarna zijn slachtoffers met fraaie volzinnen af te maken. Van Gogh was geen gemakkelijk mens. Als hij de pik op je in had ontkwam je niet aan een vermelding in één van zijn columns. Van Gogh was een man die graag tegen schenen schopte en geen enkel heilig huisje was veilig voor de Amsterdammer. In deze speciale aflevering van FOK!toen blikken we terug op een aantal van de personen die door Van Gogh op de korrel werden genomen en werpen we eveneens een blik op een aantal van de door Van Gogh gepresenteerde programma's.
Nadat in 1984 zijn spraakmakende eerste film Luger was verschenen besloot de cineast om zich met iets nieuws bezig te gaan houden. Van Gogh schreef voor het Nederlandse filmblad Moviola een artikel met de titel Een Messias Zonder Kruis (Enige kanttekeningen bij Leon de Winter), waarin hij op onverhulde wijze commentaar gaf op de film Bastille, gebaseerd op het boek Place de la Bastille van De Winter uit 1981. Van Gogh verweet De Winter, dat deze reclame maakte over de rug van zes miljoen doden om zo zijn jood-zijn uit te venten. Verder schreef Van Gogh dat De Winter gebruikmaakte van 'de stank van de crematoria' om zijn smakeloze product van een luchtje te voorzien. Het zou nooit meer goed komen tussen de twee schrijvers.
Wat ruikt 't hier naar Caramel? Vandaag verbranden ze alleen de suikerzieke joden
(Uit: Een Messias Zonder Kruis - 1984)
Theo van Gogh was een man die er op uit leek te zijn om iedereen tegen zich in het harnas te jagen. In de ogen van politiek correct volk was Van Gogh een antisemiet, een racist en een seksist. Toen de joodse historica Evelien Gans Van Gogh had uitgemaakt voor antisemiet (in haar boek Gojse Nijd & Joods Narcisme), schreef hij in zijn column in het studentenblad Folia Civitatis 'dat mevrouw in haar vochtige dromen vaak een beurt kreeg van dokter Mengele'.
Volgens Gans sprak Van Gogh in zijn conflict met De Winter constant over begrippen als uitventen, handelswaar en verkooppraatje, oftewel het stokoude stereotype van de zogenaamde woekerjood. Na zijn uitval in de richting van De Winter werd er in 1984 een aanklacht tegen de schrijver ingediend door zowel Ronny Naftaniël (namens het Cidi) en presentatrice Sonja Barend. De rechtszaak zou jarenlang duren, waarbij meerdere rechters zich over de zaak bogen. Van Gogh zou uiteindelijk vrijgesproken worden van het vermeende antisemitisme.
Uit de Leeuwarder Courant van 2 november 2004
Kwijlende chocoladeridders en fossiele schaamlipjes met hangtieten
In de vroege jaren tachtig had Van Gogh ook regelmatig aanvaringen met feministische organisaties. Zo was er in Van Goghs eerste film Luger te zien hoe een gangster zijn pistool in de genotsgleuf van een vrouw stak. Van Gogh had sowieso weinig op met feminisme. Zo schreef de columnist in één van zijn schrijfsels: "Als je het psychologisch wilt duiden; ik heb een vergruizeld man-en vrouwbeeld. De meeste vrouwen vind ik babbeldoosjes. Vrouwen denken niet met hun hoofd, maar met hun kut". Feministische auteurs werden door Van Gogh 'de fossiele schaamlipjes van Vrij Nederland en Opzij' genoemd. Daarnaast liet de schrijver weten dat hij alleen uit was op een relatie met een jongere vrouw zonder hangtieten! Ook had Van Gogh het niet zo op met homo's die hij steevast omschreef als 'kwijlende chocoladeridders'.
Geitenneukers en een rotte vis uit Nazareth
De grootste vijand van de Nederlandse maatschappij was volgens Van Gogh toch wel de islam. Radicale moslims werden door Van Gogh vaak geitenneukers, volgers van de pedoprofeet, boodschappers van de achterlijkste duisternis en aanbidders van een varken genoemd. Wellicht beledigende taal, maar wel taal die verbleekt als we zien wat er allemaal door de eeuwen is uitgespookt uit naam van het woestijngeloof. Van Gogh had uberhaupt niks met religie. Zo werd de schrijver in 1995 door het Europese Hof aangeklaagd nadat hij Jezus Christus had uitgemaakt voor 'die rotte vis uit Nazareth'.
Uit de Leeuwarder Courant van 26 november 1996
De pijlen werden echter meestal op de islam gericht. Toen Van Gogh de tv-serie Najib en Julia maakte was het voor hem als scenarioschrijver al duidelijk dat de serie geen vrolijk einde zou krijgen. Met de serie wilde Van Gogh aantonen dat er simpelweg niet te leven valt met moslims die niet bereid zijn om hun islamitische ideologiën te laten varen. Een gedachtengang die onlangs nog eens werd versterkt door een uitspraak van ex-PVV'er Arnoud van Doorn, die stelde dat er geen sprake kan zijn van een gematigde islam. In zijn column Hoezo? schreef Van Gogh in 2001 het volgende over de islam:
"Er is een Vijfde Colonne van geitenneukers in dit land die autochtonen veracht en bespuwt. Ze haten onze vrijheid en, hoewel hen niets in de weg wordt gelegd op materieel of cultureel gebied, is het hun overtuiging dat Goddeloos Nederland van de aarde weggevaagd zou moeten worden. Hier is vermoedelijk geen kruid tegen gewassen."
In maart 2004 nam Van Gogh in zijn column in de gratis krant Metro de islam wederom onder vuur:
"Maar als ik de deskundigen goed begrepen heb, was Aïsja negen toen ze de woestijn in werd meegenomen, uitgehuwelijkt aan een vieze oom die zich Mohammed noemde. Mede dankzij mij zal de vijfde colonne van de geitenneukers binnenkort in een wanhopige schreeuw om respect uw en mijn kinderen met gifgas, ziektes en atoombommen bestoken."
Uit de Leeuwarder Courant van 11 mei 2007
In mei 2004 is Van Gogh te gast bij een debat over idealisme in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Bij het debat is ook de leider van de Arabisch Europese Liga (AEL) Abou Jahjah aanwezig maar deze weigert vanwege de aanwezigheid van Van Gogh aan het gesprek deel te nemen. Van Gogh nam vervolgens afstand van het gesprek maar liet wel ontvallen dat hij het raar vond dat de pooier van de profeet met Allah aan zijn kant en een paar indrukwekkende lijfwachten niet aan de discussie mee wilde doen als hij die zou leiden. Terwijl Van Gogh hem nog nariep dat Allah het vast beter wist verliet Jahjah de zaal, een verbijsterde Boris Dittrich achterlatende. De politicus, die wel eens door de columnist werd omschreven als 'het zalvende glijmiddel van D'66', reageerde furieus en noemde Van Gogh 'een onbeschofte lul'. Het debat was met veel tumult geëindigd.
Ook met de korte film Submission van Ayaan Hirsi Ali zag Van Gogh een uitgelezen kans om de ongewenste uitspattingen van de islam in beeld om te zetten. In de korte film zien we opnames van anonieme islamitische vrouwen die allerlei teksten uit de koran op hun lichaam hebben geschreven. Het zou het duo tientallen doodsbedreigingen vanuit de islamitische wereld opleveren en zowel Ali als Van Gogh werd persoonlijke beveiliging aangeboden. Van Gogh wou daar niks van weten. Naast zijn columns, voor onder meer Het Parool, Panorama, Nieuwe Revu, Voetbal International, Vrij Nederland, HP/De Tijd en Metro, schreef Van Gogh ook regelmatig op zijn website De Gezonde Roker. Ook op dit blog hield de schrijver geen blad voor zijn mond.
De TV-persoonlijkheid Theo van Gogh
Theo van Gogh was natuurlijk ook bekend als presentator van diverse televisieprogramma's. Zijn meest bekende programma was wel Een Prettig Gesprek, waarbij Van Gogh op onnavolgbare wijze een gesprek aanging met personen zoals Pim Fortuyn, Dolf Brouwers, Ischa Meijer, Rijk de Gooyer, Herman Brood en vele anderen. De serie was te zien op zenders zoals Super Channel, AT5, Oog TV Groningen, Locatel Den Haag, TV Plus, RTL5, SBS6 en Net5. Van 1997 tot 1999 is Van Gogh ook op de televisie te zien in het programma De Hunkering, een antidatingshow voor eenzame mensen, door eenzame mensen, met Theo van Gogh als presentator. In de opmerkelijke show zien we onder meer een lilliputter met een asbak op haar hoofd en Van Gogh die met een beha op zijn hoofd een column voorleest. Volgens de critici was het een grote schande dat een dergelijk programma op de publieke omroep te zien was.
In 1998 was Van Gogh ook te zien in het programma Het is Hier Verschrikkelijk Gezellig, waarin hij op zoek ging naar de ideale vrouw. Andere televisieprogramma's waarin Van Gogh te zien was, waren onder meer Hoe Hoort het Eigenlijk? (1999), Het laatste Oor (2000), Van Gogh op Zondag (2000) en Theo Onderdak (2001). Ook was hij korte tijd in 2002 als columnist te zien in het programma Business Class, maar nadat hij in een column Mat Herben had beticht van het aannemen van steekpenningen was hij niet meer welkom in het programma van Harry Mens.
De republikein Theo van Gogh
Theo van Gogh was lid van het Republikeins Genootschap en moest niks hebben van het koninklijke huis. Toen de toenmalige koningin Beatrix haar 60ste verjaardag in Amsterdam vierde hield ook Van Gogh een speech voor het Centraal Comité van het Republikeins Genootschap. Bij deze toespraak liet Van Gogh op onverbloemde wijze zijn mening over vorstin en haar familie weten: "Mevrouw is erfelijk belast; Pappa nog bij de SA geweest, Mamma min of meer godsdienstwaanzinnig, Oma wilde het parlement afschaffen, Opa met stukjes en beetjes z'n kist in vanwege de syf en zusjes die kwelen met ogen als verliefde molenstenen, babbelen met de bomen of zich laten onderschijten door Flipper. Ze is een mof, ze is een muts en ze spreekt een soort van Nederlands dat gemeengoed was geworden als de Führer zijn strijd voor een verenigd Europa gewonnen had."
Ook Willem Alexander ontkwam niet aan de toorn van Van Gogh. "De beste manier om de monarchie te verruilen voor een democratische staatsvorm is Willem Alexander tot koning te kronen; te onbenullig om z'n eigen blunders te zien en dus onbekwaam om het kerende tij in te schatten. Moge Majesteit spoedig door haar hoofd worden geschoten tijdens de jacht." Een andere persoon aan wie Van Gogh de schurft had was oud-politicus Paul Rosenmöller van GroenLinks. In de bundel Allah Weet Het Beter schreef van Gogh: "Als iemand kanker verdient is het Paul Rosenmöller, de hopman van politiek correct Nederland; mogen de cellen in zijn hoofd zich tot een juichende tumor vormen en laat ons dan beluisteren of er enig verschil is in meneers gekwebbel, vergeleken met wat er uitkwam voor die Blije Boodschap. Laat ons pissen op zijn graf. Oplichter."
Uit de Leeuwarder Courant van 3 november 2004
Zelfkennis
Van Gogh stond bekend als een man met een duidelijke kritische mening over iedereen. Van Gogh had ook een duidelijke mening over zichzelf: "Ik belichaam van alles wat men niet behoort te wezen, zoals daar zijn: politiek incorrect, blank, werkend voor een commercieel tv-station, dik, autochtoon, seksistisch en vooral niet overtuigd van de zegeningen van de veel bejubelde multiculturele samenleving."
