Hardrijders, doodrijders en mietjes
Een aantal onderwerpen zijn altijd goed voor controversiële meningen en uitspraken. Pedofilie. Openbaar vervoer. Bezuinigingen op de zorg. De contradictie tussen de meningen is dan zo extreem dat het er in de debatten nogal stevig aan toe gaat. Toch spannen discussies over maximumsnelheden wel de kroon qua lompheid.
Afgelopen weekend verscheen er een bericht op FOK!-nieuws. Een 25-jarige jongeman werd opgepakt omdat hij op zaterdagavond 222 kilometer per uur over de A2 reed en rechts inhaalde. Je zou denken dat je dan enkel verwijtende reacties leest. Nee dus. De helft begon zowaar plaatsvervangende excuses te bedenken voor die gek!
Ik word dan ongerust. Wat als dergelijke percentages representatief zijn voor al mijn medeweggebruikers? Ik maak behoorlijk wat kilometers op snelwegen en bij het lezen van deze reacties bekruipt mij de angst dat ik dagelijks omringd ben door bestuurders, waarvan de helft zich eigenlijk wel kan vinden in het gedrag van die mafketel.
Deze gestoorde crimineel reed niet midden in de nacht over een lege A2. Het was zaterdagavond. Een tijdstip waarop de A2 zeker niet is uitgestorven. Veel mensen rijden naar huis na een avond stappen of zijn net op weg naar een gezellige avond. Daar komt dan deze gestoorde gek tussendoor, die met 222 kilometer per uur langs hen heen blaast. Hij is het er niet helemaal mee eens dat anderen ook links rijden en blaast hen dan maar even rechts voorbij. Dit houdt in dat als één van de medeweggebruikers op het verkeerde moment met de ogen knippert of net even in de andere spiegel kijkt, hij of zij dodelijk door die mongool kan worden aangereden. Als dit gebeurt als meerdere auto’s in de buurt rijden, is het drama helemaal niet meer te overzien. Maar dit is het risico dat deze dorpsgek neemt. Deze keer liep het goed af. Een halve seconde onoplettendheid van hemzelf of een andere bestuurder had verminking, dood en ongekend leed veroorzaakt.
Dit gestoorde gedrag wordt door velen dus goedgekeurd. Het wordt zelfs vergoelijkt. Het moet eigenlijk best kunnen. Waar heb je anders een driebaans snelweg voor? Je mag toch al 130? Juist de potentiële slachtoffers van deze idioten worden als “het grote gevaar” op de weg gezien! Wie zich gewoon aan de snelheid houdt is in de ogen van deze grafmongolen een belemmering. Pylonen op de weg die je gebruikt om met hoge snelheid tussendoor te slalommen.
Zo'n pylon die ongevraagd ineens naar links komt? Die vraagt erom dat hij omver wordt gereden!
Maandag reed ik op de A16. Vier rijbanen. Een maximumsnelheid van 100 kilometer per uur. Weinig verkeer. Ik reed helemaal rechts, met een snelheid van zo’n 105. In mijn spiegels zag ik ver achter mij een auto met een stevige snelheid aankomen, maar er waren nog drie rijbanen naast mij vrij. Ik ga naar de tweede baan om een vrachtwagen in te halen. En opeens heb ik die andere auto met knipperend groot licht in mijn achteruitkijkspiegel en vlak op mijn bumper! Die klootzak had alle tijd en ruimte om twee of zelfs drie banen verder op te schuiven en mij in te halen, maar hij verkoos om mij als belemmering te gaan zien en me dat nog eens te laten weten ook!
Oké. Ik word ook wel eens pissig. Toen hij mij voorbijkwam keek ik vrij duidelijk naar links en liet ik vrij duidelijk mijn middelvinger zien. De beste man had alle tijd om mij en mijn vinger rustig te bekijken. Als hij me gewoon een baan verder, met zijn veel te hoge snelheid voorbij was gescheurd, had hij zijn beoogde tijdswinst misschien behaald. Nu was hij tien à twintig seconden verloren.
De beste man heeft mij niet tot stoppen gedwongen en is verdergegaan met het overtreden van de verkeerswet. Zijn dit soort doodrijders dan naast gruwelijk dom ook nog eens enorme mietjes? Als iemand mij irriteert zeg ik het namelijk in zijn gezicht! Of ik laat die middelvinger gewoon zien. Maar ik rij nooit (veel te) hard verder!
