Off-day
Hoewel ik het doorgaans voor de fun doe, is het schrijven van deze column echt een martelgang. Een writer’s block heeft me fulltime in haar greep. Het is de off-day der off-days.
Natuurlijk kan ik gewoon wat crap op de frontpage van deze website knallen, maar dat is mijn eer te na. Ik probeer altijd nog wel enige content mee te geven voor de viewers. Ditmaal is dat te veel gevraagd. Sorry alvast.
De tijden als single, waarin ik het hele weekend lang de barkeeper bezig hield, of wat vrienden charterde om non-stop te chillen op een danceparty, om vervolgens knock-out in slaap te vallen naast een veredelde callgirl of andersoortige one-night stand, ligt ver achter me. Als mijn vriendin en ik nu willen eten in een coole lunchroom, dan moeten we eerst een babysitter regelen.
De nineties; voor de teenagers van nu niets meer of minder dan de oertijd. Met het verliezen van de wilde haren, is mijn persoonlijke leven voor de willekeurige FOK!-user nou niet echt de entertainment die hij of zij zoekt.
Of je moet geïnteresseerd zijn in hoe ik, onder het genot van een goudgele vriend uit de beertender, relaxed op de bank lig te kijken naar RTL Boulevard, waarin een moddervette royalty-watcher als sidekick fungeert voor een matig geklede gay, of in de wagonlading aan talkshows, feelgoodmovies, real-life soaps en random andere trash dat dagelijks mijn living in wordt geslingerd. Om nog maar te zwijgen van de talentenshows waarin een gefacelifte parttime playmate slash granny haar visie geeft over de performance van allerhande non-talent, dat is overgeleverd aan de common sense van de televoters.
Anyway, ik zit hier nog steeds achter mijn laptop met wireless internet te brainstormen over een columntopic. Soms moet je gewoon beginnen. En dan, out of the blue, krijg ik een eye-opener. Volgende week ga ik het hebben over mijn andere lover: de Nederlandse taal. Onderhevig aan verregaande verloedering, maar ik blijf haar trouw. Zelfs in de tens. Ik wel. De rest van Nederland lijkt daarentegen te worden gebrainwasht door de Engelse maffia. Zelfs de spellingchecker merkt een overkill aan Engelse woorden niet meer op. Tijd voor een statement!
Baaldag
Hoewel ik het doorgaans voor de lol doe, is het schrijven van deze vaste kolom echt een martelgang. Een schrijversblokkade heeft me volledig in haar greep. Het is de baaldag der baaldagen.
Natuurlijk kan ik gewoon wat bagger op de voorpagina van deze webstek knallen, maar dat is mijn eer te na. Ik probeer altijd nog wel enige inhoud mee te geven voor de lezers. Ditmaal is dat te veel gevraagd. Excuses alvast.
De tijden als vrijgezel, waarin ik het hele weekeinde lang de kastelein bezig hield, of wat vrienden optrommelde om onafgebroken te genieten op een dansfeest, om vervolgens gevloerd in slaap te vallen naast een veredelde beldel of andersoortige klaarover, ligt ver achter me. Als mijn vriendin en ik nu willen eten in een gave broodjeszaak, dan moeten we eerst een kinderoppas regelen.
De jaren negentig; voor de tieners van nu niets meer of minder dan de oertijd. Met het verliezen van de wilde haren, is mijn persoonlijke leven voor de willekeurige FOK!-gebruiker nou niet echt het vermaak dat hij of zij zoekt.
Of je moet geïnteresseerd zijn in hoe ik, onder het genot van een goudgele vriend uit de thuistap, ontspannen op de bank lig te kijken naar RTL Boulevard, waarin een moddervette vorstenhuisdeskundige als aangever fungeert voor een matig geklede homoseksueel, of in de wagonlading aan praatprogramma’s, goedgevoel-films, sleutelgatseries en willekeurige andere rommel die dagelijks mijn woonkamer in wordt geslingerd. Om nog maar te zwijgen de talentenshows waarin een rimpelgestreken deeltijd blootmodel schuine streep oma haar visie geeft over het optreden van allerhande non-talent, dat is overgeleverd aan het boerenverstand van de telefoonstemmers.
Hoe dan ook, ik zit hier nog steeds achter mijn schootcomputer met draadloos internet te breinstoeien over een onderwerp voor mijn cursiefje. En dan, uit het niets, weet ik het. Soms moet je gewoon beginnen. Dan is het geschrevene de blikopener. Ik ga het hebben over mijn andere liefde: de Nederlandse taal. Onderhevig aan verregaande verloedering, maar ik blijf haar trouw. Zelfs in de jaren tien. Ik wel. De rest van Nederland lijkt daarentegen te worden gehersenspoeld door de Engelse maffia. Zelfs de spellingscontrole merkt een overdaad aan Engelse woorden niet meer op. Tijd voor een verklaring!
