Fire Emblem: Fates

2. Birthright en Conquest

De twee versies zijn dus Birthright en Conquest. Voor beginners binnen het genre, of mensen die nog nooit een Fire Emblem hebben gespeeld, is Birthright de go-to game. De reden hiervoor is simpel: in Birthright is er een onbeperkte hoeveelheid aan extra missies, waarin je jouw units kunt trainen. Ben je te zwak voor een verhaalmissie, doe je simpelweg een aantal extra gevechten (die verder geen invloed hebben op het verhaal, op sommige na) en je bent sterk genoeg om verder te komen. In Conquest ontbreken deze missies veelal en komt het veel minder aan op brute kracht (waar je in Birthright een heel eind mee komt) en meer op tactisch inzicht.

Daarnaast heb je in Birthright eenvoudiger missies. In Birthright moet je in bijna elke missie of de tegenstanders verslaan, of enkel de leider zien te verslaan en soms een specifieke tile op het veld innemen. In Conquest gaat dit anders en dat merk je meteen. Waar je in Birthright na je keuze te hebben gemaakt enkel de leider hoeft te verslaan, moet je in Conquest vier vijanden verslaan. Hoewel dit niet als iets schokkends klinkt, zijn in Conquest de tegenstanders een stuk sterker. Andere missies in Conquest zijn bijvoorbeeld het overleven voor een bepaald aantal beurten of het ontsnappen binnen een bepaalde hoeveelheid beurten. Ben je op zoek naar uitdaging moet je dus zeker Conquest aanschaffen, want zelfs ik als Fire Emblem-veteraan heb ik een aantal keer achter mijn oor moeten krabben.

Overigens hoef je niet bang te zijn mocht je de games willen spelen voor het verhaal of verder niet zo tactisch zijn. Om de game zo toegankelijk mogelijk te maken is er een nieuwe moeilijkheidsgraad (of moet ik zeggen makkelijkheidsgraad) geïntroduceerd: Phoenix. Hierin kun je in principe niet verliezen. Je units die worden verslagen keren direct de volgende beurt terug op het veld, ongedeerd. Zolang je uiteindelijk de objective voltooit, zul je hierin nooit echt verliezen. Een prima optie voor nieuwe spelers die nog maar net komen kijken, maar voor de echte veteranen is er natuurlijk het onverbiddelijke Lunatic. Echte helden spelen hierin natuurlijk ook nog op classic (waarin verslagen units dood blijven) in plaats van op casual (waarin verslagen units na het gevecht terugkeren). Je kunt zelf bepalen hoe moeilijk je de game maakt, maar de die-hards kunnen rustig ademhalen: moeilijk is ook echt moeilijk.

Wat mij ook opviel ten opzichte van Fire Emblem: Awakening is dat de maps waar je op speelt veel gevarieerder en uitdagender zijn. Je hebt meer barricades, meer natuurlijke verschijnselen en simpwelweg meer afwisseling. Nintendo en Intelligent Systems lijken hiermee goed te luisteren naar het commentaar van Awakening, waar veel spelers nog vielen over het eentonig en simpele level-design. Een manier om dit verder uit te bouwen zijn de nieuwe 'Dragon Veins'. Dit zijn elementen in sommige levels die alleen door royale units (zoals Corrin) kunnen worden geactiveerd. Deze Veins hebben directe invloed op het speelveld, door bijvoorbeeld sneeuw te doen smelten of een brug te maken over een diep dal. Het zorgt ervoor dat je units makkelijker op plaatsen kunnen komen dan eerst en wellicht zelfs een verrassingsaanval kunnen uitvoeren op de tegenstander. Slim inzetten van de Dragon Veins kan een gehele veldslag doen kantelen in jouw voordeel.

Voor de speler die meer diepgang zoekt in de game, zijn er nog een aantal wijzigingen doorgevoerd. Eén van de meest discutabele wijzigingen is het verwijderen van weapon-durability. In tegenstelling tot vroegere Fire Emblem-titels kunnen je wapens (met uitzondering van de wands die healers gebruiken) niet meer kapotgaan. Om dit te balanceren, geven sterkere wapens grotere nadelen in het gebruik. Een zwak wapen geeft juist een voordeel (zoals grotere critical hit evasion), maar sterkere wapens geven je personages na een aanval een tijdelijke debuff. Om hier optimaal gebruik van te maken is het belangrijker dan ooit om units meerdere wapens mee te geven, om zo tactisch mogelijk om te gaan met de voor- en nadelen. Het is ook belangrijk om de juiste wapens aan de juiste personages mee te geven, aangezien je van sommige wapens slechts een beperkt aantal kunt aanschaffen.

Al met al is Fire Emblem: Fates een prima deel van de serie. De verhaallijnen zijn prima te pruimen en er is een duidelijk verschil aangebracht in Birthright en Conquest. De wijzigingen zijn prima te slikken, al is het begrijpelijk dat sommige veteranen bepaalde zaken niet aangenaam vinden. My Castle had van mij niet per se in de game hoeven zitten, maar kan zeker geen kwaad als centrale hub. Na tientallen uren (in zowel Birthright als Conquest) ben ik nog lang niet klaar met Fates en dan is Revelations er ook nog. Genoeg om van te smullen voor fans van het genre en van Fire Emblem zelf.