Film: Sucker Punch

Babydoll wordt, na de dood van haar moeder, door haar vader in een gesticht gedumpt. Vastbesloten daar weer uit te ontsnappen bedenkt ze een plan dat alleen in haar fantasie lijkt te werken.

Zack Snyder heeft een CV van visueel indrukwekkende verfilmingen; 300, Watchmen en ook Dawn of the Dead zijn z'n meer bekende titels, allemaal gebaseerd op andermans werk en overgoten met wat je zou kunnen omschrijven als een Snyder-sausje. Sucker Punch is zijn eerste eigen film; hij schreef het verhaal en ook het scenario is deels van zijn hand. Met deze film mag Snyder proberen te bewijzen dat hij ook zelf iets in elkaar kan schroeven.

Omschreven als 'Alice in Wonderland met machinegeweren', vertelt Sucker Punch het verhaal van Babydoll (Emily Browning) die in haar fantasie een alternatieve realiteit schept om met haar situatie om te gaan. Het is in deze realiteit dat ze besluit te ontsnappen. Hier heeft ze echter een aantal items voor nodig, vertelt iemand in haar fantasie, en het gaat niet makkelijk zijn die te bemachtigen.

Het verhaal neemt ons vervolgens mee van item naar item, die als tentpalen worden gebruikt om het verhaal aan op te hangen. Babydoll voelt zich als een danseres, en elke keer als zij danst betovert ze de mannen in de zaal. Wij zien haar nooit dansen; iedere dans wordt voor ons uitgebeeld als een surrealistische fantasiewereld waarin we Snyders sterke punten terugzien: prachtig visueel spektakel, voorzien van een goede soundtrack en veel actie. En laten we Snyders signature slow-motion niet vergeten. Hij gebruikt het veelvuldig, wat opvalt maar niet direct stoort.

Wat wel stoort is de bevestiging van het vermoeden dat de trailer al schept: dat het verhaal eigenlijk maar heel simpel is en voornamelijk dient om het visueel spektakel een plek te geven. Babydoll wil samen met vier andere meiden uit het gesticht ontsnappen, en samen proberen ze dat voor elkaar te krijgen. Alles wat vervolgens in de film gebeurt staat in dienst van dit doel, maar lijkt er niet toe te leiden. Dit komt door het onderscheid tussen realiteit, alternatieve realiteit en fantasie, waardoor de visueel meest boeiende scènes leuk zijn om naar te kijken, maar hoe deze aflopen boeit je uiteindelijk nauwelijks. Het is voor een groot deel onduidelijk wat de relatie is tussen fantasie en werkelijkheid. Pas wanneer beide werelden overeenkomsten beginnen te vertonen gaan gebeurtenissen in de fantasie inwerken op je inlevingsvermogen, maar tegen die tijd heb je al een halve film alleen naar leuke plaatjes zitten kijken. Natuurlijk; de fantasiebeelden staan symbool voor Babydolls ontsnapping uit de realiteit, maar het lijkt niet Snyders doel te zijn geweest een diepere laag aan te brengen dan dat.

Sucker Punch is een leuke film als je van Synders visuele kracht houdt; veel actie, een goede vormgeving en overall gewoon veel mooie beelden om te zien. Wil je een onderhoudend verhaal waarbij je daadwerkelijk met de personages meeleeft, dan kun je beter voor iets anders kiezen.