Het levensverhaal van Pharrell Williams in LEGO: stukje bij beetje een steeds groter feestje

De eer van de eerste LEGO-documentairefilm over een muzikant gaat naar Pharrell Williams, over wie Piece bij Piece een misschien wat eenzijdig, maar uitermate creatief beeld schetst.

Het is een opvallende keuze om een biopic over het leven van een muzikant in de vorm van een LEGO-animatie te gieten. Maar misschien is het in het geval van Piece by Piece, dat vertelt over het leven en de carrière van Pharrell Williams, niet eens zo heel vreemd. Williams is zelf een creatieve geest die al ruim twintig jaar succesvol is in de muziek, maar zich ook bezig houdt met mode. Hij scoorde hits onder zijn eigen naam, als producer voor andere muzikanten of als onderdeel van een ensemble. Hij werd genomineerd voor Oscars, Grammy's en Golden Globes, won sommige daarvan en kreeg tien jaar geleden een ster op de Hollywood Walk of Fame. En hij kwam zelf op het idee om zijn biopic te vertellen in LEGO-animatie.

Piece by Piece is daardoor niet alleen een film over Pharrell Williams, maar bijna ook een product van hemzelf. En het moet gezegd: de keuze voor animatie, in welke vorm dan ook, biedt ruimte om van wat een standaard biografische film had kunnen zijn inderdaad iets creatiefs te maken. Morgan Neville, regisseur van de film, vertelt Williams' levensverhaal aan de hand van interviews met de ster en zijn creatieve partners. Er wordt een lijntje gevolgd van zijn jeugd in Virginia Beach langs de stappen die hij zet in de productie van muziek voor zichzelf en anderen, en laat zien waar zijn inspiratie vandaan komt. Maar alle beelden, van interviews tot reconstructies, zijn geanimeerd in de bekende blokjes en poppetjes.

De LEGO-beelden houden deze vertelling speels en kunnen Williams en zijn omgeving laten zien in de vorm van een indruk, een gevoel, de invloed op zijn vorming als persoon. Ook geeft het ruimte om bijvoorbeeld, wanneer Williams vertelt dat hij muziek als kleuren ziet, dit gewoon in beeld te tonen. Daarnaast is LEGO van nature kleurrijk en divers en dat maakt van een vertelling zoals deze, die natuurlijk muzikaal aangekleed is met veel van de hits waar Williams aan heeft gewerkt, een klein feestje.

Voor fans van het werk van Pharrell Williams voelt Piece by Piece ook een beetje als de greatest hits van de artiest: Neville volgt zijn progressie als onderdeel van producersduo the Neptunes, de band N.E.R.D. en als creatieve geest achter hits van Snoop Dogg, Gwen Stefani, Busta Rhymes en een aantal anderen, die allemaal, als LEGO-figuur, hun verhaal vertellen en waarvan stukjes van de muziek te horen zijn. Kijkers die minder bekend zijn met Williams zelf kunnen op die manier ontdekken waar hij allemaal verantwoordelijk voor blijkt te zijn, via hits waarvan ze waarschijnlijk door de jaren heen wel eens gehoord hebben. 

De luchtige toon, de wijze waarop de persoon Pharrell Williams gevierd wordt en de kleurrijke, creatieve beelden zorgen er, samen met deze muziek, voor dat het geheel aanvoelt als een soort mengvorm tussen een biografie, concertfilm en kunstproject. Alleen zij die écht niet van hiphop houden zullen dit wat minder goed kunnen trekken.

De zwakte van Piece by Piece is echter dat het wel heel erg de Pharrell Williams-show is. Natuurlijk staat hij centraal, maar Williams en Neville schetsen hier een beeld dat mogelijk geen recht doet aan de bijdragen van andere producers en muzikanten; van veel in de film besproken hits wordt min of meer gesteld dat het puur zijn bijdrage was die ertoe deed en de aandacht voor andere Neptunes- of N.E.R.D.-leden is marginaal. Tussen het meeneuriën met de muziek (zachtjes; je zit nog wel in een bioscoopzaal natuurlijk) en het genieten van de artistieke animatie bekruipt je daardoor langzaam het gevoel dat je maar één kant van een veel diverser verhaal ziet; die kant van een muziekwereld die helemaal nergens geweest zou zijn als Williams al die artiesten niet had geholpen, de redder in muzikale nood (of noot), het genie van zijn generatie. Natuurlijk is zijn werk en zijn zijn prestaties de focus van de film, dus daar valt misschien moeilijk aan te ontkomen, maar aan dat gevoel evenmin.

Dat neemt echter niet weg dat het duidelijk een leuke, creatieve keuze is geweest om deze vertelling in LEGO-vorm te gieten. Het maakt van de vertelling een viering, een muzikaal spektakel dat bovendien met humor en knipogen wordt verteld. Als document over de muzikant Pharrell Williams mag het dan mogelijk te eenzijdig zijn, als artistieke uiting op zichzelf is het een unieke ervaring.