Boek: Neil Gaiman - American Gods

Wie al meer boeken van Neil Gaiman heeft gelezen weet dat hij niet echt een beschrijver van gebaande paden is, en American gods biedt weer genoeg originele perspectieven.

Bij een historische strijd tussen mythische wezens a la Goden versus Titanen verwacht je waarschijnlijk verbale special effects, gespierde helden, blonde stoten met grote tieten, bliksemstralen en regenbogen.
En die zijn er ook.

Maar de Amerikaanse goden, tegen wil en dank terechtgekomen in een land dat ze niet moet, zijn over het algemeen alledaags en sjofel. Een Arabische djinn rijdt een taxi door New York, de god van het internet is een dikke jongen met puistjes, en Bilquis de liefdesgodin is straathoer van beroep. Het maakt het een stuk interessanter dan het was geweest met almachtige atleten en tovenaars in de hoofdrol.

Andere prettige verrassing: Shadow, de ex-gedetineerde, 1 meter 90 lange fitnessleraar-slash-bodyguard, is geen hersenloze spierbal. Hij komt inderdaad dom over, maar gaandeweg ontdek je dat dat vooral een houding is die hij heeft aangenomen omdat mensen nu eenmaal verwachten dat iemand als hij dom is. Zijn voornaamste stommiteit is zijn bereidheid tot volgen, en in een crisis gewoon door te lopen zolang iemand anders maar aanwijst waarheen. Die karaktertrek maakt dat hij zich opmerkelijk snel aanpast aan de wonderen en onmogelijkheden die zich om hem heen voltrekken. Nadat Wednesday Shadow en zijn auto in een parallelle dimensie heeft geparkeerd is Shadows enige reactie "okay".

Het merkwaardigste aan Gaimans perspectief op Amerika is misschien nog wel dat hij vrij snel over de christelijke cultuur van Amerika heenstapt. Zowel Europeanen als Amerikanen zien de VS als doordrenkt van christendom, maar we willen nog wel eens vergeten dat de Pilgrims maar een kleine minderheid uitmaakten van de immigranten van de nieuwe wereld. Wednesday noemt de talrijke kerken in Amerika "about as significant, in a religious context, as dentist's offices" en daarmee is de kous af.

Gaimans verhaal lijkt te suggereren dat motto's als God Save America weinig betekenen, omdat de aandacht van de mensen die ze uiten op andere zaken is gericht. Het is alleen jammer dat dat verder niet echt wordt uitgewerkt. Is Jezus soms ook ergens taxichauffeur?