Boek: Neil Gaiman - American Gods
Shadow en Wednesday, opgejaagd door hun tegenstanders, trekken door allerlei kleine stadjes in staten als Wisconsin en Ohio. Plaatsjes met 1800 inwoners die trots zijn op hun lokale gerechten en sportkampioenen, maar tegelijkertijd zwaar gebukt gaan onder werkeloosheid, slecht weer en de moderne tijd.
De oorlog tussen de goden staat te beginnen, maar voorlopig is er nog geen sterveling die er wat van merkt. De stilte voor de storm. Langzamerhand worden de actie en de magie echter steeds verder opgevoerd, totdat je tegen het einde om de oren wordt geslagen met de ene dramatische onthulling na de andere. Onthullingen van de beste soort: verrassend, maar met genoeg voorafgaande opbouw en hints dat je na het lezen ervan denkt: "Ja, zo'n gevoel had ik de hele tijd al!".
Hoewel de nodige grappen op z'n tijd niet ontbreken, is de toon van het boek zwaarder dan die van Neverwhere en Good Omens. De metafoor van de 'gathering storm' wordt herhaaldelijk gebruikt en is inderdaad het meest toepasselijk om de sfeer te beschrijven. Er zijn natuurlijk puntjes van kritiek. Zo is het bijvoorbeeld vrij ver gezocht om Egyptische goden een prominente rol te geven, met als nog verder gezochte verklaring dat die 3000 jaar geleden in rieten bootjes (!) naar Amerika zouden zijn gevaren. En om na een uitstekende epiloog ook nog een postscript eraan te plakken, is één echo teveel. Maar wie daarover valt is een zeurpiet.
American Gods is een uitstekend boek. Het is spannend, het is origineel, het is intellectueel zonder zeurderig te worden en er zit een supercoole zombie in. Het is waarschijnlijk niet het beeld van Amerika dat Charles Groenhuijsen en Max Westerman beschrijven, maar dat is juist wel eens een keer goed.
Als je van plan bent om één boek van Neil Gaiman te lezen, lees American Gods.
Als je van plan bent een boeiend boek te lezen, lees American Gods.
Als je van plan bent een boek te lezen over goden in Amerika, lees een geschiedenisboek. En American Gods, als je toch bezig bent.
