Mijn hamster heeft een SOA
Het duurde een paar weken voor ze op haar gemak was in haar nieuwe verblijf. Al snel nadat we haar kochten kwamen we erachter dat de (in de dierenwinkel vrolijk als 'hamsterkooi' aangeprezen) kooi nog niet groot genoeg was om er een dwerghamster in te huizen. We besloten de minimaal aangeraden grootte voor goudhamsters – 75x40x50 – ruim aan te houden en waren sowieso het geknaag aan de spijlen van de kooi al na twee nachten zat, dus werd het een glazen bak.
Pas na de aanschaf kwamen we erachter dat een 'Ikea-hack' goedkoper zou zijn geweest. Met één grote spaanplaat, een boormachine en een paar plexiglas plaatjes kun je vrijwel elk tv-meubel en elke boekenkast ombouwen tot knaagdierverblijf. Met wat diervriendelijk materiaal of vochtwerende verf op de bodem kan zo'n kast enorm zijn, enorm goedkoop ook, en het jaren volhouden.
In elk geval zit ze er nu met vertrouwen – meer en meer maakte ze optimaal gebruik van de loopbruggetjes, speeltjes, het zaagsel en het radje. Inmiddels snapt ze ook waar de glazen schuifdeurtjes in het verblijf zitten en gaat ze als ze opgepakt wil worden (of, vanuit instinctstandpunt, de kooi uit willen) gaat ze er netjes voor zitten of zenuwachtig tegenaan staan. Dan schuiven broertje of ik het deurtje open en loopt ze zo op je hand – leuk.
Zo ook afgelopen dinsdag. Het beestje ging direct op mijn hand zitten, wandelde eroverheen, ging weer zitten. Ik aaide d'r wat achter d'r koppie en meteen ging ze rustig liggen met de staart in de lucht. “Hé, dat is vreemd, meestal rent ze weg als je d'r te lang aait.” Toen ze richting pols liep zag ik plots iets glinsteren. Had ze geplast? Nee, dat merk je direct en komt met gutsen tegelijk. Daarnaast sloeg me vrijwel meteen een penetrante geur om de oren.
Die geur moet u geroken hebben om te geloven hoe smerig het was. Het glinsteren bleek een soort slijmspoor te zijn dat uit het achterste van het beest was gekomen. Ik pakte haar op, rook aan haar uiteinde, sloeg bijna voorover van de stank, zette het beest verward terug in het verblijf en ramde het glazen raampje dicht. Na heel wat malen handen wassen zat de muskusachtige geur nog steeds aan mijn handen. Wat googelen leverde veel informatie op die voor mensen met een golden teddybear feitelijk onontbeerlijk is.
Het blijkt dat vrouwelijke goudhamsters net als elk zoogdier eens in de zoveel tijd ovuleren. Het zijn in het wild op eenzaamheid gestelde, territoriale beestjes die elkaar zo weinig mogelijk proberen tegen te komen. Om toch te laten weten dat ze beschikbaar is, geeft het hamstervrouwtje daarom eens in de vier tot zeven dagen een sterke geur af. Die verspreidt zich dan overal waar ze loopt en wordt door mannetjes die 'm oppikken gretig achtervolgd. Wordt de hamster vervolgens aangeraakt, dan gaat ze stijf liggen met d'r achterste in de lucht – kom er maar in-stijl.
Om deze reden kopen veel mensen doelbewust een mannelijke hamster. Hoe erg 't stinkt verschilt per vrouwtje en per ovulatie weer, maar zoals gezegd is het zo'n geur waarvan direct de tranen in je ogen schieten. Gezien ze dinsdagavond had geovuleerd zou dat ergens rond zaterdag weer moeten gebeuren. Ook zaterdagavond zat ze op schoot en had ze een holletje in een plooi van mijn trui gemaakt. Daar zat ze zeker een uur te slapen voor ze eruit kwam.
Toen ik de plooi van de trui omsloeg zag ik iets glinsteren. “O god, o god.” Twee vingers als pincet gebruikend zette ik het beestje terug in het terrarium, sloot ik het deurtje en deed ik zo omzichtig mogelijk mijn trui uit. Het is een schattig en actief beestje, maar toch is het lastig, zo'n hamster die eens in de vier dagen een Stank-Overdraagbare Aandoening heeft. Woensdag blijft het deurtje dicht. Sorry, hamham.
