Gezeik over sterke schouders
Perikles – Sterk zijn is een keuze
Een verhaal met een logische conclusie. Alleen erg theoretisch. Met roken en eten kun je er nog een heel eind mee uit de voeten, maar als je de discussie breder trekt wordt het lastiger.
De discussie onder de column verzandt dan ook in de vraag of je moet kunnen willen of moet willen kunnen. En daar zit een hiaat. Het wordt zwart/wit waarbij geen rekening wordt gehouden met de eindeloze variaties aan processen die het menselijke brein kan laten zien.
Bij iedere slechte gewoonte is het een kwestie van een keuze maken. Je kiest om het wel of niet te doen. Achter iedere verslaving zit echter een serie chemische reacties in het lichaam die dit vaak verdomde lastig maken. De meeste verslavende middelen vervangen de aanmaak van dopamine en andere hormonen, die een gezond lichaam zelf aanmaakt. Deze stoffen bepalen direct de mate waarin je beslissingen neemt. Dit zorgt bij een verslaafde voor een andere manier van denken die op den duur de normale manier van denken zal vervangen.
Uiteindelijk zijn er dan drie problemen. Het brein van een verslaafde is geconditioneerd om een leven zonder het middel als onmogelijk te zien. Het lijf maakt noodzakelijke stoffen niet meer aan en heeft tijd nodig om die aanmaak te herstellen. Maar zelfs als je besluit om die eerste twee uitdagingen aan te gaan, is er nog steeds training nodig om een nieuwe, normale manier van denken opnieuw aan te leren. En die training moet je nu net aangaan in de periode dat je lijf nog stevig in protest is.
Op zich al ingewikkeld genoeg. Hier moet je heel cognitief mee omgaan, om een kans van slagen te hebben. Maar wat als iemand die cognitieve vaardigheden mist? Iemand die simpelweg een stuk intellect mist, zal sneller op gevoel reageren. Veel verslavende middelen kunnen de hersenen beschadigen waardoor een normale manier van denken niet meer mogelijk is. En wat als iemand juist door psychiatrische aandoeningen verslaafd raakt?
Binnen de verslavingszorg ligt het slagingspercentage al sinds mensenheugenis op 10%. Voor die 10% moeten de omstandigheden al optimaal zijn en moet alles in elkaar vallen om de keuze te kunnen maken.
Helaas blijft er dan een groot percentage mensen over die niet alleen niet kunnen kiezen, maar die ook niet kunnen willen. Dit geldt in grote mate voor harddrugs en alcohol. In mindere mate ook wel degelijk voor roken en te veel eten.
Judelief – Spiritueel geneuzel
Een column naar mijn hart Judith! Nu heb ik dat al snel als vrouwen seks als oplossing aanbieden, maar daar ligt deze keer niet mijn eerste bewondering. Wel op een eervolle tweede plaats.
Ik geloof dat ik een redelijk vergelijkbaar verleden heb als het op het "zoeken naar jezelf" aankomt. Al vanaf mijn vroege tienerjaren had ik een overmatige interesse voor het paranormale en geestelijke. Op zich heb ik er dan weer zelden veel geld aan uitgegeven, maar een paar van die goeroes hebben me in ieder geval wel mee kunnen nemen in de verkoop van hun boeken. Ik geloof niet dat ik werkelijk bij heb gedragen aan een complete golfset, maar aan één driver heb ik toch zeker wel meebetaald.
Altijd grappig hoe je dan van het ene boek in het andere kunt vallen en een compleet nieuwe waarheid aan gaat nemen. Zelfs een elementaire boodschap als positief denken blijkt bij iedere nieuwe goeroe weer een compleet nieuwe benadering te vereisen. Bij de ene moet je eerst in staat zijn met je tong je eigen ballen te likken, terwijl de volgende beweert dat vijf minuten per dag "tsjakka" tegen een spiegel roepen al wonderen doet.
Maar goed, behalve in de boeken heb ik het ook gezocht in oosterse denkwijzen. In pendelen. Handoplegging. Ik heb ook aan regressietherapie gedaan. Ik heb het zelfs enkele jaren in het christelijk geloof gezocht. En niets bracht me veel op. Sterker nog: als je denkt een methode te hebben gevonden waar je gelukkiger van moet worden, maar bij jou lukt uiteindelijk toch niet, dan ga je helemaal denken dat het aan jou ligt. Dat je wel echt een vreselijke loser moet zijn!
Waar ik zelf uiteindelijk op uit ben gekomen is vooral gezond boerenverstand. Accepteren dat het ook wel eens gewon kut kan gaan. Tevreden zijn als het vervolgens beter gaat.
Je leven lang intens gelukkig zijn, is ook maar saai.
Ik herinner me nog goed de laatste periode dat ik zelf in therapie was voor mijn alcoholverslaving. Ik was weer ouderwets aan het graven in mijn verleden en mijn "diepere emoties en gevoelens". Tot één van de therapeutes me letterlijk het volgende mededeelde:
"Wat loop je nu weer te janken over je trauma's en je verleden? Als je gewoon niet zuipt en je rekeningen betaalt, is er volgens mij niet zoveel mis met jou."
