Laatste column Driek Oplopers
Natuurlijk. Ik zou het nu kunnen hebben over de klantgegevensporno van de ING. Over de vraag of Geert Wilders nu een klein snorretje moet laten staan en een Duitse Herder kopen. Maar dat gaat niet gebeuren. Want dit is mijn afscheidscolumn. Het is mooi geweest.
Een kleine tien jaar heb ik hier nagenoeg iedere vrijdagochtend een column geschreven. En vaak ook nog extra op andere dagen. Nadat ik een keer een submitje had ingestuurd, werd ik door toenmalig columnistenbaas Seborik binnengehaald als vaste columnist. Niet eens zo heel lang daarna vond ik het nodig, de AJAX-familie grotelijks te beledigen. Reden voor de inmiddels columnbaas geworden Tijl om mij te vragen, wegens de beroerde kwaliteit van mijn stukkies op te hoepelen. Ik gaf aan dat ik liever bleef omdat ik dat geschrijf best lollig vond, en in een moment van zwakte streek Tijl de hand over het hart. Tijl’s opvolger, TheGrandWazoo, ging vrolijk akkoord met mijn voorstel, dat ik iedere week de actualiteiten van de voorbije zeven dagen op de hak zou nemen, en telkens zou beginnen met een verzonnen telefoongesprek. Arme lezer. Superworm werd de nieuwe columnistenbaas en die vond mij in de zomer van 2008 een waardig opvolger. Daar zat ik dan. Columnchef en veelschrijver.
Terugkijkend kan ik constateren dat ik behoorlijk wat lezers aan het lachen heb gemaakt, bijvoorbeeld met mijn parodie op de scheidservice die hardnekkig schijtservice werd genoemd. Of met commentaar op de rare streken van rare soapsterretjes en straalbezopen volksvertegenwoordigers. Maar nog veel meer lezers heb ik in de gordijnen c.q. op de kast gejaagd. Hordes politici en andere BN’ers waren mikpunt van mijn spot, hoon en andere beledigingen. En sommigen waren ook wel een erg makkelijke prooi. Neem nou zo’n Jan Peter Balkenende. Of een decennium later de nobele vechtsporter Badr Hari. Of tussendoor nog even die kazerneneuker Jack de Vries.
Niet ieder mikpunt van mijn in vitriool gedrenkte pen nam mijn harde aanpak even luchtig op. De GroenLinkse heks Femke Halsema wendde zich zelfs jammerend tot de sterke arm der wet, maar werd door het OM in het ongelijk gesteld. Ik schiet nog steeds onbedaarlijk in de lach wanneer Femke Heksema zich weer eens opwerpt als redster van het vrije woord. Terwijl het zo enorm veel sportiever kan. De trouwe lezer herinnert zich nog wel, hoe ik de hooggeplaatste NS’er Joost Ravoo een aantal malen hardhandig de oren heb gewassen. Joost heeft altijd geweten, wie “de man achter Driek Oplopers” was, maar desondanks heeft hij -en dat vind ik van karakter getuigen- nooit mijn identiteit verraden. Nee, daarvoor hadden we een stomdronken ROVER-voorzitter nodig, de heer Michael van der Fles.
Maar goed, klik op het icoontje bij mijn column, en hopla, een overzicht van mijn oeuvre. Al zijn de alleroudste columns helaas verdwenen. Nou ja, pech. En ook wel weer toepasselijk, als je er even over nadenkt. Immers, ook ik verdwijn van fok.
Want het is mooi geweest. Mijn beweegredenen houd ik liever voor mijzelf.
Graag bedank ik alle lezers voor de aardige woorden, hun kritiek en de beledigingen die mij de afgelopen jaren ten deel zijn gevallen. Ik heb mij kostelijk vermaakt en hoop dat ik ook u kostelijk heb vermaakt. Of in ieder geval tot nadenken heb bewogen. Ook dank aan al die fantastische collega’s hier. Columnisten en ook anderen. Zonder mensen tekort te willen doen, noem ik er drie in het bijzonder. Bazbo die het ooit zo radicaal voor mij opnam dat dat hem een ban opleverde, maar ook een prachtige boektitel. Bennootje die vaak een lawine aan tikfouten in mijn werk opspoorde. En natuurlijk mijn geweldige Zonnetje40, een kritisch lezer van mijn concepten. Ze heeft heel wat met mij te stellen gehad. Want eigenlijk ben ik natuurlijk gewoon een eigenwijs stuk vreten.
Het ga u allen goed!
