[Tour] De kangoeroe en de schildpad

Lelangue zei al voor de start
Cadel doe eens een keertje gek
Doe of je aanvalt en je pakt
Minuten op de broertjes Schleck

Ben ik even blij dat ik niet heb gezegd dat ik me kaal zal scheren als Tony Martin ook dit keer de tijdrit in Grenoble wint. Ik zie al allerlei kale Belgen vanwege weddenschappen en dat ziet er echt niet uit.

Nou, we weten de afloop. Evans had vandaag de benen van een kangoeroe en Andy had de benen van een schildpad. Ik had het echt niet gedacht. Iedereen weet natuurlijk dat Evans een veel betere tijdrit kan rijden dan de broers Schleck, maar in zo’n belangrijke rit gewoon de broertjes meer dan drie minuten aan de broek geven, dat is wel straffe kost, zoals de Belgen zeggen.

Alle klassementen zijn nu dus definitief, of Rojas moet morgen winnen en Cavendish vallen. Maar ik denk eerlijk gezegd dat de Brit morgen zijn voorsprong nog gaat vergroten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik alle klassementen fout heb geraden. Geel was Contador, groen Gilbert, de bollen waren voor Andy en de witte trui voor Gesink. Niets goed dus. Ik snap gewoon niets van wielrennen.

Voor de derde dag op rij kwam de bus te laat binnen. Maar dit keer was dat al voor de start. Lekker gepland van Rabo. Ik hoop dat ze beter beleggen. Op zich is het wel logisch dat je na zo’n turbulente rit als die van gisteren op de berg zelf overnacht, maar ga er dan eerder vanaf, of huur een helikopter om Tjallingii naar de start te brengen. Dit is wel een beetje een flater.

En dan ging de tijdrit van start. Het is dat de strijd om de gele trui spannend was, want anders vind ik tijdritten maar saai. Er was ook nog een strijd om de witte trui, maar het werd Taaranee voor Taaramae. Rolland behield die trui en als je Alpe d’Huez wint en in de tijdrit het tijdverlies beperkt houdt, terwijl je concurrent een erkend tijdrijder is, dan verdien je die trui.

De strijd om het geel werd al snel duidelijk. De achterstand van Evans vloog naar beneden. Ik heb Evans nogal eens verweten dat het een plakker is en ik vind hem ook echt niet sympathiek, maar als je wereldkampioen wordt en de Tour de France wint, dan ben je toch echt een klasbak.
De man heeft weinig echte vrienden in het peloton. Er zijn er die zijn hondje wel zouden willen opeten. Maar ik las vandaag iets dat me aan het denken heeft gezet.
Evans wilde de Belgische commentator Michel Wuyts niet de hand te schudden toen hij hem in een restaurant ontmoette. De reden was dat hij bang was dat Wuyts zijn handen niet goed zou hebben gewassen. Verder is Evans een control freak. Alles moet op zijn vaste plaats en hij kan niet improviseren.
Ik heb lange tijd in een band gespeeld met een drummer die precies zo drumde als op de plaat en dat zeer goed kon, maar als we wilden afwijken en hij moest improviseren dan ging dat niet. Waarom niet? Hij was autistisch.

In het zonnetje

Ik zet Maarten Tjallingii in het zonnetje vandaag. Hij heeft zijn helm zitten afkluiven in de bus toen ze in de afdaling van de Alpe in de file kwamen. Hij heeft met de zenuwen in zijn lichaam de bochten af zitten tellen. En toen Grenoble in zicht kwam had hij geen nagels meer over. Bus uit en meteen naar de start. Lekker begin van je tijdrit. En als je dan toch nog maar vier minuten achter de winnaar finisht dan ben je goed bezig geweest.

Morgen Parijs. Een beetje klooien met champagne bij de volgauto’s, een beetje geintjes maken onderweg, een beetje naar de mooie vrouwen kijken langs de kant, in Parijs wat meer vaart maken, af en toe een paar renners laten demarreren, die weer inrekenen en dan de massasprint en Cavendish wint. Het is wel een sprint omhoog, maar als je zag hoe hij dat vorig jaar deed dan zal het ook nu geen belemmering zijn om te winnen, denk ik.
En toch zou het ook eens anders kunnen gaan. Stel je voor. Andy en Cadel hangen net met een glas vol bruisende champagne aan de ploegleiderwagen en ineens roept iemand: “Johnny Hoogerland is er vandoor.” Niemand heeft hem zien gaan, want iedereen was druk bezig met niet te rijden en inmiddels heeft Johnny een half uur voorsprong en gaat hij de etappe winnen.
Maar dat gebeurt niet. De Tour duurt al jaren eigenlijk een dag korter. Waarom moeten de renners nog van Créteil naar Parijs rijden? Houd een champagnefeestje bij de Eiffeltoren en laat ze dan naar de Champs-Elysées fietsen. Alleen die rondjes doen er nog toe.

In 1989 was dat anders. Er werd toen een tijdrit gereden en Lemond won de Tour in die tijdrit met acht seconden van Fignon. Ik stond bij het tunneltje waar de renners uitkwamen voordat ze de Champs-Elysées opdraaiden via de Place de la Concorde. Mijn vrouw en ik maakten een wandeling door de stad, maar ik wilde even weten of Fignon de Tour ging winnen. Ik klokte Lemond en daarna Fignon en zag dat Fignon daar nog zo’n vijftig seconden over had op Lemond en zei dus tegen mijn vrouw dat Fignon ging winnen. Stomverbaasd hoorde ik een tijdje later toen we richting finish liepen dat Lemond de Tour had gewonnen. Hij moet wel vleugels hebben gehad op de Champs-Elysées om in dat kleine stukje bijna een minuut goed te maken op Fignon.

Een kijkje in de omgeving

Wat moet ik nog over Parijs vertellen. Alles is interessant in die stad. Parijs is mijn favoriete wereldstad, samen met Bangkok. Nou ben ik nog lang niet in alle wereldsteden geweest en er zullen best mooiere steden zijn, maar het gaat ook om de sfeer die de stad uitademt. Mensen zeggen wel eens dat Parijsenaars vervelende, chagrijnige mensen zijn, maar ik heb daar nog nooit iets van gemerkt. Langs de Seine aan de overkant van de Notre Dame zijn afgescheiden gedeeltes van de  kade aan de Port d’Austerlitz en de Quai d’Austerlitz. Op het ene gedeelte heb je dansende Afrikanen, op het gedeelte ernaast zie je mensen op klassieke muziek stijldansen, er zijn drums in weer een ander gedeelte. En dan heb je daar Quartier Latin en Saint-Germin-des-Prés. Ik ga nogal eens eten op Montmartre, Reuze gezellig.
Vergelijk eens de eenvoud van het openbaar vervoer in Parijs met onze OV-chipkaart. Het reizen met de metro is gewoon heerlijk om te doen, vind ik. Je komt heel gemakkelijk en snel waar je wilt zijn in de binnenstad. En de architectuur. Het oude centrum van Parijs is geheel in tact gebleven en de moderne kantoren zijn buiten het centrum gebouwd. Vergelijk dat eens met Den Haag en je moet bijna janken van ellende.  
Er is nog maar één belangrijk plekje waar ik nog niet ben geweest in Parijs. Ik ben al zeker achttien keer in Parijs geweest, vaak om de aankomst van de Tour te zien, maar ook om de stad te bekijken. Ik moet echter nog steeds naar één plekje: Père-Lachaise; het graf van Jim Morrison.