[Tour] Tot de laatste snik

Dumoulin vocht voor het geel
Hij deed alles wat hij kon
Maar het lukt hem toch niet
En die Roglic won

Een geel-zwarte vogel dook als een adelaar naar beneden vanaf de Aubisque. De bochten werden scherp aangesneden en niemand kon hem volgen op het laatst. Het was half dood langs de kant van de weg of de etappewinst. Het werd het laatste in een fantastische rit.

Het zou gebeuren op de Soulor en het gebeurde op de Soulor. Maar de enige die kraakte was Froome. Thomas bleef letterlijk en figuurlijk overeind.

Er waren een paar zaken belangrijk deze rit. Ten eerste was het fijn dat Katusha de kopgroep niet te veel ruimte gaf. Dat zou Sky ongetwijfeld wel hebben gedaan. Ten tweede ging Landa al op de Tourmalet in de aanval en toen kon Sky helemaal niet meer het eigen rustige tempo rijden en ten derde was Gesink geweldig in de achtervolging op de kopgroep.

Ik had al even gespiekt op Eurosport voor Studio Sport en de Belg eraan begonnen en wist dus dat onder andere Mollema en Slagter vooruit waren, maar wel in een achtervolgende groep. De voorsprong op het peloton was bijna vijf minuten. Dat zei dus nog niets want de hoge cols moesten nog beginnen, maar waarom reed Katusha aan kop van het peloton? Waarschijnlijk omdat ze nog geen reet hadden gewonnen en Zakarin had misschien goede benen. In ieder geval was het dus niet zo dat Sky in een slakkengangetje kon rijden. In de kopgroep reden onder andere Yates en Jungels. Niet veel later schoven de twee groepen in elkaar tot één grote kopgroep. Nu maar afwachten wat er op de klimmen ging gebeuren want Katusha was bezig het gat met de kopgroep kleiner te maken en bovendien zaten er vooruitgeschoven posten in de kopgroep.

Bij de tussensprint mocht de niet-klimmer Gaudin de punten pakken.

Toen ook Herbert en Maarten hun stemgeluiden over ons heenstortten waren de renners bezig aan de Aspin. Sagan had het moeilijk, maar ik dacht dat hij het wel zou redden vandaag.

Alaphillippe had het natuurlijk ook weer in zijn bollenhoofd gehaald om mee te gaan in de ontsnapping. Als je wilde zien wat lijden is dan moest je naar Sagan kijken. Als een Jezus met zijn kruis op zijn rug en een doornenkroon op zijn hoofd leed hij zichtbaar. Bij Sagan was de doornenkroon een helm en het kruis was juist hetgeen waar hij pijn had. Alaphillippe raapte natuurlijk nog even de puntjes op. Ik was benieuwd of er al wat zou gebeuren op de Tourmalet. Dat is toch een verschrikkelijke col. Hij lag alleen nog wat ver van de streep. Er gebeurde inderdaad wat, want Landa reed uit het peloton weg. Niet Sky ging de achtervolging leiden maar Bardet. Slagter en Mollema losten uit de kopgroep, maar Mollema was aan het bungeejumpen. Bardet sprong nu weg uit het peloton.  Uiteraard was Zakarin er ook bij. De strijd was al begonnen.

Landa versnelde nog wat. Die was bezig met een coup. Zakarin kon niet mee. Daar zouden zijn ploeggenoten wel blij mee zijn. Later sloot hij echter toch weer aan.

Alaphillippe pakte toch nog even de puntjes op de top van de Tourmalet. Hij had het bergklassement al gewonnen. Als er niets gebeurde tenminste.

In de afdaling ging niemand onderuit en dus zou het op de laatste drietrapsberg moeten gebeuren.

Landa kwam intussen bij de kopgroep. Hij had nu een voorsprong van meer dan drie minuten, dus naderde zelfs de gele trui. Sky werd nog niet zenuwachtig.

De klim begon en Landa moest zelf in het begin de boel op sleeptouw nemen. Later nam Alaphillippe het over. Dus toch steun.  Wat zou Sky doen? Sky hoefde niet, want Gesink ging sleuren. Man wat was die sterk.

Bardet probeerde weg te komen uit de kopgroep. Landa en Majka konden mee, maar ze werden teruggepakt. Voor Alaphillippe was het weekend.

Gesink reed gewoon twee minuten van de voorsprong af en daarna kwam Sky op kop. Ik dacht: als die nou die voorsprong weer laten oplopen met hun sukkeldrafje dan begaat Gesink vanavond een massamoord. Maar het viel mee. De voorsprong bleef ongeveer gelijk.

De Soulor begon, Nu zou het toch beginnen, dacht ik. En het begon. Kruijswijk als eerste. Landa en Bardet lieten de kopgroep achter. Dumoulin was de volgende die demarreerde en daarna Roglic. Het was te veel voor Bernal en Froome. Thomas was nog alleen dus, maar hij kraakte niet.

In de mist van de Aubisque ging iedere uitlooppoging de mist in. Ze hadden Froome in de korte afdaling van de Soulor niet moeten laten terugkomen met Bernal erbij. De kopgroep werd bijgehaald. Majka ging voor het rode rugnummer. Er waren nog aanvallen van Roglic en Dumoulin en vooral van Kruijswijk. Voor elke meter werd gevochten, maar de strijd werd pas beslist in de afdaling. Roglic reed op het laatst weg van de rest. Volgens Dumoulin geholpen door een motor. Dat konden we niet zien want de camerabeelden waren er wel maar je weet dan niet hoever er is ingezoomd.In ieder geval won Roglic en als hij zo sterk blijft dan zou hij morgen ook wel eens de tijdrit kunnen winnen.

Tweet van de dag: Nicole: Ik had het warm onderweg naar huis, maar dan bedacht ik me dat er ook nog idioten zijn die nu de #TourdeFrance2018 rijden

Opmerking van de dag: Maarten: 10 seconden is in de Pyreneeën groter dan een rode zee en die ging ook nog open in het verleden.

De rit van morgen

Morgen rijden de renners een individuele tijdrit naar het stadje Espelette. Dat is een alleraardigst stadje in Frans Baskenland. Natuurlijk vind je er een mooie kerk en pittoreske huisjes en je hebt er een fantastisch uitzicht op de Pyreneeën. Maar dat heb je in zoveel van die Franse stadjes.

Één ding heeft Espelette echter dat al die andere pittoreske stadjes niet hebben. Dat is een eigen peper. Er zijn namelijk ontzettend veel soorten peper, maar Piment d’Espelette is een erg beroemde. Die peper is eigenlijk afkomstig uit Zuid-Amerika, maar deed het daar niet zo goed en in Espelette en omgeving wel. Columbus zou die peper hebben meegenomen uit Zuid-Amerika.

De peper mag alleen groeien in Espelette en negen aangrenzende dorpjes. Is dat niet zo, dan is het geen echte Piment d’Espelette.

Het is een milde soort peper, want je hebt pepers die zeer scherp zijn en pepers die milder zijn. Er is een schaalverdeling naar scherpte. De Scovilleschaal. Die is al ruim honderd jaar oud. Piment d’Espelette scoort 4000 op die schaal en dat is licht pittig.

Ik heb geen idee wie morgen de tijdrit wint, maar zeker is dat hij peper in zijn reet moet hebben.