In de rij


Ik haat wachten. Ik doe boodschappen op de tijden dat de rijen bij de kassa het kortst zijn, werk thuis om maar niet in de file te hoeven staan en ga koffie zetten of een boek lezen tijdens de reclameblokken op TV. Als er lange rijen in de supermarkt staan, ga ik naar een andere winkel of kom ik later nog wel eens terug. Komt er in een restaurant of cafe niet binnen enkele minuten iemand de bestelling opnemen (of op zijn minst menukaarten uitdelen), dan loop ik weer naar buiten. Ik heb wel meer te doen dan zinloos te wachten. Als ik van te voren weet dat ik ergens zal moeten wachten, bij de kapper bijvoorbeeld, dan neem ik een handheld mee om de tijd te doden. Maar dan hebben we het over maximaal een half uur. Vrijwillig meer dan een uur ergens op wachten, mij niet gezien. Je zult mij ook niet aantreffen in de rijen voor deuren als het weer uitverkoop is bij de Bijenkorf of H&M.

De filmpjes over de enorme rijen waarin Japanners (of illegale Chinezen) en Amerikanen zich verzamelen bij het verschijnen van een nieuwe console, een Pokémon-game of het openen van de pre-order lijsten verbazen me dan ook tot in het oneindige. Zelfs als al lang duidelijk is dat de winkel nooit genoeg voorraad kan hebben om zelfs maar tien procent van de rij te voorzien van het gewenste blijven er zich nog steeds nieuwe mensen aansluiten. Bij de Japanners verbaas ik me overigens ook over het extreem georganiseerde van de rijen. Een smalle slang van mensen kronkelt langs de winkels en nergens is gedrang. Waar een zijstraat is, of een ingang van een andere winkel, laat men een keurige uitsparing vallen in de rij. In Nederland zou dat gat onmiddellijk weer opgevuld worden, mensen die daar moeten zijn wurmen zich er maar doorheen. In Japan is het vanzelfsprekend dat je als rij-bewoner zo min mogelijk overlast veroorzaakt voor mensen die wel door willen gaan met het normale dagelijkse leven.

Waar ik niet bij kan is het volgende: Waarom hebben mensen er tientallen uren en soms enkele dagen voor over om maar als allereerste te kunnen beschikken over het allernieuwste tijdverdrijf? Is het echt zo erg om een paar dagen later dan een ander te kunnen zeggen dat je een PlayStation 3 in huis hebt (zonder games, want daar had je geen geld meer voor)? Verleent het 'innovator' of 'early adapter' zijn zo'n status dat je er regen, kou en eindeloze verveling voor over hebt? In mijn ogen niet. Natuurlijk wil ik ook graag het nieuwste van het nieuwste, en het liefst ook zo snel mogelijk, maar ik ben niet bereid om er al mijn vrije tijd voor op te offeren. De mensen die het apparaat alleen maar kopen om hem meteen weer te verkopen laat ik even buiten beschouwing, hun voordeel is evident. Aangezien ik er echter ook niet meer, dan ik in de winkel zou betalen, voor over heb om bijna-eerste te zijn zonder in de rij te staan, verdienen deze mensen aan mij niks.

Hoe graag ik ook een Wii wil, ik heb mijn pre-order gewoon op een rustig moment in een winkel gedaan en ik ga op de launchdag echt niet uren van te voren in een slaapzak voor de deur liggen. Ik loop er rond de tijd dat de winkel opengaat wel eens heen en als de rij me niet bevalt kom ik later nog wel eens terug. Vis ik achter het net? Pech dan, over een paar weken ligt er wel weer een nieuwe voorraad. Dat geeft me ook mooi de kans om wat reviews te lezen van de games die uitgekomen zijn voor het nieuwe systeem, waardoor ik de mindere titels kan laten liggen en een miskoop kan voorkomen.

Het enige waar ik nog wel een uitzondering voor wil maken is concertkaartjes en andere producten waarvoor geldt dat uitverkocht ook echt uitverkocht is en er geen extra plaatsen of producten bijgemaakt kunnen worden. Consoles en games zijn altijd bij te maken en wie even wacht heeft zelfs meestal een betere versie omdat de eerste kinderziektes verholpen zijn of patches zijn uitgebracht. Misschien ben ik te nuchter om de voordelen te zien van het net iets eerder zijn dan anderen, feit is dat ik me heel moeilijk kan voorstellen wat de beweegredenen zijn van de duizenden mensen die dagen op een thermoskan koffie en wat koekjes willen leven en van een dagelijkse douche willen afzien om maar de eerste te zijn met een nieuw apparaat in huis.