Column: Weg met die bezuinigingen
De reorganisatie begint op de middelbare scholen: gezien de veelvuldige schooluitval en de vele overbodige vakanties, kan het aantal effectieve schooluren flink worden teruggebracht. Reken maar uit: Op een schooljaar wordt er ongeveer 1225 uur les gegeven. Aangezien die 1225 uur lesuren van 50 minuten zijn, wordt er in normale, 60 minuten durende uren gerekend, 1015 uur onderwijs genoten op een jaar. Natuurlijk zijn dit geen 1015 uren op 52 weken, maar op ongeveer 35 weken (52 - vakantieweken - vergaderdagen - feestdagen enzovoort). Zou je deze uren over 42 weken verspreiden (10 weken per jaar vakantie lijkt me ruim voldoende), dan kom je uit op 24 uur les per week. Aangezien een 8 uur durende werkdag heel normaal is, is het dus mogelijk het aantal lesdagen per week terug te brengen tot 24 : 8 = 3 dagen per week! Practicumopdrachten, uitgevoerd op school, zullen in mijn systeem echter overbodig zijn (lees vooral verder), waardoor het mogelijk moet zijn de jeugdige Nederlanders drie dagen per week naar school te laten gaan, met 6 a 7 uur les per dag.
Deze drie dagen effectief les (in plaats van vijf dagen) scheppen ongekende mogelijkheden. Om met de scholieren te beginnen: De overige twee dagen sturen we ze niet naar huis, maar zetten we ze aan het werk! Bij de plantsoenendienst bijvoorbeeld, dan weet je zeker dat elk grasveld altijd fris gemaaid is en elk bloemperkje net geschoffeld. Ziet er gelijk een stuk mooier uit en het is goed voor je biologiecijfer (zie hier de practicumopdrachten). Als ze dat een tijdje gedaan hebben, zetten we ze in het ziekenhuis. Laat ze maar po's legen en bedden opmaken, dan kunnen de echte verpleegkundigen hun tijd tenminste aan de patiënten besteden. En: hoe beter je de bedden opmaakt, hoe hoger je cijfer voor verzorging. Om de saaiheid tegen te gaan worden de leerlingen ook te werk gesteld in bejaardenhuizen: in het kader van informaticalessen mogen ze de oudjes gaan uitleggen wat internet is en hoe je er mee om moet gaan. Want als je iets kunt uitleggen, snap je het pas echt. Natuurlijk verwachten we dan wel enige wisselwerking: de bejaarden vertellen die brugpiepers over hun leven in de Tweede Wereldoorlog of over hoe ze als KNIL-lid die malle inboorlingen op Nederlands-Indië hebben verdreven. De leerlingen maken dan aantekeningen en kunnen het kant en klaar als geschiedeniswerkstuk inleveren.
Bovendien, door de kinderen zo bezig te houden, blijven ze van de straat. De zojuist geschoffelde bloemperkjes blijven dus netjes, naschoolse opvang is overbodig en voor baldadigheid zal geen fut meer over zijn.
Natuurlijk heeft deze maatregel niet alleen gevolgen voor de leerlingen. Door het verminderde aantal lesuren hebben we een hoop leraren over. De groep die het beste met kleine kindjes kan omgaan (de VMBO onderbouwleraren) planten we in de basisscholen. Dan zijn daar genoeg leraren en hoeven die kleuters niet meer naar huis gestuurd te worden. Mama ook weer blij.
Voor de leraren die dan nog overblijven, is natuurlijk ook een oplossing bedacht. De verzorgingsleraren zetten we aan het werk in het ziekenhuis, de biologieleraren worden boswachter, de muziekleraren worden omgeschoold tot conducteur (want zeg nu zelf, een fluitconcert als de trein vertrekt is toch veel mooier), de techniekleraren worden fabrieksloonslaven, de scheikundeleraren gaan zich alleen maar bezig houden met het zoeken van een medicijn tegen Aids en de talenleraren kunnen in asielzoekerscentra Nederlandse les gaan geven.
Niet alleen heeft deze reorganisatie van het onderwijs effect op de bezuinigingen aldaar, ook andere gebieden krijgen een positieve stoot mee.
Aangezien de jeugd de hele dag bezig is, is er geen tijd meer om baldadig te zijn. Bushokjes en prullenbakken blijven heel, waardoor er bezuinigd kan worden op criminaliteitspreventie en het repareren van gemeente-eigendommen.
Door de leraren op basisscholen aan het werk te zetten, is daar minder lesuitval, waardoor het voor moeders mogelijk wordt full-time te gaan werken. Hoe meer mensen werken, des te meer geld er verdiend wordt, des te meer geconsumeerd kan worden. Hoe meer er geconsumeerd wordt, hoe meer belastingen de overheid binnen krijgt. Hoe meer belastingen, hoe voller de staatskas, hoe minder bezuinigd hoeft te worden!
