Mensen observeren
Al dat gedoe met overstappen, strippenkaarten, zwetende mensen die tegen je aanhangen...
Maar sinds half juni ga ik elke dag vanuit Almere-Haven met het OV naar hartje Amsterdam om daar bij een klant te werken. Het heeft iets... Nu kan ik mensen observeren in de bus, anders moest ik op de weg letten.
Ik ben nooit een liefhebber geweest van het OV. Waarom? Nou ja, wees eens eerlijk. Of je komt er achter dat een bepaalde trein-bus-tram (schrap maar wat niet past) plots uitgevallen is en daar sta je dan.
Zelf reis ik nu de komende drie maanden met het OV, zijnde eerst een bus en dan een tram, en ik geniet er wel van. Lekker hangen met een krantje 's morgens en mensen observeren.
Zo zie je 's morgens heel veel chagrijnige gezichten, studenten die tegen hun zin naar hun vakantiebaantje toe reizen, ambtenaren die met een apathische blik al 15 jaar lang hetzelfde traject afleggen en al 15 jaar vast zitten aan die saaie baan, een jonge meid van midden 20 die met twinkeloogjes naar een evenoude jongen zit te gluren die een paar stoelen verderop zit en twijfelt of ze ooit wel eens de moed heeft hem aan te spreken (wat niet snel gebeuren zal te zien aan haar blozende snoet)...
Het heeft wel wat, het observeren van mensen... Als je verwachtingloos mensen bestudeert komen er hele verhalen naar je toe. Zoals gisterenavond op bus 157 terug naar huis, waar enkele moegetergde kantoorbediendes heel erg veel moeite doen wakker te blijven en er verschillende melodietjes en beats uit Walkmans uit elke hoek je oorschelp bereiken. Een hele lange ongeveer vijfenveertigjarige langharige blonde mevrouw probeerde met een geinteresseerde andere reiziger oogcontact te zoeken en haar blik verraadde dat ze een verhaal kwijt moest.
Ik kreeg zelf veel aandacht van een puppy-labarador op de bank rechtover mij. Ik observeerde medereizigers in de bus en het puppy had mij uitgekozen om te bestuderen. Zo nu en dan voelde ik een pootje of kopje op mijn knie, En die blonde mevrouw... die deed veel moeite iemand aan te spreken, tot een chinese meneer achter haar wakker werd door een bruut genomen bocht door onze vrouwelijke buschauffeur die naar alle andere mannelijke tegenliggers zwaaide.
Blonde mevrouw, waarvan ik nog steeds denk dat het een oudere versie is van BB3-Kelly, kwam net terug van een gesprek met een ARBO-arts die haar moest onderzoeken in opdracht van het GAK. Ze wilde met vakantie vertrekken de volgende dag maar doordat ze niet gezond was verklaard kon ze het land niet uit, dat stond het GAK niet toe.
Vaag verhaal, de flarden die ik op had gevangen in ieder geval, had ze te vertellen.
Geen idee waarom mensen hun belevenissen kwijt moeten aan wildvreemde mensen die het toch niets zegt. En chronisch gebrek aan aandacht of een gebrek aan een luisterend oor in hun eigen omgeving? Ach ja, niet dat het antwoord me wakker houdt...
Ik heb nog een maandje of drie OV voor de boeg, en ik ben best benieuwd wat er nog meer te beleven valt. Ik kwam deze week al wel een FOK!ker tegen op de bus en zag er ook al eentje lopen op het Rembrandtplein waar ik elke dag tram 9 uitstap/neem. Zou ik herkend/gezien worden? Misschien ook wel... In de anonimiteit van het internet is er vast een lezer die elke dag op hetzelfde tijdstip in de bus zit en het aanblik van medereizigers ook boeiende verhalen vertelt. Misschien ben ik wel eens een observatiesubject...
