Ode aan jou
Het begin was vrij moeizaam, want je was druk bezig met andere dingen. Je zou wel even tijd voor me maken. Direct een grote glimlach op m'n gezicht. Waar het gevoel vandaan kwam zou ik eigenlijk niet weten, ik had immers nog nooit direct met je gesproken. Om een wat zachte, dromerige sfeer te creeren begon ik over de lucht te praten. Ik moet je vertellen, dat doe ik normaal nooit. Echt niet, maar deze avond was de lucht wel zo uitzonderlijk mooi, oranje van kleur. Je antwoordde dat dat een teken was dat 't ging stormen, waar je aan toevoegde dat je ook zo graag gewoon in alle rust omhoog staarde. Weer een glimlach...
We sprongen van het ene onderwerp naar het andere, overal vrij diep op ingaand. Eigenlijk ongelofelijk, want zo open ben ik nooit. Dat zei ik ook tegen je, en je zei dat jij het eigenlijk wel gewend was, je was immers vrij open en besprak veel met je familie, je beste vriend. We spraken over alledaagse dingen, over familie, liefdes, en over de mooiste plekjes op de wereld. Het snelde richting 3 uur in de morgen, en hoewel ik nog lang niet moe was, nog veel te bespreken had, en eigenlijk zou willen dat de avond nog een paar uur langer zou duren voor me, besloot ik het voor het eerst in lange tijd niet zo gek te maken dat ik bij het opkomen van de zon nog zat, ik besloot naar bed te gaan. Morgen weer een dag:Tijd zat om een betere band op te bouwen, die misschien wat dieper kan zijn dan chatmaatje. Misschien was het wel een start tot een goede vriendschap, iets was vrij speciaal is tegenwoordig om via de chat op te bouwen, zeker voor mij.
Toekomstmuziek, sindsdien heb ik je amper meer gesproken. Ik begon wederom last te krijgen van de schuwte, wilde me niet aan je opdringen, en die vriendschap al helemaal niet. Af en toe een kort babbeltje, eens in de zoveel tijd een mailtje, maar meer kwam er niet uit. Na verloop van tijd was je slechts een illusie van iets wat ik graag had willen hebben. Nieuwe mensen passeerden de revue, ik kreeg buiten m'n normale vrienden een aantal goede chatmaatjes, maar de gedachte over die mogelijke vriendschap bleef er. Meer dan een gedachte zou het nooit worden...
Eens in de zoveel tijd krijg ik een moment waarop ik gewoon even wat kwijt moet. Nu is het half twee 's nachts en is de lucht lang niet zo mooi als op die ene avond. Het stormt, maar of jij daar nu nog last van hebt? Ik heb je in ieder geval al tijden niet meer gesproken, en de hoop dat dat ooit nog gebeurt, vervliegt met de seconde.
Was getekend,
CHATTEuR
