Raam
Een voorbeeld daarvan , want daar bouw ik wel heel duidelijk naar op, is mijn raam. Ik heb in mijn kamer een raam, twee zelfs, maar slechts een ervan kan open. En daar maak ik gretig gebruik van. Ik houd mijn raam graag open.
's Nacht hang ik altijd uit mijn raam. Voor onbepaalde tijd kijk ik dan naar buiten. Mijn tv uit, geen muziek, het licht uit en de gordijnen dicht. Alle verbindingen met mijn vaste leven verbroken. Met mijn hoofd rustend op mijn gekruiste armen kijk ik in stilte uit over de straat waar mijn raam boven ligt. Altijd 's nachts, want ik houd van de nacht. De kleuren zijn zoals ze altijd 's nachts zijn. Hetzelfde als overdag, maar omgeven door een warme zwarte gloed. En het hele beeld wordt overstemd door het okergele licht van de straatlantaarns. Op straat en rimpelend weerkaatst in de blauwzwarte gracht.
Soms rijd er zacht grommend een auto voorbij, maar verder is alles stil.
Mijn raam is voor mij een symbool van mijn vrijheid. En ik hecht sterk aan mijn vrijheid, dus ik hecht ook sterk aan mijn raam. Toen ik nog zo nu en dan rookte, deed ik dat uit mijn raam. Want roken is voor mij ook een symbool van vrijheid.
Mijn raam blijft open, zo wijd mogelijk. Het raam zelf werkt daarbij niet mee, want dat is ooit vervangen met dubbelglas, waardoor het niet meer open blijft. Ik moet er dus een balk onder zetten om het open te houden. Meer symboliek.
Ik heb de laatste tijd veel last van muggen. Muggen die binnen komen door mijn raam. Elke avond creeer ik in het macabere schemerlicht van mijn nachtlampje een massagraf van muggenlichamen met een opgerold tijdschrift. Ik heb geprobeerd er iets constructievers tegen te doen. Een citronellakaars leek een voor de hand liggende oplossing, maar dat wil mijn vader niet. Mijn vader is als de dood voor brand in huis. Dat is zijn symboliek.
Een hor bleek een tweede oplossing. Maar dat wil ik niet. Ik wil geen groen hor voor mijn raam. Ik wil door mijn raam de wereld kunnen zien. De wereld, niet door vies glas. Niet door een groen hor. Maar gewoon de wereld. En als dat betekent dat ik mijn raam met een balk moet ondersteunen en dat ik elke nacht tientallen muggen in mijn kamer toe moet laten, dan zij het zo. Want als een gehypnotiseerde slaaf volg ik de symboliek die het leven mij voorschotelt.
En 's nachts hang ik uit mijn raam. Achter mij laat ik mijn kamer, mijn vaste veilige sleur, gehuld in duisternis en stilte. En voor me ligt dromerig de wereld. Ook duister ook stil, maar anders, levend. En voor een moment laat ik het achter me, het saaie dagelijkse leven. Ik rust mijn armen op mijn vensterbank, maar in gedachten hang ik zo ver mogelijk uit mijn raam . Ik laat niet los, ik blijf met mijn voeten op de grond, maar ik geloof, ik weet dat als ik los zou laten, dat als ik me volledig door het raam zou wurmen, dat ik dan niet naar beneden zou vallen. Als ik mijn donkerstille kamer achter me zou laten zou ik niet vallen.
Maar ik blijf, met een berustende glimlach op mijn gezicht naar de wereld staren. Ik spring niet uit het raam. Vrijheid is een onbereikbaar doel, het licht aan het einde van de tunnel. En daar ben ik blij mee, want de onbereikbare doelen zijn de mooiste doelen.
