FOK! blikt terug: Total War
<\/center>Laten we eerst naar de goede punten van de game kijken. Zo hebben we een geheel nieuwe campaign-map. Deze map is gedetailleerd en er wordt voor het eerst afgestapt van de Risk-achtige map. Dit keer kun je je diplomaten, legers, spionnen en huurmoordenaars een bepaalde richting op laten lopen. Zo kun je vijandelijke legers vermijden, je verstoppen in een bos, bergpassen bewaken et cetera. Ook zie je voor het eerst steden die, naarmate er meer gebouwd wordt, steeds groter worden. Je ziet kleine handelsbootjes op de zeeën varen en kleine handelskarretjes op de wegen lopen. Je ziet de uitbarsting van de Vesuvius! Zonder twijfel een behoorlijke verbetering op de saaie, grijze map van Medieval I.
Micromanagement
Je speelt met facties uit de Oudheid: Romeinen, Grieken, Galliërs, Germanen, Egyptenaren, Macedoniërs, en meer van dat soort cultuuriconen. Zoals in de voorgaande games hebben deze facties hun eigen soorten eenheden. Dit keer wordt er wat dieper ingegaan op de cultuur en zien de steden van de facties er ook anders uit. Ook leuk zijn de eenheden van deze facties. De Romeinen zien er onverslaanbaar uit, terwijl de barbaarse stammen er weer angstaanjagend uitzien. Bij barbaren denkt men klaarblijkelijk nog steeds aan mannen van twee meter lang en twee meter breed die bijlen hanteren van vijf meter groot.
Je zult in plaats van provincies steden moeten veroveren. Door de nieuwe campaign-map kun je zelf bepalen welke richting je neemt naar een stad. Het komt er vrijwel altijd op neer dat je een stad moet belegeren. Win je de belegering, dan kun je de bevolking uitroeien, verkopen als slaven of niks doen. Aangezien er geld op de plank moet komen is uitroeiing gewenst, maar als je dat doet kun je daar voorlopig dus geen soldaten trainen. Je zult dus keuzes moeten maken.
<\/center>Elke veroverde stad kun je nu laten bezetten door een gouverneur. Dit is gewoon een generaal, maar dan tijdelijk met een andere functie. Elke generaal in het spel heeft positieve en negatieve eigenschappen. Sommige van deze kun jij vormen. Als een generaal veel veldslagen wint, krijgt hij aanzien en veroorzaakt zo een hogere moraal onder zijn soldaten. Als je een generaal een stad laat runnen kan het dus ook zo zijn dat deze positieve of negatieve economische vaardigheden leert. Op den duur is het de bedoeling dat je al je generaals zo efficiënt mogelijk laat werken, dat je keuzes maakt welke de veldslagen gaan voeren en welke steden gaan besturen.
Auw
De veldslagen zijn vooral in het begin, dus als je de game net bezit, briljant mooi. Het keiharde marcheren van duizenden voetsoldaten, cavaleristen en zelfs olifanten; er was geen genoeg van te krijgen. Dit werd mede mogelijk gemaakt door de mooie soundtrack van composer Jeff van Dyk die ook de muziek in de voorgaande games verzorgde. De sfeer van de game was hierdoor duidelijk aanwezig en je kon urenlang naar die mechanisch bewegende soldaten staren die op elkaar aan het inhakken waren. Pas later zou je erachter komen dat de veldslagen meer voor de show waren dan dat je tactische intellect werd getest. Je zou erachter komen dat het wel heel vaak voor komt dat de vijand zijn cavalerie in jouw sperenmuren gooit, nooit van tactiek gehoord heeft en zijn generaal graag opoffert voor de rest van zijn leger hem kan bijbenen naar de frontlinie.
De grootste teleurstelling was echter de AI op de campaign-map. In Medieval I wist je nooit zeker wat er ging gebeuren, maar Rome was zo slecht in elkaar gezet dat elke campaign op hetzelfde neerkwam: de factie waarmee jij speelde won het spel. Expansiedriften van andere facties waren altijd hetzelfde. Als je niet met de Romeinen speelde werden zij het sterkste, tenzij je ze vroeg wist uit te schakelen. Door de voorspelbaarheid ging je dus proberen de game andere richtingen op te duwen door op basis van deze voorspelbare gebeurtenissen de gebeurtenissen te veranderen. Niet dat je daar echt spannende potjes van kreeg, maar je moest wat.
<\/center>Ook leuke opties in de diplomatie waren uitermate teleurstellend. Zo kon je steden weggeven aan allies of vijanden, maar die accepteerden ze bijna nooit. Als je met 20.000 man de laatste stad van een factie belegerde en je bood ze aan de belegering op te heffen en hun protector te worden, dan weigerden ze altijd. Maar het ergste van alles is nog wel dat er een alliantie aangeboden werd aan je en je de daaropvolgende beurt werd aangevallen door dezelfde factie. Allianties zijn in deze game geen fuck waard en dat verpest het hele verloop van je campaign.
Er valt dus genoeg te zeiken over deze titel, maar dat betekent niet dat de game niet plezierig was om te spelen. De game is uitermate uitgebreid en door de graphics waren custom battles, sieges en online battles nog leuker dan ooit om te ervaren. Stiekem was Rome de meest briljante in de reeks. Dat komt omdat in het begin iedereen laaiend enthousiast was, en later, na tientallen uren spelen, de mankementen pas naar boven kwamen. De AI is één van de meest verschrikkelijke ooit gezien in een strategie-game. Het leuke is dat je hier to-taal niet op lette, omdat de graphics en de sfeer van deze game voor zijn tijd veel te mooi waren.
Barbarian Invasion + Alexander
Brekend met de traditionele expansie zijn er voor Rome: Total War maar liefst twee stuks uitgekomen. De eerste is Barbarian Invasion en deze uitbreiding draait om de volksverhuizingen. Wat opvalt bij het spelen van deze expansie is het weinige aantal steden en de enorme barbaarse legers. De Hunnen, de Goten, de Franken, de Visigoten; allemaal waren ze wel ergens heen aan het trekken. Eenmaal bij jouw rijk aangekomen kon je er weinig tegen doen, ze waren simpelweg met te veel.
Wat ook zijn intrede doet bij Barbarian Invasion zijn night battles en het kunnen oversteken van rivieren. Hoewel de night battles vooral het visuele punt van de game nog eens opkrikten, was het kunnen oversteken van rivieren tijdend veldslagen meer noodzaak dan nieuwe feature. In battles bij bruggen, helemaal als jij de verdedigende partij was, kon je eigenlijk niet verliezen. Je had alleen een phalanx-eenheid nodig en je had gewonnen. Barbarian Invasion was een waardige expansie die weer wat uren lol bracht in je campaigns.
<\/center>En toen kwam ook Alexander nog uit. Hiervoor is een speciale campaign-map ontworpen, met ook weer tig nieuwe eenheden. Je doel is om het Perzische Rijk op de knieën te brengen in een beperkt aantal turns. Dit doe je met Alexander\\\'s superieure leger en hemzelf natuurlijk. Zodra Alexander sterft in een veldslag is het game over.
Alexander was meer een uitgebreide mod dan een werkelijke expansie. Het is dan gelukkig ook niet zo geweest dat de makers deze uitbreiding voor 30 euro in de winkels heeft gelegd.
