FOK! blikt terug: Total War

Medieval: Total War borduurt verder waar Shogun is opgehouden. Met Shogun is de basis gelegd van een originele strategie-reeks die zich nog steeds zeer positief ontwikkelt. Medieval zal ongetwijfeld meer mensen aangesproken hebben omdat het dit keer Europa betreft. Het is toch leuker om Europa te veroveren in plaats van Japan, omdat je meer betrokken bent bij Europa en wellicht de Europese geschiedenis.

Continuïteit
Het principe van de game is onveranderd. Je kiest een factie en door middel van diplomatie, het voeren van veldslagen en het managen van je provincies probeer je de grootste Europese grootmacht te worden. Dit keer dus geen Japanse stammen, maar Engeland, Frankrijk, het Byzantijnse Rijk, de Egyptenaren, de Gouden Horde; genoeg aantrekkelijke grootmachten van vroeger met ieder hun eigen sterke eenheden. Zo kent Engeland de longbowmen die van lange afstand vele troepen kunnen uitschakelen en de Gouden Horde, beter bekend als de Mongoolse invasie, heeft duizenden boogschutters te paard.

De eenheden tijdens de veldslagen bestaan net als in Shogun nog steeds uit sprites. Wie de game nu speelt of voor het eerst ziet zal er waarschijnlijk van walgen, maar het is prima uitgewerkt. De legers bestaan ook nog steeds uit kloonlegers, maar de verschillende troepen zijn prima van elkaar te onderscheiden. Factoren als het weer, terrein en zelfs je generaal spelen nog steeds een cruciale rol in het winnen van de veldslagen. Als je wat verder in de game bent kunnen eenheden die gebruik maken van buskruit bijvoorbeeld niet vuren tijdens de regen. Een cavalerie-aanval op een steile heuvel bezet met speermannen zal evenmin weinig uithalen. Het is de kunst om de vijand daar heen te jagen waar jij hem wilt hebben, zodat je toe kunt slaan.

<\/center>

De veldslagen zijn een leuk punt van de game, maar lang niet het beste. Zo heb ik eens letterlijk vier uur lang een veldslag gevoerd tegen de Gouden Horde. Kijk, op zo\\\'n moment is het niet leuk meer om te vechten. Gelukkig hebben we daar de auto-resolve knop voor, zodat het op basis van kansberekening uitgevochten wordt. Het nadeel daarvan is echter weer dat je vaak meer verliezen lijdt dan als je zelf de veldslag had geleid.

IJzersterk
Elke factie begint met een aantal provincies. Er zijn ook provincies die in handen zijn van rebellen. Deze rebellen kun je omkopen of verslaan; een verlies is geen grote ramp omdat de rebellen ongeorganiseerd zijn. Verliezen van een rivaliserende factie is daarentegen een ander verhaal. Oorlog kost namelijk poen en poen is schaars. Je verdient geld door je provincies te ontwikkelen. Kies je voor het economische voordeel, dan stagneert je militaire onderzoek weer. Je moet dus telkens keuzes maken welke provincies je wanneer wilt onwikkelen. Dit verloopt allemaal in een turn-systeem waarin elke turn één jaar duurt. Tijdens je beurt kun je dus legers verplaatsen, troepen trainen, diplomatie voeren en je rijk managen.

Een sterk punt van Medieval: Total War is de AI. De computer reageert erg goed op alles wat jij doet. Echter, bijna geen potje verloopt twee keer hetzelfde. Zo speelde ik eens met de Schotten en wachtte mijn kans af om provincies van Engeland te veroveren. Toen ik eenmaal zover was deed Egypte (!) een invasie en was mijn kans verkeken. Toen ik later de map verkende bleek dat Egypte al de helft van de map in handen had, zonder dat ik er erg in had.

<\/center>

De computer reageert ook goed op troepenbewegingen. Zodra jij legers gaat trainen, zullen de aangrenzende provincies ook ineens grotere legers kennen. Het leuke is dat als jij rijk bent en je buurmannen zijn arm, je ze zo economisch kunt uitputten zonder aan te vallen. Legers kosten klauwen met geld. Zodra een factie dik in de min komt te staan raakt het volk ontevreden en kunnen er opstanden uitbreken. Op zo\\\'n moment kun jij reageren door opstandige provincies die een paar beurten terug nog in handen waren van de vijand, te veroveren zonder een alliantie te schaden.

Een briljant gameplay-element in dit spel is de invloed van religie. Als je met een katholieke factie speelt mag je geen katholieken aanvallen van de Paus, tenzij ze afvallig zijn. Je kunt kruistochten organiseren en vreemde landen veroveren van non-katholieke landen zonder je daarvoor te verantwoorden. Het leuke is echter dat je, als je bijvoorbeeld een islamitische provincie inneemt, je de bevolking moet bekeren. Als dat niet lukt heb je een groot leger nodig om de mensen koest te houden, anders ben je de provincie snel kwijt. Maar een groot leger kost weer geld... Daarnaast staan moslims niet machteloos toe te kijken hoe je gebieden aan het afpakken bent. Zij kunnen Jihads organiseren om verloren gebieden te heroveren.

<\/center>

Wie Medieval gespeeld heeft kan zich vast wel momenten herinneren dat hij of zij dacht: \\\'Nou, nog één turn en dan kap ik ermee\\\'. Twee uur later zat je nog te spelen met dezelfde gedachte. De gigantisch verslavende gameplay kluisterde je tot in de vroege morgen aan je monitor. Nog even een veldslag winnen, nog even een kasteel bouwen, nog even dit, nog even dat. Niets minder dan geniaal uitgewerkte gameplay.

Viking Invasion
Geheel in de traditie van Total War is er maar één expansie verschenen, te weten Viking Invasion. Deze uitbreiding richtte zich op de Vikingen en de verovering van Brittannië. Dit keer geen Europese map, maar een gedetailleerd Engeland. Met verschillende Engelse stammen moest er gestreden worden om de heerschappij van het eiland, met als tofste factie natuurlijk de bloeddorstige Vikingen.

<\/center>

Qua gameplay en graphics verschilde de expansie niet van de originele game. Het bracht wat een normale expansie vrijwel altijd brengt: nieuwe eenheden, gebouwen, facties en nieuwe maps. Hoewel dit voor de hardcore-fans altijd zeer vermakelijk is, was het beste wat met de uitbreiding mee kwam toch de patch die vele bugs uit het origineel deed verdwijnen. Medieval: Total War had nogal last van crashes die na het uitkomen van de expansie toch een stuk minder voorkwamen. Uiteraard is er ook een patch voor expansieloze bezitters gemaakt.