FOK! blikt terug: Total War

Steven (Steeven)
Total War is een genre op zich geworden. De realtime veldslagen met duizenden soldaten op je scherm, afgewisseld door het micromanagen op een Risk-achtige campaignmap; toen Shogun werd uitgebracht (zes jaar geleden inmiddels) stond de RTS-wereld even op zijn kop. Men werd doodgegooid met Command and Conquer-klonen en zodoende werd er een nieuw genre bedacht: Total War. Het leuke is dat de makers eerst voor een goedkope CnC-kloon wilden gaan: snel cashen en dan zien we wel verder. Uiteindelijk hebben ze daar toch vanaf gezien, wat voor ons gamers een goede zaak is gebleken.

Shogun: Total War
Je kunt kiezen uit een paar Japanse clans tijdens het feudale tijdperk in Japan. Het doel is om heer en meester te worden van heel Japan. Dit doe je door oorlog te voeren, diplomatie toe te passen en huurmoordenaars op pad te sturen. In tegenstelling tot de latere reeks, zijn huurmoordenaars in Shogun erg belangrijk. Een beetje getrainde moordenaar kan zo maar de baas van de vijand doden, wat het veroveren van zijn uit elkaar gevallen rijkje des te makkelijker maakt.

In elke provincie die je in je bezit hebt kun je verschillende gebouwen maken. Je kunt hier eigenlijk twee kanten mee op: of je gaat voor sterke legers, of je gaat voor het geld. Vanzelfsprekend zul je de juiste combinatie moeten vinden binnen je rijk om beide aspecten volledig te kunnen gebruiken.



Ah, en dan de veldslagen. Zoals we die in Shogun zagen, hadden we ze nog nooit gezien. Voor het eerst was het mogelijk dat er honderden soldaatjes op het scherm tegen elkaar aan het knokken waren. Het was niet alleen leuk om te zien, maar je moest ook echt tactiek gebruiken. \'Tankrushen\' werkt niet als de tegenstander zich heeft ingegraven op een hoge berg. Verder speelden ook factoren als het weer een rol, want boogschutters zijn vrij nutteloos als het hard regent. De AI was zich bewust van wat hij moest doen. Hij verstopte zich in bossen, probeerde je te flanken, en paste zijn troepenbewegingen aan, aan de hand van wat jij aan het doen was.

Toch ging niet alles vlekkeloos in deze eerste Total War-game. Zo waren bruggevechten nogal makkelijk te winnen (net als in de latere games overigens) en was de diplomatie behoorlijk beperkt. Een diplomaat maakte zich enkel nuttig door het betreden van een vijandelijke provincie zodat jij kon zien wat daar gaande was.



Mongol Invasion
Niet alleen de Japanse clans vochten het met elkaar uit. De Mongolen, onder leiding van Kublai Kahn, zijn ook even op bezoek geweest in Japan. Ze hebben daar één van hun grootste nederlagen geleden, maar dat is niet puur te wijten aan de vechtkunst van de Japanners. In het begin werden ze juist weggevaagd door de boogschutters op paarden. Zelfs het verlies van 120.000 soldaten door schipbreuk leek de Mongolen niet te deren; het leken er oneindig veel. Desondanks heeft Japan ze van hun eiland af weten te houden en dat onderdeel van de geschiedenis kun je naspelen in de expansie.

Het draait dan ook vooral om de nieuwe factie, de Mongolen. Deze factie kan geen gebouwen bouwen in de Japanse gebieden. Er kunnen dus ook geen eenheden getraind worden. Door Kublai Kahn blij te maken met veroveringen krijg je soms meer eenheden aangewezen, wat betekent dat je zuinig om moet gaan met je legertjes. Deze legertjes bestaan uit zware cavalerie en horse archers, maar ook Koreaanse troepen doen hun intrede (met het nodige vuurwerk).

Verder kun je een paar nieuwe campaigns spelen en hebben de Japanners wat nieuwe eenheden. Een beetje wat je van een expansie verwacht dus.