UFC Undisputed 3

De UFC-gameserie is weer terug. In plaats van een jaarlijkse sportgame wilden ze meer aandacht aan de game geven. Na een jaartje afwezigheid is de nieuwste Mixed Martial Arts-game (MMA) er dan eindelijk. THQ komt met UFC Undisputed 3. Is het een sterke comeback geworden of kan het jaar extra ontwikkeling er niet voor zorgen dat de game een snelle K.O. om zijn oren krijgt?

Dat de MMA-sport nog steeds groeiende is is duidelijk. De vechters zijn iconen geworden en vooral de UFC groeit jaarlijks nog steeds hard. Het lijkt erop dat de UFC binnenkort ook in ons land populair gaat worden. De Nederlander Alistair Overeem maakt een grote kans op de Heavyweight Championship en de vorige games verkochten goed. Ook het experiment van RTL7 met het uitzenden van MMA verliep goed. De populariteit stijgt en dit zorgt ook voor wat extra druk bij THQ en Yuke’s. De game moet nu grootser en spectaculairder worden. Dit hebben de Japanse developers zich geen twee keer laten zeggen. UFC Undisputed 3 is een titel waar de testosteron vanaf straalt.

Aangezien de sport steeds groter wordt hebben ze bij dit deel vooral gedacht aan het instapniveau. Zo is de game nu een stuk toegankelijker gemaakt. Je hebt nu de keuze uit Pro Controls en Amateur Controls, de Stamina-settings staan erg laag en alles wordt stap voor stap uitgelegd. Echte UFC-veteranen hebben dit uiteraard allemaal niet nodig en wanneer alle opties op ‘Realistic’ staan krijg je ook echt een realistisch spel voor je kiezen. De controls voelen precies aan en elke move ziet er ook realistisch uit. De animaties van UFC 3 zijn een stuk verbeterd, waardoor je niet meer twee moves achter elkaar ziet die in het echt nooit zal kunnen plaatsvinden.

Waar in de vorige game nog de snelheid van de gevechten absurd hoog lag valt dit nu mee. Hoewel de potjes tegen de CPU nog steeds wat aan de vlugge kant zijn, is het niet meer alsof je een 2D-brawler aan het spelen bent. Er zit een goed tempo in en dit zorgt ervoor dat je moet nadenken over wat je volgende move gaat worden en met welke tactiek je de wedstrijd hervat. In de multiplayer is de snelheid perfect. Hierdoor lijkt het net alsof je een echte MMA-wedstrijd aan het kijken bent, mensen wachten geduldig op hun kans en slaan dan met vuisten en benen toe.

De multiplayer van deze game is dus erg sterk, maar de game schittert ook wanneer je alleen speelt. Was de Career Mode in de vorige UFC-game nog dramatisch is het nu een stuk beter geworden. In plaats van eindeloze statistiekjes bekijken participeer je nu zelf in alles. Trainingen, Camps, Game Plans, alles is nu interactief. De trainingen zijn dit keer ook leuk om te doen en aangezien er een hoop zijn (veertien in totaal) vervelen ze niet snel. Wel opmerkelijk is dat je tijdens het sparren vaak last hebt van gigantische framedrops, iets wat verder nergens in het spel voorkomt. Hoewel je bij de framedrops even moet wachten tot de game sneller beweegt, moet je het langst wachten op de laadtijden. Deze zijn bij elke mode immens lang.

Het is ook jammer dat de leukste aspecten van de Career Mode van de vorige UFC-game weg zijn. Je doet niet meer aan persconferenties en je kunt behalve in de ring nergens meer je zegje doen. Hierdoor heb je niet echt een band met je eigen gemaakte vechter. In plaats hiervan zitten er nu cutscenes tussen waarin echte UFC-gladiatoren vertellen over hun eerste winst of hun eerste kampioenschap. Het is leuk gedaan, maar toch mis je hierdoor het gevoel alsof je zelf meedoet in de UFC. De Career Mode is voor de rest straight to the point. Je kiest een wedstrijd uit, waarin je in een lage divisie begint en als je het goed doet beland je uiteindelijk in de UFC of bij de Japanse vechtmaatschappij PRIDE, de nieuwste toevoeging in de game.

PRIDE is tevens ook het beste nieuwe wat de game te bieden heeft. UFC heeft dit bedrijf in 2007 gekocht en het schittert nu voor het eerst in een game. Door deze toevoeging lijkt het net alsof je twee games in een hebt gekocht. De regels zijn anders, het ziet er grafisch anders uit en je hebt nieuwe vechters. Omdat het er grafisch een stuk beter uitziet dan wanneer je een UFC-gevecht speelt en de regels leuker zijn voor de gameplay zul je vooral hiermee bezig zijn. Achter de commentatorstoel zit onze eigen Bas Rutten en die zorgt voor hilarisch commentaar tijdens de gevechten. Voor de mensen die PRIDE niet kennen verschilt het nogal van de UFC. Gevechten worden gehouden in een ring in plaats van een kooi. De eerste ronde duurt tien minuten in plaats van vijf en ook op het gebied van wat er mag verschilt het nogal.

Zo zijn ellebogen tegen het gezicht uit den boze, maar voor de rest is er veel meer legaal dan in de UFC. Soccer Kicks, met je voet op iemand stampen als hij op de grond ligt, er is gewoon veel meer mogelijk. Hierdoor wordt het een stuk harder, wat voor de gameplay natuurlijk een stuk leuker is. Niets is zo enig als iemand zo’n bloedschop te geven terwijl hij op de grond ligt dat het een snelle K.O. is. Het bloed spuit alle richtingen uit en terwijl Bas Rutten aan het trippen is wat voor epische overwinning het was, begint de Japanse presentator nog harder je naam te roepen. Heerlijk. Voor de kenners zitten er ook genoeg kleine details in deze mode waar je van kan smullen, zo is er de bekende Refcam, de camera uit het zicht van de scheidsrechter en zitten er nog veel meer kleine verwijzingen in voor de fans.

Waar de PRIDE-mode er prachtig uit ziet valt dit bij de UFC-gevechten wel mee. Hoewel de vechters (maar liefst 150 in totaal) er levensecht uit zien valt de rest er bij in het niet. Het publiek stamt nog uit het jaar nul en ook de rest van de omgeving valt tegen. Wat ik ook niet begrijp is dat bij games als dit er een bepaald geluid is voor het slaan van iemand. Hoe harder je iemand slaat, hoe harder je een soort van ‘plop’ krijgt te horen. Dit is uiteraard handig om te weten hoe hard je je tegenstander in elkaar aan het meppen bent maar toch voelt het zo onrealistisch aan. Het is totaal niet een geluid dat in het echt voor kan komen. Voor de rest zit de audio goed in elkaar, de twee commentatorduo’s zijn nu eindelijk accuraat geworden en zeggen ook echt wat er in beeld plaatsvindt. Ook het publiek heeft nu de mogelijkheid gekregen om namen te scanderen.

Conclusie:
Met UFC Undisputed 3 is de beste MMA-game tot op heden gemaakt. De gameplay zit zeer sterk in elkaar en dankzij het lage instapniveau is dit goed te spelen voor een leek, maar pas echt genieten wanneer je het écht kan. De pacing van de wedstrijden zit stukken beter in elkaar en de hoeveelheid content die de game biedt is bijna eindeloos. Er zitten wat kleine minpunten in zoals de laadtijden en de incidentele framedrops, maar over het algemeen zijn deze niet heel storend. Wat overblijft is een geweldige MMA-game die met 150 vechters en twee federaties (UFC en PRIDE) ook nog eens goed ‘bevolkt’ zijn. THQ laat zien dat ze met het extra jaartje knutselen aan de game iets heel moois hebben kunnen neerzetten. UFC Undisputed 3 is een geweldige fightinggame geworden.