CD: Mike Oldfield - Incantations
In 1978 verscheen met Incantations de vierde plaat van Mike Oldfield. Het was en is nog steeds één van de meest ambitieuze werken van de multi-instrumentalist. Nu, 33 jaar later, verschijnt het album opnieuw als remaster, die ook als luxe editie met interessant bonusmateriaal verkrijgbaar is.
Incantations volgt hetzelfde patroon als Tubular Bells, de bekendste Oldfield-plaat: lang uitgesponnen muziekstukken die één kant van een oude LP in beslag nemen. Aangezien Incantations op vinyl een dubbelalbum was, hebben we hier dus vier composities van ongeveer 18 minuten per stuk. Toch is er een belangrijk verschil met Tubular Bells. Waar je daarop vooral een aaneenschakeling van muzikale ideeën vindt, hebben de stukken op Incantations veel meer één muzikale lijn. En hoewel sommige luisteraars de muziek daardoor soms als wat eentonig kunnen ervaren, is het wel zo dat er daardoor in de nummers veel meer eenheid zit. En die eenheid is stiekem best verwonderlijk als je bedenkt hoeveel stijlen er in de muziek verwerkt zijn: folk, progressieve rock, klassiek (Oldfield maakte op Incantations gebruik van een klein orkest) en minimal music: op het album smelt het allemaal samen tot een natuurlijk geheel.
Het album kwam voor Mike Oldfield in een roerige tijd. Na jaren van extreme verlegenheid en psychische problemen besloot hij om de controversiële therapie Exegesis te ondergaan. Het werkte. Oldfield werd assertiever en ging zelfs voor het eerst op tournee. Sommige stukken van Incantations zijn vóór het ondergaan van de therapie gemaakt, anderen erna. Diehard-fans claimen dat ze hierin verschil kunnen horen.
De standaardeditie bevat het volledige album als remaster, plus de discosingle 'Guilty' die een jaar na Incantations verscheen. Wie ervoor kiest de luxe versie aan te schaffen krijgt er nog een extra cd en dvd bij, waarop respectievelijk nieuwe stereomixen en 5.1-versies van bepaalde gedeeltes van het album staan. Dit is een kleine tegenvaller ten opzichte van de drie eerdere werken (Tubular Bells, Hergest Ridge en Ommadawn) die de afgelopen jaren bij Universal een luxe uitgave kregen. Daarop werden namelijk de complete albums gemixt in een nieuwe stereo- en surroundversie. Dat dit bij Incantations niet is gebeurd ligt volgens Oldfield aan het feit dat er in dit geval een probleem was met de originele mastertapes. Gelukkig is er nog genoeg ander interessant materiaal. Zo bevat de bonus-cd naast enkele voorheen moeilijk te krijgen singles en b-kantjes ook twee nooit eerder uitgebrachte demo's en een nieuwe mix van 'Guilty'. De dvd heeft daarnaast ook nog eens een live-uitvoering van Incantations, die een paar jaren geleden echter al op de dvd Exposed is verschenen.
Incantations zou het voorlopig laatste album worden waarop Mike Oldfield enkel lange composities maakte. Hierna ging hij zich meer en meer op popsongs concentreren. En het mag gezegd worden: 33 jaar na dato heeft de plaat nog niets aan kracht verloren. Incantations is een indrukwekkend album dat iedereen eigenlijk een keer geluisterd moet hebben.
