Star Wars: The Force Unleashed II

Gespeeld op Xbox 360
ook verkrijgbaar voor PlayStation 3, PC, Wii, Nintendo DS en iOS

Het eerste deel van The Force Unleashed had twee eindes waar de speler uit kon kiezen: één waarbij hoofdrolspeler Starkiller doodging en Darth Vader in leven bleef en één waarbij hij Vader om het leven bracht. The Force Unleashed II borduurt verder op het einde waarin Darth Vader het overleefde. De vader van Luke Skywalker is nog niet klaar met Starkiller en kloont hem. Hij is namelijk de secret apprentice, geheime opvolger, van de toekomstige leider van de Duistere Kant van de Kracht.

Gevoelig
De nadruk van de vertelling ligt erg op het persoonlijke leven van Starkiller, daardoor kan het soms melodramatisch overkomen. Hij wil namelijk koste wat het kost zijn liefje Juno redden uit de klauwen van Darth Vader. In het verloop van het verhaal betekent dat dat hij het Rebellenleger in de steek laat, maar uiteindelijk hetzelfde doel nastreeft. Hij wil de man met de zware adem oppakken of vermoorden; dat is uiteindelijk aan de speler om te beslissen. Het doel dat hij recht voor ogen heeft is bijna net zo lineair als het complete spelverloop, met een enkele, maar o zo simpele, puzzel ter variatie.

Dat is niet de enige vernieuwing sinds het eerste deel, daar The Force Unleashed compleet verstoken was van puzzels. Starkiller heeft nieuwe Kracht-krachten tot zijn beschikking, namelijk Mind Trick (vijanden laten denken dat ze bij de goederikken horen) en Force Fury (een bal van energie die korte metten maakt met alle vijanden die te dicht in de buurt staan). Daarnaast heeft Lucas Arts de geweldige toevoeging van dubbele lightsabers geïntegreerd, wat enorm stoer staat en aanvoelt. Samen met de bliksemschicht uit je rechterhand en de kleine bollen energie uit je linkerhand is het de ontwikkelaar gelukt je bijna een echte Jedi of Sith te laten voelen. Dat je meteen vanaf het begin af aan sterk bent, helpt daarin mee.

Geen controle
Wat in de weg staat is het gevoel van controle. Wanneer je een bliksemschicht afvuurt, gaat die alle kanten op. Pas als je dicht bij een vijand staat raakt hij hem. De quick time events, een goed vertegenwoordigd onderdeel, maken van de speler soms meer de kijker: wanneer je, vaak dezelfde, knoppencombinaties indrukt, gaat het spel over op een cutscene waar er een robot opengereten of opgeblazen wordt. Hoewel dat er extreem vet uitziet, heb je niet het idee daar echt wat mee te maken te hebben. De Force Grip, een Kracht waar je mensen en spullen van een afstand mee kunt oppakken, heeft dezelfde uitwerking. Wanneer er een doos op een machine gemikt moet worden om een deur te openen, hoef je maar twee keer op de rechter trigger te drukken en hij vliegt er al op af. Je geeft geen richting aan, het wordt er naartoe getrokken alsof het een soort magneet is op weg naar een ijzeren stang. Dat is erg jammer.

The Force Unleashed II is een erg strak geregisseerd avontuur. Dat hoeft niet per definitie slecht te zijn, ware het niet dat er bij dit spel twee gigantische en onverklaarbare gaten zitten. Op een gegeven moment zoek je bezinning bij Yoda, wat compleet uit de lucht komt vallen. Nog geen vijf minuten later is de rust voorbij en zit je in een ruimteschip terug naar Darth Vader. Net nu je er eindelijk vandaan was. Dat is een beetje onbenullig. Buiten dat heb je duidelijk een eerste en tweede deel in de game en het is constant duidelijk wat er van je verwacht wordt. Het tempo ligt hoog, met hier en daar van die tempoverlagende gangen, en je staat continu midden in de actie. Dat principe herhaalt zich keer op keer, waardoor je het op een gegeven moment wel gezien hebt. Daarnaast heeft het spel veel scripted events, die soms niet helemaal naadloos overlopen vanuit het spel. Daardoor heeft iets wat gebeurt soms minder impact dan ingepland. Het gaat soms zo snel, dat je vaak niet weet wat er nou precies gebeurt.

Grafisch op en top
Op de presentatie van The Force Unleashed II is heel weinig aan te merken. Het komt een enkele keer voor dat je boven de grond zweeft, maar dat is bijna niet noemenswaardig. Feit blijft dat het spel van een hoog grafisch niveau is en dat de cutscenes er uitzien alsof je naar een grote filmproductie kijkt. Helaas ogen de levels wat klinisch, zo schoon is het. Zelfs nadat je robotten vernielt en Stormtroopers onthoofdt, blijft er geen spatje bloed of olie achter. De emoties worden via de computergegeneerde gezichten goed overgebracht en daardoor komt het verhaal, al dan niet te dramatisch, goed uit de verf. De muziek is zoals je gewend bent van een Star Wars-productie: een heel orkest verzorgt opzwepende en bombastische tonen van geluid, wat perfect aansluit op de sfeer.

Conclusie
Het spel is slechts van korte duur, na vijf a zes uur ben je er al doorheen. Het wordt ook heel abrupt afgesloten; het voelt haast alsof je pas het eerste gedeelte van een veel langere game hebt afgesloten. Of dat met downloadable content wordt goedgemaakt is nog maar de vraag, want een verhaal voor de helft voorschotelen is natuurlijk geen manier van doen. Star Wars: The Force Unleashed II geeft je echt het gevoel een Jedi of Sith te zijn en ziet er goed uit, maar het repetitieve en ongeïnspireerde leveldesign, ontbrekende gevoel van controle en de korte levensduur laten toch echt merken dat Lucas Arts een aantal steken heeft laten vallen.