CD: Smashing Pumpkins - Zeitgeist
Hoge bomen vangen veel wind. Grote pompoenen ook. Zeker als die pompoen Billy Corgan heet. Corgan kan weinig briljants meer doen luidt de kritiek. Of het nu solo is, met zijn voormalige 'supergroep' Zwan en nu weer met Smashing Pumpkins. Sinds Mellon Collie and the Infinite Sadness uit 1995 is het beste van die band er wel af, daar is iedereen het wel over eens. Het eerste album na de heroprichting van Smashing Pumpkins, Zeitgeist krijgt er dus ook genadeloos van langs. Is dat nu terecht?Over het Pinkpopoptreden waren weinig kritische geluiden te horen. De setlist met krakers als 'Today', 'Disarm', 'Bullet With Butterfly Wings', 'Cherub Rock' en 'Tonight Tonight', aangevuld met nieuw materiaal kon menig criticaster wel bekoren. Ook al kwam dat voornamelijk door de klassieke songs die geschreven werden tussen 1991 en 1995. Nu Zeitgeist uit is, is er weinig van al die lof over. Het is verleidelijk te denken dat de pop-pers hun oordeel al klaar had voor ze ook maar één noot van het album gehoord hadden, want die Corgan kan immers niks goed meer doen. Toch is het wel begrijpelijk. Omdat de verwachtingen wellicht ook hoog waren en vergelijkingen met het oude hoogstaande materiaal onvermijdelijk zijn.
ZeitgeistWat scheelt er precies aan Zeitgeist? Ten eerste is het een groot gemis dat twee van de vier oorspronkelijke leden niet meedoen. Nu kun je zeggen dat Billy Corgan altijd al vrijwel alles schreef en opnam en dat bij het opnameproces D'Arcy en James Iha redelijk overbodig zijn. Maar het bandgevoel ontbreekt nu helemaal. Dat manifesteert zich ook in de muziek. Zo ontbreekt voor een groot deel de dynamiek van vroeger. Het album begint met een aantal songs ('Doomsday Clock', Bleeding Orchid') die zich kunnen meten met 'Bodies' qua energie. Probleem is dat de agressie er niet is. Dat is meteen het grootste euvel van deze plaat, dat Corgans stem niet het bereik en de overtuiging lijkt te hebben van pakweg twaalf jaar geleden. Zeitgeist is namelijk over de hele linie het hardste Pumpkins-album ooit. Maar hardheid zonder agressieve vocalen...? daar hebben we Muse al voor. Met de vervormde gitaren en strakke, holle drumwerk van Jimmy Chamberlin is namelijk niks mis. De muziek staat als een huis. Het mist alleen overtuiging en dat is bij Smashing Pumpkins alles.
Is het dan een compleet fiasco? Nou nee, niet helemaal. Hoewel niet alle songs even sterk en melodieus zijn, klinkt Zeitgeist wel vertrouwd. Een paar songs kunnen zich meten met het oude werk. 'That's The Way (My Love Is)' kan zo op Siamese Dream en het dansbare 'Starz' op Mellon Collie. Maar dat doet niets af van het feit dat dit album eerder in 1997 uitgebracht had kunnen worden dan in 2007.
Label: Reprise Releasedatum: 6 juli 2007
Waardering:
