Boek: Kitty Kelley - De Familie Bush
Vader George H.W. Bush (derde van links) met van links naar rechts zijn kinderen en diens echtgeno(o)t(e): Neil - George W. - George H.W.* - Jebb Bush - Marvin - Dorothy Walker
Het huwelijk tussen Bush en vrouw Barbara bracht zes kinderen voort, Pauline Robinson overleed in 1953 aan leukemie (klik voor groter plaatje)
De familie Bush – portret van de machtigste familie van de wereld, brengt ons terug naar waar het allemaal begon. Naar Prescott Bush, betovergrootvader van de huidige president, een keiharde doch succesvolle zakenman die zich in staat zag een financieel imperium uit te bouwen waar zijn navolging jaren later nog dankbaar gebruik van zou maken. Met zijn ruim één meter negentig was hij letterlijk en figuurlijk een grote kerel op de universiteit van Yale. Hij deed aan sport – blonk uit in golf en honkbal – zong bij de Whiffenpoofs en werd lid van Skull and Bones. Zijn illustere Yale-verleden effende het pad voor zijn zoons. Hij was bestuurslid van de Yale Corporation en bleef zijn hele leven betrokken bij de universiteit. Zoon George H.W. wist zich na een carrière in de olie-industrie een grootmacht in de politiek en bracht het tot president. Ook hij vormde de basis van zijn succes op Yale, waar hij binnen drie jaar afstudeerde door het versnelde studieprogramma voor veteranen van de Tweede Wereldoorlog. Net als zijn vader behoorde George Hebert Walker tot het geheime genootschap Skull and Bones. Dit zou later een van de grootste steunpilaren voor zijn politieke carrière worden. Zoon George Walker, de huidige president van de Verenigde Staten, werd geboren tijdens het eerste studiejaar van zijn vader en ging zelf in 1964 naar Yale. Hij speelde er geen opvallende rol zoals zijn vader of grootvader, maar werd wel lid van Skull and Bones. Anders dan zijn voorgangers wilde George niets meer met Yale te maken hebben na zijn studie, wat niet onbegrijpelijk is daar het hem er minder voorspoedig af ging dan zijn oude heer. George W. Bush' eindcijfers van Yale waren een van de slechtste van zijn jaar. Toen hij een eredoctoraat van de universiteit kreeg in 2001, zei hij: "En tegen de zesjesstudenten zeg ik dat ook jullie president van de Verenigde Staten kunnen worden."
Al vanaf het eerste moment wordt duidelijk dat het hier een ongeautoriseerde geschiedenis betreft. Ongeautoriseerd, omdat de schrijfster nogal wat zaken aan de orde stelt die deze familie liever verborgen had willen houden. Drankverslaving, overspel, hypocrisie, jaloezie, zwarte schapen en twijfelachtige financiële en politieke intriges, ze draait er haar hand niet voor om. Ongetwijfeld een van de meest interessante passages is die over het vermeende drugsgebruik op Camp David, waar Bush (nr. 43) volgens oud schoonzusje Sharon (de vroegere vrouw van Neil Bush, een broer van de president) cocaïne snoof in het presidentiële verblijf op het moment dat zijn vader de hoogste zetel bezat. De bewering over cokegebruik, uiteraard krachtig ontkend door Bush en de zijnen, zorgde in de VS voor een aanzienlijke publiciteit. Het verhaal kreeg echter nog een staartje; Sharon ging in denial, zoals dat zo mooi kan worden uitgedrukt in de Engels taal. Ze ontkent niet met Kelley te hebben gesproken, maar laat wel weten dat daarbij nooit sprake was van George W. Bush’ gebruik van cocaïne ‘in Camp David of waar dan ook’. Kelley heeft het gesprek niet opgenomen. "Het was er te lawaaierig." Maar ze heeft een getuige: Sharons agent at mee. Die stelt: "Wat Kelley in haar boek zegt, klopt." De biografe was ook zo slim de dag na de lunch Sharon op te bellen. "Heb ik goed begrepen dat...?" Dat gesprek stond op een speaker, zodat medewerkers van de uitgeverij mee konden luisteren. Daar wisten ze dat je je juridisch moet indekken als je Bush van drugsgebruik beschuldigt. Sharon bevestigde toen het coke-verhaal. Dat ze niet wist dat een biografe aan biografieën werkt, is lariekoek, zegt de uitgever. Het heeft er alle schijn van dat Sharon haar angst niet meer de baas was en haastig terugkrabbelde. Bij de lunch met Kelley zou ze hebben verteld dat Neil Bush een boodschap op haar antwoordapparaat had achtergelaten, dat als ze doorging ze op een avond iemand in een donkere steeg zou tegenkomen. Maffia-achtige praktijken alom, of loog Sharon om haar gram te halen? Dat kan, zegt Kelley. Maar ze heeft meer getuigen. Helaas anoniem. “Ik schrijf gewoon op wat bronnen zeggen en laat de lezer oordelen." Insinuatie is zo moeilijk niet.
