DVD: The Awful Truth

'The Awful Truth' bestaat uit twee seizoenen. Het gaat hierbij om 24 afleveringen die elk ongeveer 30 minuten duren. Een aflevering bestaat in principe uit drie onderdelen. In de eerste serie leidt Michael Moore een onderwerp in. Dit doet hij vanaf een soort podium, live voor publiek.




Vervolgens kijkt hij samen met het publiek naar een reportage die hij eerder heeft gemaakt, waarin hij bijna altijd ten strijde trekt tegen politici of bedrijven die de wet aan hun laars lappen, het niet zo nauw nemen met hun maatschappelijke verantwoordelijkheid of veroorzaker zijn van ernstige vervuiling. Hierbij gebruikt hij vaak de 'Wilibrord Frequin methode'. Hij gaat het hoofdkantoor van een bedrijf binnen, vraagt het liefst naar de directeur en blijft hardnekkig doorgaan over de problemen die het bedrijf veroorzaakt. Een verschil tussen Wilibrord en Michael is de humor die ze gebruiken om hun statement te maken. Michael mag bijvoorbeeld graag een toneelstuk opvoeren om zijn boodschap over te brengen. Zo strijdt Moore op een gegeven moment tegen een verzekeringsmaatschappij die geen alvleeskliertransplantatie wil vergoeden waardoor de verzekerde een grote kans heeft binnenkort te overlijden. Moore organiseert daarom, nog voor het overlijden, de begrafenis van de zieke man en nodigt daarvoor de directie van de verzekeringsmaatschappij uit. Als een voorlichter vervolgens vraagt: "What do you want from us?" antwoordt hij gevat: "A cup of coffee and a pancreas (alvleesklier) please". Dergelijke spitsvondigheid, zijn humor en originele benadering van problemen zorgen ervoor dat de kijker continu met zijn mond open zit te kijken naar Michael Moore's avonturen. Zijn benadering is dan ook berucht bij grote organisaties. Zo gaf uitzendorganisatie 'Manpower' een speciale 'Michael Moore Memo' uit waarin staat wat je moet doen als Michael Moore een filiaal bezoekt. Moore's reactie ? Hij bezoekt wereldwijd filialen van Manpower en checkt in hoeverre de filialen hun memo's lezen en Moore buitensluiten; wellicht droog om hier te lezen, maar bijzonder grappig om te zien.




Daarnaast zijn er de zogenaamde 'Awful Truths'. Dit zijn de resultaten van enquêtes die Michael Moore heeft laten uitvoeren onder het Amerikaanse volk. De resultaten ervan zijn zowel schokkend als hilarisch. Een voorbeeld:
quote:
"23% denkt dat niet alle seriemoordenaars slecht zijn, maar een slechte naam krijgen door een klein aantal van hen"
Nog eentje om het af te leren:
quote:
18% is van mening dat een oorlog tegen Zweden gerechtvaardigd is als het handelsembargo tegen Zweden geschonden wordt
De opzet van de tweede serie is iets anders. Moore leidt zijn korte documentaires nog wel in, maar laat daarbij het live publiek weg. Hij presenteert zijn programma op straat en betrekt daarbij toevallige passanten. Daarnaast werden bijna alle documentaires in de eerste serie door Moore zelf gepresenteerd of maakte hij er in ieder geval deel van uit. In de tweede serie zie je steeds meer andere mensen die het paard trekken en die missen de flair waarmee Moore de -in zijn ogen- slechte mensen der aarde aanpakt.