Film Review: Moulin Rouge!

OK! Ik geef toe. De film leek me helemaal niets aan. Een romantische musical, en dan met Lady Marmalade op de soundtrack. Nee, daar zou ik niet voor naar de bioscoop gaan. Ik vraag mij eigenlijk af of ik de film uberhaupt zou hebben gezien als ik geen vrijkaartjes had voor de voorpremiere, afgelopen zondag. Ik zat als zo'n beetje de enige jongen, dus in die zaal.
Mijn enige hoop was gevestigd op Luhrmann, McGregor en Kidman, die alledrie zeer goed zijn. Achteraf gezien maar goed ook, want ik zou het eeuwig zonde hebben gevonden als ik deze film niet zou hebben gezien. Ik heb niet vaak zo genoten in de bios.

De film vertoonde veel overeenkomsten met zijn al even geniale voorganger, wat ook een tragisch liefdesverhaal is, met romantiek, tragedie, mooie settings, rustige romatische scenes en wilde shows. Het verschil is alleen dat Leonardo DiCaprio en Claire Danes niet mochten zingen, maar alleen klassieke zinnetjes mochten zeggen. Daarnaast had Romeo + Juliet geen tot weinig humor, wat in Moulin Rouge! wel te vinden is. McGregor en Kidman zijn waardige opvolgers van DiCaprio en Danes.

Luhrmann gebruikt in deze film een manier van filmen die we ook in zijn eerdere films zagen: Het focussen van de camera op één persoon door middel van met grote snelheid, dwars door de menigte een weg banen. Dit is bijvoorbeeld te zien in de 'Ballroom Scene' uit R+J. Typisch Luhrmann. Diezelfde scene is eigenlijk het grote voorbeeld voor de meeste showscenes in Moulin Rouge!. Een grote wilde party.

De 'ballroom scene' uit Romeo + Juliet

Muziek
Aangezien dit een musical is staat de muziek uiteraard centraal. Luhrmann heeft twee soorten muziek erin gegooid.

De eerste soort zijn de nieuw geschreven nummers, uitgevoerd door de acteurs, maar veelal door bekende artiesten. Zo hebben we het prachtige Come What May (Kidman & McGregor) en Nature Boy (David Bowie & Massive Attack) en het wilde shownummer van Fatboy Slim: Because We Can.

De tweede manier is het in een nieuw jasje steken van bestaande nummers. Soms door andere artiesten, maar meestal door de acteurs. Als je goed oplet kun je Lady Marmalade, Diamond Dogs (David Bowie, hier uitgevoerd door Beck), Diamond's Are A Girl's Best Friend (Marilyn Monroe), Like A Virgin (Madonna), Material Girl (Madonna), Smells Like Teen Spirit (Nirvana), One Day I'll Fly Away, The Show Must Go On (Queen), Sound Of Music, All You Need Is Love (Beatles), Rhythm Of The Night, Up Where We belong (Joe Cocker & Jennifer Warnes), Roxanne (George Michael), I Will Always Love You (Whitney Houston) en vele andere nummers ontdekken. Veel succes met zoeken.

Beide manieren heeft Luhrmann al eerder gebruikt in Romeo + Juliet. Denk maar eens aan Quindon Tarver (dat jochie in die kerk) die Prince's 'When Doves Cry' en Rozalla's 'Everybody's Free (To Feel Good)' zingt. Of Young Hearts Run Free van Candi Staton. Daarnaast verzorgden artiesten als Garbage, Radiohead, Des'ree en natuurlijk The Cardigans de rest van de muziek voor die film.
De Soundtrack van Moulin Rouge! kan ik dan ook zeer zeker aanraden.


Zidler en zijn meisjes tijdens één van de shows

Conclusie
Luhrmann heeft het dus weer geflikt, en voor de tweede maal een geweldige film meergezet. Eentje die zichzelf best mag meten met zijn voorganger 'Romeo + Juliet'. Door de combinatie van geweldige muziek, prachtig verhaal en goed spel, en het feit dat de film mij zo enorm heeft verbaasd, zie ik geen andere mogelijkheid dan deze film een 9.5 te geven!

And remember: This story is about truth, about beauty, about freedom, and above all, about love.