'Aanpak internationale criminaliteit hapert'
De aanpak van grensoverschrijdende criminaliteit in de Europese Unie is nog altijd niet goed afgestemd en daar zijn burgers de dupe van.
De ene keer wordt een zaak helemaal niet opgepakt omdat twee landen vinden dat het een zaak van de ander is, soms duiken juist meerdere landen tegelijk op één zaak. Dat concludeert jurist Michiel Luchtman in onderzoek gefinancierd door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek.
Ook criminelen lijden volgens de onderzoeker onder de gebrekkige samenwerking, omdat zij worden fijngemalen tussen meerdere systemen. Luchtman onderzocht de problemen bij het aanpakken van internationale criminaliteit door te spreken met officieren van justitie, advocaten en vertegenwoordigers van Europese instellingen.
De EU beïnvloedt het strafrecht volgens Luchtman steeds meer met nieuwe regels. Die moeten zorgen voor gelijke rechten voor alle burgers in de EU. De gebrekkige coördinatie wordt volgens de onderzoeker echter niet aangepakt.
Omdat hier geen regels voor worden opgesteld zou voor politie en justitie niet duidelijk zijn wat wel en niet mag bij het aanpakken van internationale criminaliteit. Ook zouden door het gebrek aan regels landen in hetzelfde onderzoek volkomen langs elkaar heen werken. "Dat is niet alleen erg inefficiënt, het leidt ook tot meervoudige vervolgingen voor hetzelfde feit en dus tot dubbele lasten voor de burger of het bedrijfsleven", stelt Luchtman.
Het kan ook voorkomen dat lidstaten naar elkaar verwijzen als een slachtoffer vraagt op te treden tegen een misdaad. "Het slachtoffer staat dan snel met lege handen", concludeert Luchtman.
De oplossing moet volgens hem niet worden gezocht in het vervangen van nationale regels door Europese, maar in een betere onderlinge afstemming. Ook zouden de lidstaten meer en dwingender moeten worden aangestuurd.
Er moet op papier worden gezet welke regels gelden bij de aanpak van dit soort vormen van criminaliteit, vindt de onderzoeker. Ook zou moeten worden afgesproken wie de knoop doorhakt wanneer autoriteiten van lidstaten er onderling niet uitkomen.
