Het beste dieet ooit

'En dan eet je als ontbijt een lekker bakje kwark. Als je wat rijstwafels erin verkruimeld heb je ook nog een spannende structuur.' Spannend als afgebrokkeld stucwerk in een pot behangplaksel ja.

Lange tijd heb ik de aankom-fee weten te ontwijken, maar een periode van blessures getopt met een met drank en vraatzucht gevulde trip naar Amerika zette me onherroepelijk op haar radar. Als wraak toverde ze er prompt 10 kilo bij. Zodoende zat ik nu op een kamertje met een ware fitness-coach, door te nemen wat ik de afgelopen tijd allemaal had gegeten en hoe dat beter kon.

'Ja kijk. Je krijgt nu zo'n 3500 kCal per dag binnen. Om een beetje serieus af te vallen moet je dat terugbrengen naar 1900.' Ik voel dat het dikke mannetje in mijn hersens begint te hyperventileren. 'Je zou bijvoorbeeld een begin kunnen maken door niet élke dag een zak chips leeg te eten.' Ik staar haar glazig aan. Volgens mij beseft ze niet helemaal wat ze zegt. Chips is leven. Maar ze gaat onverstoord verder: 'Ik zie hier dat je tussen het ontbijt en de lunch een chocoladetaart hebt gegeten. Dat moet een stukje taart zijn neem ik aan, haha?' Flashbacks aan mijn Jabba-the-Hutt impressie terwijl ik, uit het vuistje, een complete chocoladetaart naar binnen werkte schieten door m'n hoofd. 'Haha, ja inderdaad, vast verkeerd ingevoerd.' Een handjevol soortgelijke incidenten later begin ik te beseffen dat m'n eetpatroon misschien inderdaad niet zo gezond was als ik zelf altijd dacht.

De tips van de trainer waren duidelijk. Geen chips, geen muffins, minder koolhydraten, minder koekjes, minder appelflappen, minder alles. Behalve kwark. Meer kwark. Na twee dagen dikke roze lijm naar binnen gelepeld te hebben als ontbijt (het idee dat aardbeien deze pot Pritt beter zouden maken bleek ongefundeerd) besloot ik kwark op te geven. En met kwark het gros aan de dieettips die ik had meegekregen. Want het is ongetwijfeld waar dat kip met broccoli en bruine rijst en verder niets heel gezond is, maar het zuigt ook al het plezier uit het wonder dat eten heet. Ik ben best bereid om mínder eten, maar ik weiger om smérig te eten. Hoog tijd voor m'n eigen dieetprogramma. Hoewel het waarschijnlijk niet wetenschappelijk verantwoord (of uberhaupt verantwoord) is, heeft het wel als voordeel dat ik dit (best makkelijk) volhield. Twee en een halve maand later en 10 kilo lichter onthul ik hier mijn geheim.

Tot zes uur 's avonds eet je bijna niets. Na zes uur 's avonds vreet je als een zwijn in een voorraadkast.

Het is vast niet hoe het hoort, het is ongetwijfeld niet geheel gezond, en er zijn vast honderd redenen om het niet zo te doen. Maar voor mij werkte het. Net genoeg ontbijten dat je overdag niet flauwvalt, de hele dag op werk (waar toch geen eten voor handen is) honger hebben, en 's avonds Jabba-the-Hutten. Ik stel voor dat dit de nieuwe term wordt naast 'Sonja Bakkeren' en 'Montignacen'. 'Wil je een bakje kwark? Nee sorry, ik ben aan het Jabba-the-Hutten.' Eet smakelijk.

‘Deze column werd geschreven door Maarten van schrijverscollectief Kaf.’