De blotevoetendans
Op iedere bruiloft komt dat punt dat de vrouwen hun pumps uitschoppen en met een zucht van verlichting hun hakken verruilen voor de vrijheid. Meestal wordt dat punt vlak voor de openingsdans van het paar al bereikt, omdat de pijn op dat moment zwaarder weegt en de vrouw de schaamte al voorbij is. Toch blijven we die schoenen dragen, nietwaar dames?
Het is heel simpel: we willen mooi zijn! Door hoge hakken te dragen, lijken onze voeten iets kleiner en onze benen langer. Onze billen krijgen een natuurlijke lift en bewegen zich parmantiger in die chique broek of lange jurk. We worden sexyer. Of aandoenlijker, afhankelijk van het aantal keren dat we in dat diepe ravijn tussen twee stoeptegels terechtkomen met de hak, waardoor we onze enkel verzwikken en zachtjes jammerend worden afgevoerd naar de bar waar het ijs al klaarstaat.
Ook hebben we steeds nieuwe pumps aan, omdat je voor een bruiloft nu eenmaal een nieuwe outfit hoort te kopen. Onder een jurk horen hakken, en hoewel je er op probeert te letten, vind je nou nooit die ene kleur jurk die precies bij je ingelopen stel hakken past. Dat is heel normaal! Nieuwe schoenen zijn dus gewoon nodig, zodat ze precies de juiste kleur, hoogte en hipheid hebben die bij het nieuwe jurkje past. Hoe hoog of smal die hak dan precies is, maakt helemaal niets uit. Zolang het maar mooi staat als je voor eeuwig wordt vastgelegd op de foto.
Want daar draait het natuurlijk allemaal om: de eerste indruk. Onze single zusters draaien parmantig met hun heupen de trouwzaal in, waar ze om zich heenkijken om te zien of die knappe vent daar nog beschikbaar is. Zolang er geen jaloerse vrouwenarm aan hem zit en hij geen neef of nicht is, zal ze haar benen sierlijk tegen elkaar leggen en hem een steelse blik toewerpen. De tekst: “HALLO, IK BEN SINGLE” zou effectiever zijn, maar de benen spreken nu eenmaal ook boekdelen. Onze zusters in een relatie trekken inmiddels driftig aan de arm van hun partner en proberen zijn blik te vangen met hun eigen sexy benen in hun eigen nieuwe jurk.
Als alle plechtigheden achter de rug zijn en we de looproute naar de feestlocatie weer eens grondig hebben onderschat – evenals dat prachtige zonnetje waardoor onze voeten gaan zweten, plakken en schuren -, is het tijd om samen te eten. Alleen de kinderen die onder de tafel kruipen, zien hoeveel vrouwen de schone schijn boven comfort hebben verkozen. En hoewel we allemaal weten dat we niet moeten gaan zitten als we zere voeten hebben en al helemaal niet de schoenen uit moeten doen, doen we het toch. En voor je het weet zijn alle dames even naar het toilet geweest met hun enorme tas en komen ze opgelucht weer naar buiten. Iedereen weet dat dit niets te maken had met het klassieke toiletbezoek.
En als je geluk hebt, voelen de gasten zich helemaal thuis en durven ze ook op de dansvloer los te gaan. Het geflirt van de singles is voorbij, de stelletjes hebben elkaar die dag in stilte opnieuw weer het ja-woord gegeven, de bierbril is op, de schemer is ingetreden en de schaamte is voorbij. De inmiddels platte schoenen zoals ballerina’s, teenslippers, Birkenstocks, Crocs, Uggs en gympen worden voorzichtig uitgetrokken, zodat de blarenpleisters niet loslaten. En daar zijn ze dan: de wiebelende witte afgeknelde teentjes die op de maat van de muziek genieten van hun vrijheid.
