Bobbelbarbierbarbecuebijzaken
In het gezondheidscentrum van Valkenswaard is een centrum voor besnijdenissen geopend. Iedere zaterdag kunnen jongens en mannen (vrouwen niet, voor zover ik weet en hoop) daar onder het mes. Zij laten zich, hoe kan ik het zo subtiel mogelijk zeggen, lokaal fileren. Dat doen ze uit geloofsovertuiging, maar ook omdat er iets klem zit of om hygiënische redenen. Het waarom boeit me niet.
Ik vraag me af, wat gebeurt er met het, hoe zal ik het noemen, restafval van Knip & Co? Staat er een soort oventje, een soort minicrematorium, waar alle lapjes verbrand worden? En zit daar dan een schoorsteentje boven? In hoeverre wordt de rook gefilterd? Stel, je woont boven het centrum dat 'goed voor de knip' is en je zit op je balkon. Kun je dan verbrande chorizo zien, of erger, ruiken? Zijn er bijenvolken die dan hun geplande vliegroute wijzigen wegens een dubieuze aswolk? Verjaag je er de muggen mee? Of zouden die juist op de geur afkomen? Ik hoor homofoben al grappen maken over strontvliegen. Ik maak ze niet. Deze was van een homofoob die verder anoniem wil blijven. Zou het voor de snijdservice de moeite waard zijn om energie uit het verbrandingsoventje te winnen? Een soort collectieve stroomvoorziening. Zou dat genoeg energie opleveren voor de hele buurt? En hoe noem je dat dan? Groene of rode energie?
Nee, het lijkt me eerder dat er iedere zaterdagavond een wit, onopvallend bestelbusje voorrijdt. Een man stapt uit en meldt zich bij de balie waar een receptioniste met heel lange nagels zit. Uiteraard heeft zij lange nagels. Hoewel, misschien zijn haar nagels niet zo lang. Maar als jij je meldt bij de balie om de dakpannen van je kerktorentje te laten verwijderen, is iedere nagel te lang. Je fantaseert ongewild over de minuten na de filering van je paling. De receptioniste, die tevens assistente is van Dokter Schaar, pulkt met een tandenstoker de restjes van de bivakmuts van je cobra onder haar nagels vandaan. Jij weet wel dat het de inhoud van haar neus is, maar onbewust koppel je het snot van de receptioniste aan jouw cabriosalami. Zeker omdat zij pas een bloedneus heeft gehad en haar snot nog een beetje rood is.
De velletjeskoerier meldt zich bij de balie. De receptioniste legt haar tandenstoker op het randje van haar kopje koffie. Door de wind die haar sjaal maakt als ze zwierend uit haar draaistoel opstaat, valt het stokje in de koffie. Ze haalt het houtje uit haar koffie en stopt het ding in haar mond. Als Lucky Luke die zijn sigaretje vervangen heeft door een strootje loopt ze een klein kamertje in. Ze onderneemt een poging om te stoppen met roken.
‘Daar staat de lapjesmand. Hij sluit niet goed vandaag. Het was druk en we hadden er een aantal met enorme kanonnen. Pas op dat je de mand niet laat vallen.’ De voorhuidvervoerder tilt voorzichtig de ketel der ontkeppelden op en loopt naar zijn witte busje. ‘Let op het afstapje’, roept de in haar koffie roerende receptioniste. ‘Te laat!’, roept ze. Ze zuigt een niet opgelost klontje suiker van het stokje. Dat klontje bleef plakken. ‘Heeft u een bezem? Of beter, een prikstok?’, vraagt de enige man met strakke onderbroek in het pand.
Nou snap ik ook wel dat de piemelfilets niet op de bobbelbarbierbarbeque terechtkomen en alles netjes naar een verwerkingsinstelling gaat om vernietigd te worden. Maar je zou maar op je balkon zitten en uitkijken op de goedereningang van De Rode Lap. Iedere zaterdag stopt daar dus een discreet busje. Je weet wat er in die afgesloten knipselmap zit. Dan kijk je toch even anders naar je gourmetpannenkoekje met bosvruchtenjam. Dan laat je je Döner kebab met chilisaus liggen.
Nog geen kilometer van Insicie Inc. woont en werkt pastoor Willy Schaar. Dat kan geen toeval zijn. Zijn kerk wordt op dit moment opgeknapt en ik vrees dat ik nu weet waar het geld daarvoor vandaan komt. Dat wil ik niet weten en ik weiger het te checken.
