Klotedromen - ADD Slot

Vier weken terug ben ik naar aanleiding van het feit dat bij mij officieel ADD is vastgesteld, gestart met een serie columns over mijn bevindingen.
Voor de voorgaande columns: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.

Vandaag het voorlopige slot. Ik kan niet nog wekenlang blijven zeuren over mijn medicinale ervaringen. Ik wil ook weer eens een keer lekker schelden op een willekeurige politicus, ex-voetballer of echtgenoten van voorgaande figuren.

Afgelopen week was een regelrechte ramp. Het kan dan wel redelijk goed gaan met mijzelf maar ik had al best wel het een en ander verkloot. Dat haalt je regelmatig in. Nu vrij hard dus. En dan is het vrij lastig om je nieuw ontdekte talenten en handicaps te onderscheiden van gekloot uit het verleden.

Oké. Dat ik er financieel een zooitje van had gemaakt was me al duidelijk en daar had ik ook al de juiste maatregelen in genomen. Ik ben echter in juli ook gestart met een nieuwe baan als projectleider, waarin ik ook wel wat steken heb laten vallen. Starten bij een nieuw bedrijf met weinig structuur en met een project waar ieder leerboek “Projectmanagement” overboord was gegooid, bleek geen slimme keuze voor iemand die er net achter begon te komen dat er nog een onderliggend probleem was. Ik ging te hard maar verloor de structuur. Ik werkte te hard maar vergat de details. Ik loste problemen meteen op maar vergat regelmatig die problemen en de oplossingen te archiveren.
En tja. Dat kost de baas geld. En die is daar nu niet meer blij mee.

Nu kan ik wel heel hard beterschap beloven en beweren dat Ritalin een hoop shit gaat voorkomen. De schade die er al is poets ik daar niet even mee weg. Ik kan nu wel laten zien dat ik mijn taken veel beter en sneller krijg afgewerkt, maar mijn baas ziet toch vooral de zaken die een paar maanden terug niet helemaal af waren en er deels nog liggen en euries kosten.

Mijn conclusies van de laatste weken voorkomen niet dat ik me hier gewoon klote onder voel. Ik slik dan wel wat pilletjes om de organisatie in mijn hoofd wat op gang te helpen, maar ik was niet van plan om er nog een pilletje tegenaan te gooien om  me wat minder klote te voelen. Dan wordt het wel een beetje een nadeel dat ik geen vierenzestig dingen in mijn hoofd heb, waar ik even bij uit kan rusten. De shit is shit en mijn gedachten dwalen deze keer niet af.

Een nadeel?
Nou nee. Niet leuk. Zwaar klote. Goed kut. Alles behalve gezellig. Maar het is goed om mijn hoofd erbij te hebben en te houden. Als ik de zaken nu niet op de rit krijg, worden mijn eerste ervaringen met het omgaan met ADD direct gekoppeld aan falen. En ik heb nogal een pesthekel aan verliezen.

Ik wil alleen nog niet een vastomlijnd einde in mijn hoofd halen. Geen ideaal plaatje. Nuchter en reëel blijven. In de eerste plaats proberen om de schade op mijn werk te herstellen. Maar mocht het bij dit baasje niet tot een goed einde komen, zal ik op zoek moeten naar een ander baasje en zal ik ook bij die keuze beter rekening moeten houden met mijn bevindingen van de laatste weken.

Kan ik nog kiezen om een compleet andere carrière te starten? Het zou heel erg passen bij wat ik diep in mijn hart voel. Alleen heeft mijn verleden me geleerd dat dergelijke spontane ingevingen niet al te best uitpakken voor mij. Puur praktisch heb ik nog wat schulden af te lossen en is een vaste baan waar ik net zo redelijk verdien als nu wel handig.

Toch blijven de leuke dromen ook. Niet alles is kut. Over een paar jaar zou ik best de managersjas aan de wilgen kunnen hangen. Misschien kan ik me dan helemaal op de muziek storten. Of mag ik Johan Cruijff opvolgen als columnist. Met columns die ik natuurlijk wel zelf schrijf.

De muziek blijft in ieder geval. Met een goede vriend ben ik inmiddels een duo begonnen. Informatie, een video en audio van Ukulele Duo The D’Ukes is hier te  vinden. We zijn "boekbaar".

Om het af te leren de volgende nog.