Moord in Aerdenhout (14)
Het andere voedsel beviel Mason goed. Hij voelde zich goed maar kon toch geen woord uitbrengen. Margreet probeerde het wel maar Mason bleef voor zich uitstaren. Maar dan plotseling vanuit het niets.
"Ik hoor jullie wel maar het lijkt wel of mijn geheugen gewist is, ik weet niet waar jullie over hebben." Margreet keek zorgelijk. Clark probeerde het met wat fermere taal en intonatie van zijn stem.
"Pa? We zijn hier nu allemaal om je te helpen, om de familie te helpen." Margreet stond op pakte Clark beet aan zijn arm en begeleidde hem naar buiten. Ze deed dit met een uiterst lieve lach daarom gehoorzaamde Clark ook direct. Ze begeleidde hem ver buiten de kamers van Mason en Maddy.
"Ik heb dit vaker gezien. Zo'n harde zakenman die totaal van vrijheid beroofd werd. Ook zijn intieme vrijheid. Het zijn meestal de vrouwen die verkracht worden maar in dit uitzonderlijke geval je vader. Ik stel voor er professionele hulp bij te halen."
"Dat accepteert hij nooit Margreet."
"Zullen we erom wedden." Ze liepen de grote kamers van het hotel weer in.
"Mason, vind je het okay dat ik wat professionelere hulp laat komen." Mason keek Margreet eerst verontwaardigd aan. Daarna leek er een vreemd soort berusting in zijn gezicht te lezen. Hij wreef met de muis van zijn hand een traan uit zijn ooghoek. Zomaar, zonder verdere droeve emoties in zijn gezicht.
"Okay, doe maar, ik weet dat er iets gebeurd is maar ik weet niet meer wat. Ik zie aan jullie gezichten dat het ernstig was. Margreet pakte haar mobiele telefoon en begon te bellen terwijl ze van het groepje wegliep naar de andere kant van de kamer. Maddy pakte zijn hand, hij leek te breken en legde zijn hoofd in de schouder van Maddy.
"Maddy.' Mason keek opzij naar Clark. ‘En Clark, ik heb geen idee waarom ik ontvoerd ben. Geen idee waarom ik verkracht ben. Geen idee waarom ze uiteindelijk niet voor het grote geld gingen. En daarnaast ben ik voor het eerst van mijn leven bang."
"Waarom zou je bang zijn Mason." vroeg Clark.
"Bij al de vrouwen waar ik iets mee had, sorry Maddy, mijn oprechte excuses. Ik heb mij nooit afgevraagd of er kinderen van zouden komen. Het was alleen spanning en spel."
"Mason,' zei Maddy, ‘Voel je niet schuldig anders zou ik dat ook moeten doen en dat wil ik niet." Mason richtte zich weer op met zijn hoofd vanaf de schouder van Maddy en keek haar recht in de ogen.
"Ja Mason, ik zeg het je nu maar dacht je nu werkelijk dat ik de brave huismoeder zou spelen terwijl jij overal je pik uit je broek haalde om hem weer ergens in een nieuw liefje te stoppen? Ik heb er alleen voor gezorgd dat het niet altijd zo'n rompslomp gaf zoals bij jouw affaires. Maar ga verder."
Mason begreep dat ieder woord over Maddy's relaties uit zou lopen op confrontaties. En hij wist ook wel dat hij ermee begonnen was en niet zij. Hij liet het erbij zitten terwijl Maddy en Clark toch met spanning afwachtten.
"Ik ga de vrouwen die nu nog tegen mij procederen fatsoenlijk afkopen. Ik zet er privédetectives op om de afkoopsom in overeenstemming te brengen met de waarheid. Ik ga de personen opsporen die mij ontvoerd hebben. Ik denk dat een van de vrouwen mijn dochter was." Maddy keek onbewogen, Clark had het hem al eerder horen zeggen na zijn ontvoering dat het waarschijnlijk zijn dochter was."
"Sorry Mason maar dat doen wij. Opsporen." Zei Margreet vanachter haar meegebrachte laptop.
"Dat is goed Margreet, maar de mensen die ik op de zaak zet kunnen jullie niet betalen. Er is maar één belangrijke kwestie in dezen: ze moeten jullie niet in de weg lopen."
"En nog wat Mason; als die supercops van jou eerder informatie hebben dat wij dan zijn jullie verplicht deze door te spelen anders zijn ze net zo strafbaar als iedere burger in Nederland die informatie in een strafzaak achterhoudt." Zei Margreet met een licht verhoogde stem.
"Ik beloof je dat we niets zullen achterhouden, maar jij weet net zo goed als ik dat er in de heftigheid van een gebeuren de informatie later kan komen dan voor jullie gewenst is."
"Jullie mogen hier niets doen wat buiten de wet valt. Dus als jullie weten waar ze zitten bellen jullie mij. Zo simpel is het Mason."
"Natuurlijk." Mason en Margreet wisten dat deze procedure niet gevolgd zou worden door de mensen die Mason zou contracteren. De regelaar van de Marksons zou zelf bij de Mossad aankloppen als dit nodig was. Deze agenten waren op alle fronten zoal technisch als in opsporing zo veel verder dan welke politieforce waar ook ter wereld.
De volgende dag stonden twee keurig geklede mannen voor Mason samen met zijn regelaar James Erikson. Ze bekeken de door politietekenaars getekende hoofden aandachtig.
"Margreet? Welke informatie kunnen zij van jullie krijgen."
"Wat mij betreft niets. Dit is geheime informatie bestemd voor de Nederlandse politie en eventueel voor de Amerikaanse, mocht daar om gevraagd worden." Mason zuchtte. Clark en Maddy waren er nog niet. Maddy sliep nog terwijl Clark dat waarschijnlijk in zijn eigen hotelkamer deed.
"Kom nou Margreet. Je weet net zo goed als ik dat met veel geld heel veel zaken sneller gaan in dit leven."
"Dat kan best zijn, als alles sneller kan omdat er veel geld is, kunnen we een groot gedeelte van onze wetten ook wegflikkeren."
"Mij best, dan duiken we onder." Zei Mason teleurgesteld.
"Wij volgen jullie op de voet."
"Margreet, neem van mij aan dat deze mannen niet te volgen zijn. Zelfs niet door het jullie beste mensen", stelde Mason koel vast. De mannen glimlachte.
"Ik waarschuw je Mason Markson, loop ons niet in de weg. Wij zijn met honderden en deze twee worden hoe dan ook in de gaten gehouden."
"Wij zullen ervoor zorgen dat de Nederlandse wetten gerespecteerd worden mevrouw Margreet." Zei James Erikson koeltjes.
Plotseling klonk er glasgerinkel, Margreet trok in een flits haar wapen net zoals de twee ex-leden van de Mossad. Er rolde een ronde steen over het hoogpolig tapijt.
