Groetjes aan Kim Jong Lex
Begin dit jaar. Twee mannen staan zwijgend naast elkaar op de dijk ten noorden van de Westerschelde, over het water het niets in starend. Het vriest licht en er ligt een dik pak sneeuw. De één met zijn bruine haar als een Beatle over zijn voorhoofd gekamd, de ander nog altijd met steeds staalkleuriger stekeltjes. "Al die jaren", zegt de één met een Zeeuws accent en een kikker in zijn keel. De andere man, zijn slapen in de laatste jaren grijs geworden, kijkt naar zijn – kon hij dit zeggen? – vriend. "Inderdaad. En nu gaan we het tot een goed einde brengen, ook." Hij haalt uit zijn pakjasje een klein buisje, klapt de bovenkant er vanaf, steekt het ding in zijn neusgat en inhaleert gierend. "Moet dat nou écht?" "Je wil niet weten wat ik allemaal moet onderdrukken na die jaren bij Financiën." Hij schudt zijn hoofd kortstondig woest heen en weer, gnuift: “En jij hebt met je ruzie met België niks te zeiken. Dat ding –" hij knikte naar het water "moet toch eens uitgebaggerd worden." "Over mijn politieke lijk." De man in de regenjas pakt zijn mobiel en drukt de één lang in. "Chauffeur? We zijn klaar."
Een paar dagen later, in de wandelgangen. "Heb je ze al benaderd?" vraagt Beatlehaar aan Kontje. "Ja. Vanavond kunnen we in zijn schuilplek terecht." "Uitstekend. Zien we elkaar daar." – – Die avond kwamen ze dan bij elkaar. De twee omdat ze eindelijk klaar waren met het meesterplan, de andere twee om hun goedkeuring uit te spreken. Uit fatsoen had de Zeeuw koekjes en koffie meegenomen en was hij een kwartier te vroeg. Zijn blondgeverfde aartsvijand deed hem open. "Had je niet hoeven doen", zei hij, de Mariakaakjes in ontvangst nemend. "Ach, kwestie van normen en waarden hè?" lachte de gast terwijl hij de blonde leider aan de kant schoof en naar binnen stapte. Hij kneep zijn oogjes samen en tuurde door zijn mollenbrilletje de ruimte in. "Waar staat de whiskey?"
Toen ook de anderen binnen waren, kon de bespreking eindelijk echt beginnen. Het jonge broekie sprong meteen op in zijn Italiaanse pak met blauwe stropdas. "Ik notuleer wel." De Zeeuw en Grijsslaap hinnikten van het lachen. "Doe dat maar niet." Geschrokken stopte de Groen-Rechts'er het schrift en de vulpen terug in zijn aktetas. "Mag ik vragen waarom niet?" De gereformeerde Kapellenaar vouwde zijn handen tezamen en knikte de botjes. "Dat gaan we bij deze uit de doeken doen." Hij keek naar zijn compagnon. "W?" Deze klopte zijn pak af en deed zijn imaginaire stropdas goed, schraapte zijn stem.
"Ja, heren. We weten allemaal instinctief of instructief al wel waarom we hier zijn. Al ver vóór Fortuyn, vóór Janmaat al, liep het helemaal uit de klauwen met die overheid van ons. Op velerlei gebieden, –" "Waaronder massa-immigratie!" "- Waaronder inderdaad de problemen aangaande Nieuwe Nederlanders, maar eigenlijk het hele spectrum. We zijn aangekomen in een situatie waarin zo'n beetje de helft van al het verdiende geld in het land direct weer wordt geïnd door de overheid en uitgegeven aan linkse, rechtse en recht-door-zee-hobby's. Tientallen jaren al groeien we gestaag, terwijl de voorzieningen duurder worden en in reikwijdte afnemen. En de bevolking meer dan ooit al die voorzieningen verwacht in tijden van crisis. Terwijl wij als overheid slechts één ding goed kunnen: geld en macht vergaren. Ermee omgaan is een heel ander ding." Hij keek even naar de grond en vervolgde:
"Aan de ene kant moeten we door het redden van de banken bijzonder veel bezuinigen, aan de andere kant willen we geen Griekse en Franse taferelen. Daarnaast zou ik het naar mijn achterban nooit kunnen verkopen dat we hard gaan snoeien. En is Beatle's populariteit nu al tot een dieptepunt gezakt. Dus hebben Zeeuwtje hier en ik een plan bekokstoofd." De rechts-populist en het moederskindje strekten hun rug en luisterden nog aandachtiger. "Cha dooch, cha dooch." "Ja, ga door, we hangen aan je lippen."
"Mijn partij kan eenvoudigweg niet doen wat de huidige sociaaleconomische situatie van ons vraagt. Die van jullie echter –", hij knikte de twee gasten toe, "wel. Plus het feit dat ook een stringentere aanpak van, hoe zeg ik het netjes –" "Marokkaans straattuig?" "–bedankt, door mijn én Potters partij niet goed ten uitvoer gebracht kan worden. Maar zat zijn we het allemaal." "Ja," zei een van de gasten direct, "mijn moeder durft na achten de deur niet eens meer open te doen." "Dan doe jij het toch?", riposteerde de sociaaldemocraat lachend. "Dus hebben we, ik zei het al tig keer, een plannetje."
"We gaan wéér draaien, door van onze draaitactiek weg te draaien met het recht houden van onze rug. Om Uruzgan, dat valt goed bij de kiezers voor de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen." De gasten aan de rechterkant van de tafel knikten instemmend, maar hadden direct hun vragen bij het plan. Zou links dan niet te groot blijven voor het snoei-en-groei-beleid? "Ook daar hebben we aan gedacht. Ik ga me plotseling en zonder reden van opgaaf terugtrekken uit de politiek. We hebben al een opvolger, die staat te springen om te beginnen. In zijn grootheidswaanzin denkt hij nog de grootste te kunnen worden ook, anders zou-ie er nooit aan beginnen." "Wie, als ik mach vráchen?" "J." "J?" "J." Alle aanwezigen begonnen eerst grinnikend, maar uiteindelijk bulderend te lachen. Wat vilein. Wat uitgekookt. Hoe slim. In gedachten zagen ze hem al in de debatten onderuitgaan.
Die cijfers heb ik even niet paraat.
Ik ehh... ik... e'hebbe'de ehh... ja, juist... eh...
Daar kom ik later op terug.
"Meesterlijk, W, meesterlijk. Driewerf hulde." "Dank M, dank, maar het is HP's idee." "Ik heb nog één vraag om mijn witteboordenachterban gerust te stellen. Hoe gaan de christendemocraten zorgen dat ze niet te groot worden met Camiel aan het roer?" Beatlehaar verduidelijkte meteen met zijn hoge, geknepen stem: "Ik blijf aan het roer. Goed voor Europa of de VN later, rechte rug. Camiel trekt zich óók terug." "Nee." "Ja." "Echt? Dat is té doorzichtig." "Heus niet. Ze pikten mijn ingenieuze 'met de kennis van nu' en 'na het zuur komt het zoet' ook." "Da's waar, niet té hoog inschatten, dat stemvee." Er werd weer gegrinnikt. "Dus die arme burgerfucker van Amstelredamme mag lekker gaan stotteren in de oppositie. Serves him right for the Noord-Zuid-debacle." Maar M was nog niet klaar met zijn serie netelige vragen. "En jouw achterban, dan? Er zitten een hoop goedbedoelende christenen tussen die ongetwijfeld gaan steigeren." "Ach, dat moet wel goed komen. We laten onze grootste rat, vos, havik, hoe je het ook wil noemen, los op de partij. Hij zal te zijner tijd wel alle dissidenten uit de fractie wieden. Zonder genade of ook maar enig respect." "Zoals we van 'm gewend zijn." Beatle knikte driftig. "Zelfs een lul is soms zeer bruikbaar. Vooral als een derde van je achterban en fractie hard genaaid moet worden."
Tien maanden later. Alles geschiedde volgens plan. Een stoelendans pur sang. De grootste partij halveerde en de kersverse partijbons van de sociaaldemocraten wist de vrijgekomen Job van premier niet veilig te stellen – de man die langer dan wie ook op mama teerde ging er met de functie vandoor. Na een ware soap binnen de christelijke burelen waren alle drie de rechtse partijen saamvergaard in een kabinet dat bezuinigen niet schuwde. De Hoogste Macht in het land had het plan niet alleen mede bedacht, maar het ook actief gesteund gedurende de formatie. Eindelijk was er een eindresultaat. Groeien door snoeien. Eindelijk een begin aan het afkalven van de bevolkingsafhankelijkheid, de onvrede en de anarchie. Met Teeven en Donner zou het helemaal goed gaan komen.
Na een paar dagen al gooide de geblondeerde held een ideetje op. De koningin van haar laatste restje macht ontdoen. "Puur ceremonieel" moest het worden. Kereltje Pechtold kon zich er wel in vinden, mits er méér dan alleen de macht tijdens de (in)formatie aan de kaak gesteld zou worden. De discussie open gegooid zou worden. Het mocht echter, vanzelfsprekend nadat de Republiek al 440 jaar haast onafgebroken Oranje kleurt, niet baten. In één van de schorsingen kregen vos V en prem Em een telefoontje. "Wij zitten in ons eentje te kèèken ap Póólitiek Vierentwantag, an wilden 't toch evan zééker stellen. Áls jullie het maar laten." "Ja majesteit." (...) "Natuurlijk majesteit." (...) "Komt voor de bakker, majesteit."
"Kunnen wij derhalve tevréédan ophangen?" "Vanzelf. Tot uw eeuwige oranjekleurige dienst. God zegene U en al het heilige blauwe bloed rondom U." Zuur hing Zjeems Blond op, zoals voor hem al de opvolger van de Vos en de premier dat hadden gedaan. Hij controleerde of het gesprek echt was beëindigd en mompelde "en de chroetjes aan Kim Jong Lex!"
Deze column probeert op geen enkele manier feitelijke juistheid te betrachten en moet derhalve vooral opgevat worden als 'een verhaaltje' voor vóór, of in uw geval op maandagmorgen na, het slapengaan.
Rapservice 2010
