Doorslaan in dieren
Verliefd op de aardkloot. Maar dat maakt iemand toch niet meteen links? Ik heb weliswaar ooit in een stichting gezeten en me dus een tijdje professioneel bekommerd om zielige kindjes in Afrika, maar ik vraag me achteraf toch af of ik dat nou voor die kindjes deed of voor mezelf. Ik heb in mijn hele leven maar één huisdier gehad (een konijn, Mickey) en als ik dan zo'n volgepropte poezenboot zie, dan is één zo'n konijntje eigenlijk beschamend weinig. Bovendien heb ik 'm ooit bijna vermoord en da's niet echt links te noemen, wel? Wilde 'm 'uitlaten' en dat touwtje om z'n nek trok wel erg strak aan. Tenminste, ik heb altijd aangenomen dat daardoor z'n adem stokte en z'n ogen uitpuilden en niet omdat er een of ander geil vrouwtjeskonijn voorbij hupte ofzo.
Het enige moment waarop ik me echt tot liefde voor dieren liet verleiden was rond mijn elfde levensjaar. Mijn buurmeisje en ik stonden aan de rand van een vijver waar zojuist een burgeroorlog was beslist: overal dreven verminkte en aangevreten vissen aan de oppervlakte. Op het eerste gezicht hadden maar drie het overleefd. 1. De aanstichter van het kwaad ofwel De Psychotische Karper, 2. Een vis in comateuze toestand zonder gezicht en 3. Een voor zijn toestand verbijsterend energieke vis met openliggende buik en uithangende darmen. We waren het erover eens dat het leven voor vis 2 & 3 vrij vis-onterend was geworden en dat 't het beste was ze naar het hiernamaals te bonjouren. Zij pakte de gezichtloze vis, ik de buikloze, we hielden ze hoog in de lucht en smeten ze toen tegelijk (een, twee, drie!) met volle vaart tegen de tuintegels.
Toen de vissen neerkletterden moest ik heel hard huilen. Tot stomme verbazing van mijn buurmeisje, en mijzelf. Ik bleek niet bestand tegen zoveel tragiek en het geluid van neerkletterende vissen was ook niet echt fijn ofzo. Sindsdien heb ik met vissen wat Clarice Starling (Silence of the Lambs) met lammetjes heeft. Zij heeft 's nachts regelmatig last van gillende schaapjes. Toch fijn dat vissen alleen blubben, want daar slaap je vrij gemakkelijk doorheen.
Op dit vissen-incident na heb ik nooit meer zo'n sympathie voor dieren gehad en ik heb ook niet het idee dat dat binnenkort verandert. Dat komt door een toename van het aantal teven dat compleet doorslaat als het op dieren aankomt en ze behandelen als veredelde mensen. Die halen de lol er voor mij vrij effectief vanaf. Van die troela's die een pillenceremonie willen als de poes migraine heeft, een stille tocht als de hond aangereden is of een kasjmieren truitje als 't kwik beneden de tien graden komt. Ze kopen oranje shirtjes om hun trouwe vriend ook tijdens het WK het gevoel te geven dat hij er gewoon bij hoort, zwemvesten voor op vakantie (voor slechts 9.95!) en hondenzonnebrillen voor de gevoelige oogjes. En dat is hartstikke zielig!
Maar niet voor de dieren. Voor de mensen. Zo'n beest krijgt dag in dag uit eten, aandacht en onderdak, zonder dat 'ie daar ook maar ooit om heeft hoeven vragen, en die ligt er dus echt niet wakker van als 'ie een dag in een truitje moet rondlopen. Dat is het probleem helemaal niet. Het feit dat je naar de winkel kunt gaan om zo'n gezelschapsdier-accessoire te kopen is veel pijnlijker, want dat maakt duidelijk hoe bedroevend en leeg het menselijke bestaan kan zijn. Dat onze economie zo verzadigd is dat de productie van hondenzonnebrillen nodig is om de boel een beetje draaiende te houden en er tegelijkertijd mensen zijn die zo verwend en verveeld zijn dat ze die dingen ook aanschaffen. Dat zo'n Goudkustkut stiekem de Hema binnenglipt (daar vindt ze 't gewoon gezellig!), daar tegen zo'n bril aanloopt en denkt: "God, wat ééénig!"
'God, wat eng', zal ze bedoelen. En 't doorslaan in dieren-mieren contineus, want minister Cees Veerman gaat een centraal punt starten waar mensen terechtkunnen met vragen over het verzorgen van dieren.
Sorry, je hebt gelijk, dat moet ik even herhalen.
Een Centraal Punt Waar Mensen Terechtkunnen Met Vragen Over Het Verzorgen Van Dieren.
Sinds ik dit weet is het onweer in mijn hoofd. Ik heb er moeite mee dat Veerman denkt er goed aan te doen een paar belasting-miljoenen te steken in zo'n callcenter waar telefoontrutten klaar zitten om verveelde huisvrouwen, die toch al ziekelijk met hun huisdieren omgaan, nog een beetje te gaan zitten aanmoedigen. Dat geld kan vast beter besteed worden. Aan een paar goede psychiaters bijvoorbeeld.
