Integriteit
Er gingen zelfs verhalen de rondte dat er spelers waren van de Diamondbacks die op vijftig procent van hun top wilden opereren om de Yankees, en daarmee het getroffen New York, een boost te kunnen geven.
Gelukkig voor de integriteit van de sport, en de geloofwaardigheid ervan, hebben de spelers van Arizona hun sportieve plicht gedaan. Dit kwam neer op respect tonen voor de stad New York, stilstaan bij de ramp, en het gebruikelijke, misselijkmakende vlagvertoon dat in de Verenigde Staten gewoon is. Maar na de herdenkingen, opluisteringen, en saluten aan de stad toonden de Diamondbacks dat ze uit het goede, sportieve, hout gesneden zijn.
In een mooie World Series, waarin New York nooit het beste van hun kunnen lieten zien toonden de Diamondbacks aan dat zij niet mee wensten te werken aan een "verkochte" wedstrijd. Dat was namelijk vooraf mijn grootste angst, dat de nationale trots de sportieve plicht zou overstijgen. Er zijn nu namelijk genoeg Amerikanen die in hun vaak zo blinde gevoel voor nationalisme de Diamondbacks hun verdiende overwinning misgunnen. Veel mensen hoopten dat, in de naam ven de veerkracht, New York zou winnen, en zo zou laten zien dat wat er ook gebeurt Amerika zal overwinnen.
Daarmee zou het jongensboek dat Arizona Diamondbacks heet veel te kort zijn gedaan.
Mochten de Yankees wel gewonnen hebben, verdiend of niet, dan zou er aan de overwinning altijd een wrange smaak van verdenking en excuses kleven. Er zou door veel mensen gezegd worden dat de Yankees dan alleen gewonnen hebben om het toch al immense ego van de Verenigde Staten een boost te geven, en de jonge ploeg uit Arizona zou altijd de verdenking op zich hebben gekregen van een ploeg die de sportieve plicht niet nakomt. Dus eigenlijk is de overwinning van Arizona niet alleen verdiend geweest, maar ook nog eens het beste scenario. Hiermee heeft de Major League aangetoond dat de sport toch nog een redelijke graad van integriteit bezit, en dat het leven, hoe wrang en hard het ook is, gewoon doorgaat.
In Arizona hangen de vlaggen uit, feesten de mensen op straat, en vieren de spelers van het jonge, gevierde team hun feestje. En in New York is het terug naar het leven van alledag. Het bergen van slachtoffers, het voorbereiden op een nieuw seizoen, en het denken aan hoe het had kunnen zijn.
Natuurlijk staat een klein drama als het verliezen van de World Series in geen verhouding tot de ramp bij het World Trade Center, maar eigenlijk is het maar goed ook dat New York niet gewonnen heeft. Dit zorgt ervoor dat men niet naast hun schoenen gaat lopen, en zet alles wel weer een beetje in perspectief. Er zijn namelijk ergere dingen dan een honkbal wedstrijd verliezen. Namelijk het verliezen van geloofwaardigheid, integriteit, en eer. Alle drie van deze dingen staan bij de rechtschapen, nationalist die de Amerikaan is hoog in het vaandel. En het is maar goed dat de sport er onaangetast uit is gekomen.
Nu wappert het vaandel tenminste in een schone lucht, en niet meer in de mist van de verdenking.
