Interview Sam Louwyck

Op het Noordelijk Film festival had FOK! een interview met de charismatische Vlaamse acteur, choreograaf en muzikant Sam Louwyck. Louwyck werd bij filmliefhebbers bekend door rollen in films als Ex-Drummer en Any Way the Wind Blows maar speelde daarnaast ook in diverse kortfilms en videoclips. Een uitgelezen kans om eens wat meer te weten te komen over deze creatieve duizendpoot.

FOK!: In 1996 verschijnt de videoclip van Turnpike, van de groep dEUS. Was dit uw debuut?

Sam Louwyck: Dat klopt. Turnpike was mijn 1e videoclip waarin ik meedoe. De figuur die ik in die clip speelde was geïnspireerd op een superheld die voorkwam in een strip, die Tom Barman (zanger dEUS - red) als kind maakte. Die superheld luisterde naar de naam Windman. Toen Tom mij zag optreden met Les Ballets C de la B wist hij dat ik die Windman moest gaan spelen.

FOK!: Na Turnpike ben je te zien in films zoals Thread, 50cc en Oh My God. Waren dat ook videoclips?

S.L: Nee dat waren mijn eerste kortfilms. Thread (2000) was een kortfilm van regisseur Lieven Van Baelen, die later nog een prijs zou winnen met haar film op het Avanca Film Festival in Portugal. Voor 50cc (2000) werkte ik samen met de Vlaamse regisseur Felix Van Groeningen, die later films zou maken als Dagen Zonder Lief (2007) en De helaasheid der dingen (2009). Oh My God was een fijne kortfilm van Christophe Van Rompaey. In die film wordt een meisje op haar verjaardag wakker in de kofferbak van een auto. Oh My God was een succes en won prijzen op film festivals in onder meer Brussel, Valencia, Luxemburg en Gent.

FOK!: En dan volgt uw speelfilmdebuut met Any Way The Wind Blows?

S.L: Ja. Eigenlijk zou mijn karakter in de film slechts een kleine rol hebben. Maar gaandeweg de opnames kreeg de Windman een steeds grotere rol in de film. Windman is een superheld met een identiteitscrisis. Bij de film werden de meeste scenes in één take opgenomen. Tom Barman plaatste ons bijvoorbeeld in een haven neer en gaf dan aan dat we de elementen van die omgeving in ons op moesten nemen. Aan het einde van de film zit nog een leuk weetje. De oude dame in het bootje op de achtergrond is namelijk de moeder van regisseur Tom Barman. Barman wilde graag zijn moeder in de film hebben en dat hebben we zo opgelost.

FOK!: Na Any Way The Wind Blows speel je weer in kortfilms. Bij de film 10 jaar Leuven kort sta je voor het eerst samen met Koen Mortier op de aftiteling. Er doen echter 19 regisseurs mee aan die film. Zat je in het segment van Mortier of van een andere regisseur?

S.L: Nee. Ik zat in het segment Oh My God dat was geregisseerd door Christophe Van Rompaey. 

FOK!: Dan volgt de internationale doorbraak met Ex-Drummer. Hoe kwam je in die film terecht?

S.L: Ik kende Koen Mortier al van het Rits in Brussel. Het Rits is de filmschool van Brussel. In die tijd waren we al goeie vrienden geworden. 

FOK!: Was Ex-Drummer geen moeilijke film om te maken?

S.L: Best wel. We hadden weinig budget en ook weinig tijd om de film te maken. Mortier staat er ook om bekend dat hij op een hels tempo werkt. En hij houdt niet van make-up...

FOK!: Eh.. Make-up???

S.L: Nee niet zo. Ik bedoel dat hij niet van namaak houdt. Het moet echt blijven zodat het herkenbaar is en realistisch aandoet.

FOK!: Je speelt in Ex-Drummer de rol van de dove gitarist Ivan van Dorpe. Een behoorlijk intense rol. In hoeverre had je invloed op de invulling van dat karakter?

S.L: Als je met Koen Mortier een film maakt heb je altijd een bepaald aandeel in het creëren van de rol. Je werkt namelijk altijd samen aan een film. Toen de sets voor Ex-Drummer af waren ben ik samen met Mortier over die sets gaan lopen om de rol ter plekke te bespreken.

FOK!: Hoe waren de reacties in België op Ex-Drummer?

S.L: Te klein. Koen werd eigenlijk afgerekend op zijn rebelse houding in de filmwereld. Koen is namelijk een nogal vooruitstrevende regisseur. Toen hij hoorde dat men zei dat Ex-Drummer nooit verfilmd zou kunnen worden zag hij dat als een uitdaging. Pas na anderhalf jaar werd de film opeens opgepikt en een culthit.

FOK!: Toch beviel het werken met Mortier. In 2010 verschijnt de film 22 Mei. Was dit niet een veel zwaardere film om te maken.

S.L: Zeker weten. 22 Mei wed in 10 dagen opgenomen. Toen de opnames voor de film begonnen was ik net een dag terug uit Argentinië. Ik zag er nog behoorlijk vermoeid uit en moest dat vervolgens die 10 dagen volhouden. Want, zoals ik al zei, Mortier houdt niet van make-up.

Louwyck neemt een slok appelsap en lacht. 

S.L: Ik kan je er een goed voorbeeld van geven. Toen we aan Ex-Drummer werkten kwam ik eens na een weekend geheel fris op de filmset aan. Mortier kwam meteen naar me toe en vroeg me wat mij bezielde. Ik begreep m eerst niet maar toen gaf hij aan 'bekijk uw kop eens in de spiegel' en dat ik er veel te fris en helder uitzag voor de rol die ik moest spelen. Ik mocht de rest van de dag naar huis en kreeg de tip mee om de volgende dag iets minder fris te zijn.
Maar 22 Mei was een uitputtingsslag om te maken. Vanwege het helse tempo van opnemen kwam ik te diep in de rol te zitten en werd er zelf depressief van.  Toen ik op een bepaald moment in een pauze even naar een supermarkt ging werd ik zelfs bang van een winkelbediende. Dat is best wel een heftige ervaring.

FOK!: In een groot deel van je films speelt ellende en misère een grote rol. Is dat toeval of hou je van zulke rollen?

S.L: Ik hou wel van moeilijke rollen omdat die een uitdaging zijn. Er is trouwens een lichtpuntje in mijn filmcarrière. Ik ga volgend jaar spelen in een Franse komedie.

FOK!: Naast acteur ben je ook zanger in de band Falling Man. Hoe zou je die band het beste kunnen omschrijven?

S.L: Falling Man is een band met een eigen geluid. In de pers werd ik wel eens vergeleken met een jonge Arno (Hintjes - red). Dat zie ik wel als een compliment. Voor onze muziek laten we ons inspireren door alles wat tussen Captain Beefheart en the Birthday Party inpast. De band bestaat uit twee gitaristen en een drummer. In januari verschijnt er een ep van ons.

FOK!: Toekomstplannen?

S.L: Ik werk momenteel aan een film met Patrice Toye. De werktitel is 3100 Kg. Het wordt een echte vrouwenfilm. Daarnaast speel ik nog een kleine rol in de film Montana, over een jonge voetballer. 

Op dat moment wordt Louwyck opgehaald door zijn begeleider op het festival. Er moet nog een tekst worden gecheckt voor de prijsuitreiking van de Interregio competitie, waarbij hij jurylid is. Maar eerst laat hij nog een boodschap achter voor de lezers van FOK! die je hier onder kan zien. Een mooie afsluiting van een fijn interview.