Dungeons and Dragons: Dark Alliance

Dungeons and Dragons is weer aan een opmars bezig, en populairder dan ooit: de vijfde editie van de tabletop wordt door miljoenen gespeeld en Wizards of the Coast begint voorzichtig ook weer games te licenseren die de Dungeons and Dragons-merknaam dragen. Zo ook Dungeons and Dragons, dat de storytelling overlaat aan Baldur’s Gate III overlaat en een ander perspectief van de befaamde tabletop aanboort: die van dungeon crawling, hack and slash en heel veel loot.

Dark Alliance speelt zich af vlak na The Crystal Shard, die onderdeel uitmaakt van de Icewind Dale-triologie door R.A. Salvatore, een van de bekendste boekenreeksen die zich afspelen in het Dungeons and Dragons-universum. In de gameplay knok je met de fighters Bruenor Battlehammer en Catti-Brie, de rogue Drizzt Do’Urden en barbarian Wulfgar, die proberen de gelijkname Crystal Shard uit handen te houden van onder andere de frost giant Kelvin Duarol, de draak Icewind en de lich Akar Kessell. Het zijn namen die echte D&D-fanaten bekend in de oren zullen klinken en een grote aantrekkingskracht zullen hebben, en voor de mensen die minder bekend zijn met de lore van Icewind Dale is het een goed excuus om wat harses in te beuken van onder andere goblins, verbeeg en cultists.

En beuken doe je heel veel in Dark Alliance – het probleem is dat de vijanden nauwelijks van elkaar verschillen behalve in health, en de sterkere vijanden zoals Verbeeg hebben zoveel health dat je er minimaal drie minuten op in moet hakken voor hij uiteindelijk neergaat. Sommige enemies zoals de cultists hebben wel wat abilities die je moet ontwijken, maar je kunt je verstand makkelijk op nul en de blik op oneindig houden wanneer je de volgende groep tegenkomt.

Dat probleem wordt pas echt pijnlijk duidelijk wanneer je bij de bosses komt. Zonder te spoilen zijn de laatste bosses van Dark Alliance wel redelijk interessant en zonder twijfel iconisch, maar het merendeel is een kopie van de vijanden die je eerder in het level gezien hebt alleen nu met nóg meer health. Die herhaling loopt als een rode draad door de hele game heen: niet alleen bij enemies, maar ook in het level design. Elk level heeft wel meerdere routes, maar allemaal komen ze neer op een hoofdpad met aan het einde een boss, met één side objective voor de hele missie waarbij je voorwerpen moet verzamelen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de bugs. Tijdens mijn playthrough verdwenen health bars van vijanden, werd ik de lucht in gegooid door een lift en bewoog mijn co-op partner zich stotterig over mijn scherm door de gebrekkige netcode. Het enige wat er nog een beetje oké uitzag waren de animaties van het personage dat je speelt: Drizzt, mijn main, voelde door zijn attacks en ontwijkingen echt als een lenige rogue. Desondanks was er ook vertraging tussen mijn input op de controller en wat er op het scherm gebeurde; funest voor een game die sterk afhangt van timing wanneer je een aanval wil pareren. Op een gegeven moment deed ik niet eens meer de moeite om de blok-knop te gebruiken en gewoon op het mashen van de b-knop te vertrouwen, omdat door de vertraging mijn blok altijd te laat kwam.

Ondanks die herhaling moet ik Tuque Games wel één ding nageven: Dark Alliance is op grafisch vlak op en top Dungeons and Dragons. Alle enemies zien er lekker vies of sinister uit en Icewind Dale is adembenemend om te zien. De game is op z’n sterkst wanneer je door de grotten en de ruïnes trekt – de puntige rotsen en al het ijs kunnen zijn een fantastische vertaling van Salvatore’s boeken en precies wat een DM voor zich ziet als je door de gebieden trekt.

Ik heb Dark Alliance zowel solo als co-op gespeeld, want Tuque Games was zo vriendelijk om meerdere codes te sturen. Dark Alliance wordt aangeprezen als een co-op game, wat geen leuk idee is – D&D speel je inmiddels ook met vrienden – maar Dark Alliance slaat wel helemaal door naar het uiterste dat solo spelen gewoonweg niet leuk is. Bruenor, Catti-Brie, Wulfgar en Drizzt zijn zo ontworpen dat ze een onderdeel vormen van een geheel, en die gebreken laten zich duidelijk merken wanneer je solo speelt. Vooral Catti-Brie die naast speler ook als healer van de groep is, doet nauwelijks damage op zichzelf waardoor gevechten nog een eentoniger karwei worden. Drizzt aan de andere kant doet meer dan voldoende damage, maar is behoorlijk breekbaar op zichzelf en gaat snel neer – en als je solo speelt kan niemand je reviven, en moet je helemaal opnieuw beginnen vanaf het checkpoint (of zelfs helemaal aan het begin van het level als je er voor kiest om bij de checkpoints zeldzamere loot te krijgen dan tussentijds te rusten). Ook kun je als je solo speelt niet gebruik maken van team attacks, waardoor heleboel dps verloren gaat. Je kan er voor kiezen om met vreemden te spelen via matchmaking, maar zoals eerder genoemd is dat door de bugs en de wankele netcode bijna onmogelijk.

Samenvattend lijkt ontwikkelaar Tuque games zich zo erg op de atmosfeer van Dungeons and Dragons te hebben gefocust dat ze de gameplay zijn vergeten. Zonder twijfel is de game behoorlijk trouw aan de lore van de Icewind Dale-triologie, zijn de omgevingen prachtig en het design van de vijanden lekker duister, maar dat wordt bedolven onder de gebrekkige gameplay en de lawine aan bugs.

Dat wil niet zeggen dat Dark Alliance geen vermakelijke game kan zijn. Het doet mij een beetje denken aan andere comfortfood-achtige games die ik graag speel zoals Borderlands en Destiny 2, waarbij de lol met vrienden en hersenloos vijanden neerknallen boven de kwaliteit gaat. Maar zelfs aan die vermakelijke kern zitten haken en ogen: een volledige party met vrienden is een vereiste om Dark Alliance een beetje soepel door te komen, omdat de vier helden één geheel vormen en gameplay-elementen zoals team attacks en revival een vereiste zijn, met name op hogere difficulty levels.

Ik vind het vooral jammer dat Dark Alliance zo is uitgebracht. Tuque games had duidelijk het juiste idee en de kern, als je heel goed zoekt, is nog redelijk solide. Had Wizards of the Coast ze een halfjaartje meer gegeven, dan was Dark Alliance een heel acceptabele game geweest. Het is te hopen dat wat patches de bugs kunnen verhelpen, want voorlopig speelt Dark Alliance met disadvantage.